متن قلاب

گاهی شبیه قلب
گاهی شبیه بغل
و گاهی شبیه قلاب !
ابرهای اتاقم
بلد شده اند به هر شکلی
بدل شوند...
«آرمان پرناک»

آری /
دریا را هم غرق می کنند... /
با آن دو آبیِ عمیق /
تهدیدم کن /
برای ماهیِ معلّق از قلاب /
چه از این بهتر /
«آرمان پرناک»

تلخ ترین تصویر زندگی ام
قلاب دست هایتان بود
در آغوش گرفتنش
آرزوی من بود
اما حسرتی شد برای دست هایم
تا همیشه
تنها بمانند


مجید رفیع زاد

گمان نکن که شادم،
آنچه میبینی
رقص ماهی بر سر قلاب است!

از کدورت رود

دل به قلاب می دهد
ماهی

«قلاب»

دلم در انتظار تو، کمی قلاب می رقصد
به چنگت آورم آخر، تنت در آب می رقصد

تو در تُنگ دلم هستی، درون قاب چشمانم
نگاه نرگست هر شب، میان قاب می رقصد

تو ماهی یا پری هستی، رفیق دیگری هستی
میان پولک جسمت، شب مهتاب می رقصد

شب...

از حباب نفسم می فهمم

چیزی از من ته دریا مانده

مثل جا ماندن قلاب در آب؛

بدنم در بدنت جا مانده...

صبح شد ز لبت بوسه گلم لقمه بگیرم؟
بر پیرُهنت دست کشم ... دکمه بگیرم؟


گر ضعف مرا... گرفته باشد از تو؟
باز از سر قلاب لبت طعمه بگیرم؟