همه‌ی موجوداتِ زنده بعد از مرگشون فاسد میشن آدما قبل از مرگشون !
یواش این شهر هواش مسمومه چشاش درد داره نگاش هنوز ناقوس صداش مرگ داره خنده هاش مرگ بوسه هاش یواش این شهر هواش مسمومه چشاش درد داره نگاش هنوز ناقوس صداش مرگ داره خنده هاش مرگ بوسه هاش سلام تهران حالت چطوره میبینم رو لبات ی خورده هنوز خندست و...
می‌نشینی در سکوتِ قاب عکس روی میز مرگِ هر روز اسیرت را تماشا می‌کنی...
زندگی... انارهای ترک خورده ای ست در سینه ی مرگ
از مرگ نمیترسم، من فقط نگرانم که در شلوغی آن دنیا مادرم را پیدا نکنم
جواب زنده بودنم مرگ نبود مردن من مردن یک برگ نبود اون همه افسانه و افسون ولش این دل پر خون ولش دلهره ی گم کردن گدار مارون ولش تماشای پرنده ها بالای کارون ولش خیابونا سوت زدنا شپ شپ بارون ولش...
مرگ اینجا نجات دائمی است
زاریِ ما در غمِ دل دید و شادی‌مرگ شد مردنِ دشمن ز تأثیرِ دعایِ ما مسنج
تازه معنی تقدیر را فهمیدم ؛ یعنی وقتی که می‌فهمی همین است که هست ! دیگر هیچ انتخابی در کار نیست ، هیچ راه‌حلی یا راهِ گریزی نیست ، و تو حتی وحشت‌زده هم نیستی ، حتی میلی به مقاومت هم نداری ، آماده‌ای تا ببینی یک لحظه بعد چه...
زندگی یک چمدان است که می آوریش بار و بندیل سبک می کنی و می بریش خودکشی،مرگ قشنگی که به آن دل بستم دسته کم هر دو سه شب سیر به فکرش هستم...
خونه از گریه پُره، کوچه از مرگِ غزل توی ویرونی باغ، نعش گُل بغل بغل
مرگ تلخ است و نابکار من قلبم درد میکند من به تو می اندیشم در سفر به سفری بی بازگشت رفتی
خاک تنهای خاک خورده ی من خسته ای از سقوط میدونم تو دلت هی عزا و آشوبه خسته ای از سکوت میدونم خاک من خاک غرق در آشوب خاک خون آلوده ی همیشه تباه داری میمیری از درون و فقط چیزی از تو نمونده غیر یه آه جنگ ها تو...
مرگ؛ مرگ عجیبی ست در هواپیما دوباره قاتل بالای سر، هواپیما نماز جمعه ی این هفته باز می گوییم که مر گ بر همه، مرگ بر هواپیما
تصور مرگ یک نفر سخت‌تر است تا مرگ صد نفر یا هزار نفر ؛ مصیبت وقتی تکثیر شود انتزاعی می‌شود ، آدم از چیزهای انتزاعی کمتر ناراحت می‌شود
چشم انتظار حادثه‌ای ناگهان مباش با مرگ زندگی کن و با زندگی بمیر
کسی که خودکشی می کند ، یک بار می میرد. اما اطرافیان هزاران بار مرگ را پشت سر می گذارند ، می کوشند تا آن لحظه های وحشتناک را هزاران بار دوره کنند و بفهمند ... چرا؟ کلارک بعضی اوقات افرادی که خودکشی می کنند کاملاً آگاه نیستند - یا...
کِرکِره‌ها را که می‌کشم عریانیِ تشنگی‌های من است و زلالیِ صدای تو ورق خوردن همیشه‌ی هیجانی که از دهان تو می‌گوید کجا سبزتر از این می‌تواند غزل به تماشای تو نشست ؟ خمیدنِ برگ بر مرگ
حالا که رفته ای به این می اندیشم مرگ با آمدنش می خواهد چه چیز را از من بگیرد ...
دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ ! ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ ... دانی که پس از مرگ چه ماند باقی ؟ عشق است و محبت باقی همه هیچ
با وَنگ وَنگ به دنیا آمدن ، اما در موقع مرگ حتی توانایی خُر خُر کردن هم نداشتن ! راستی که زندگی چقدر قدرت اعتراض را ضعیف میکند !
ترسو قبل از مرگش بارها میمیرد؛ دلیر فقط یک بار طعم آن را میچشد.
به درد هم اگر خوردیم قشنگ است... در این دنیا که پایانش به مرگ است در این دنیا که پایانش به مرگ است برای هم اگر مُردیم قشنگ است
آن همه مرگ ارزش این زندگی را داشت؟!
