متن نهنگ

ببخش بر چشمم
کمی از
گرمای اقیانوسِ چشم هایت
تا نجات یابد
نهنگِ قرمزِ منجمدی...
«آرمان پرناک»

راه نجات، هیچ برایم نمانده است
آن آشنا جزیره که دیدم ،نهنگ بود
رضاحدادیان

دو جهان به هم بافته دو رنگ عجیب
دو دشمن هر دو شوخ و فشنگِ عجیب

تو شهد زندگی را چشید دو لبت
من دادم یک بهشت را به زنگ عجیب

منی که در کنارم هزاران شب مست
توشامی که می رقصی بر گرگ عجیب

دوباره بر کوره چشمانت دود...

میدونی، نهنگا خیلی بدبختن

هرچی گریه کنن دل دلبرشون واسشون نمیسوزه

فکر میکنه آب دریاست رو صورتشون.

اینه که یهو نهنگه دلش میپُکه میاد میشینه تو ساحل و میمیره.

من میدونم.

من خودم یه نهنگ مرده ام...

«تنهاترین نهنگ دنیا» به خاطر تفاوتش در تولید صدا و انتخاب مسیر مهاجرتش در اقیانوس، تنها بود. تنها آواز می خواند و تنها سفر می کرد و هیچ کس قادر نبود که سکوت سرشار از آواز او را بفهمد و برای تنهایی اش کاری کند.

تنهایی، به خاطر تفاوت هاست،...

دیشب دردامو ریختم تو دریا نهنگا خودکشی کردن

حالم را که می‌پرسد، خوب می‌شوم !
اگر در حال سوختن در آتشی باشم، آتشم گلستان می‌شود! اگر در دل نهنگی باشم، نهنگ تفم می‌کند روی ساحل! اگر در حال بریدن سرم باشند، وحی می‌شود چاقو را زمین بگذارند و در آغوشم بکشند!
حالم را که می‌پرسد پلاسکوی درونم تبدیل...

تو ونوسِ برنزه‌ای بودی
با یه لب‌خندِ بی‌غش و ساده
پیِ ردِت رو ماسه‌ها می‌گشت
این نهنگِ به ساحل افتاده

من دچارِ نگاهِ ایرانیت،
مستِ عطرِ فرانسویت بودم
شمس بودی تو جلدِ یه پری و
منِ دیوونه «مولویت» بودم

شکلِ آیدای شاملو مُرده،
غمِ پشتِ نگات مُسری بود
بوفِ کوری...