متن احساسی

بعضی ها آرامشِ مطلقند
بغلِ دلواپسی هایمان که می نشینند
با همان لبخند اول قند در دلمان آب می شود ...یک نفر که خوب ما را می شناسد...
کسی که خودش مملو از غم ولی سنگ صبور حرفهای ماست.
"پدر همان سه حرفیه ناب که حرف ندارد."

به شدت این روز ها میان این همه خبرهای بد نیاز داریم به یک ادم دلسوز که همیشه در تمام زمین خوردن ها هوایمان را داشته باشد!
دل است دیگر نمی فهمد،
یک دفعه می گیرد...
باید کسی باشد که ارامش کند و ببندد زخم های دهان بازکرده اش را...

تیر ماهی ها تاج سر گرم ترین فصل سال هستند.آرامش مثل خون در رگ هایشان می جوشد و دنیای آدمها را غرق لذت می کند.هرگز از دوست داشتنی های زندگی شان دست نمی کشند و هر روز قدم های محکم تری برای رسیدن به آنها برمی دارند.حساس هستند ولی قلبشان...

همیشه
در ناگهانی ترین لحظه، عزیزترین دارایی مان از دست می رود!
و ما درست همان موقع یادمان می افتد، چقدر "دوستت دارم" هایمان را نگفته ایم، " از اینکه دارَمت شادترینم" را نگفته ایم..
همیشه دیر یادمان می افتد برای آنچه که داریم با خوشحالی شکر گوییم .
همیشه...

هر دو جا مانده ایم
تو در دلِ من
من از دلِ تو

بارون رو دوست نداشت...
می گفت از خیس شدن لباسم متنفرم،
از اون روز به بعد ، همیشه با خودم چتر می برم
شاید بارون گرفت،
شاید دیدمش...

همیشه باید یکی باشد
که وقتی دوران گره خوردن انگشت هایتان به هم توی جیب پالتوهای زمستانی
و سر گذاشتن های یواشکی روی شانه اش داخل تاکسی گذشت
بیاید توی اشپزخانه و بعد از اینکه که پنج دقیقه تمام، بیخود و بی جهت به محتوای یخچال نگاه کرد
با گفتن...

همیشه باید کسی باشد تا یک آهنگ را فقط به یادِ تو گوش کند و چراغ قرمزها و ترافیک هایِ شلوغترین خیابانِ شهر را به خاطرِ تو که سرت را به پشتیِ صندلی تکیه داده ای و یا از پسر بچه هایِ هشت ساله آدامس های رنگی میخری و میخندی،...

از آن دسته آدم ها هستم که بلد نیستند زمانِ مناسب برای نوشیدن چای را تخمین بزنند! یعنی یا زبانشان را می سوزانند و تا تهِ روز از زبری اش زجر می کشند، یا آنقدر می مانند خنک شود که دیگر با شربتِ تلخ فرقی نکند!
معقول ترین راهِ حل...

در کنار خنده هایت
گریه هایت...
عشق بی پروایت...
جای من خالی ست

رعنا ابراهیمی فرد(رعناابرا)

بین خودمون بمونه
ولی از زیر پرتقال ها که رد می شدی نگاهت کردم .

انگار هرکدام خودشان را می کشیدند به شاخه های خشک و پوستشان را خراش می دادند که عطرشان به مشامت برسد و تو از خوشحالی چشم هایت را ببندی. بعد نَخل ها سر خم می...

آسمان،ستاره باران بود.
و من درگوشی به خدای مهتاب گفتم:
ممنونم که\او\ را به من هدیه دادی

من بی تو در غریب ترین شهر عالمم
بی من تو در کجای جهانی که نیستی؟

به مادرت بگو :
که او برایت دوست داشتنی ترین
آدم دنیاست
به پدرت بگو : که به او افتخار میکنی
به برادر مسافرت بگو : که دلت برایش تنگ شده
به خواهرت بگو :
که مردی که با تو باشد، خواهد دانست
با زیباترین دختر دنیا ازدواج کرده است...

گریه ام گرفت در سالن ایستگاه
مثل خیام در کارگاه کوزه گری
و به دوستانم فکر کردم
که یا مرده اند
یا در آسایشگاه به آتش سیگارشان خیره اند


آرش شفاعی

گوزن در بوران شدید

انگار تو را دریا برایم آورد
همچون ماهی هایی که لب ساحل را می بوسند
انگار تو را باران برایم بارید
همچون قطره هایی که لب چترها را می بوسند
انگار تو را آفتاب برایم تاباند
همچون اشعه هایی که لب زمین را می بوسند
انگار تو را خدا برایم...

داشتم پیش خودم فکر میکردم که من بچگی هاتو ندیدم،همون موقع ها که تازه یاد گرفته بودی بشینی، چهار دست و پا بری ، همون موقع ها که زبون باز کرده بودی و میگفتی مامان! بابا! اون موقع ها که مامانت دستت رو گرفت و وایسادی روی پاهای خودت...حتی روز...

نشسته ام
تنها
دلتنگ
بی باور...
شعر می خوانم
شعر می سرایم
تو را می بینم!
.
سکوت می کنم
چشمانم را می بندم که از یادت رها شوم...
تو را می بینم!
.
چشم می گشایم
به خاطراتم می اندیشم
در خیالاتم پرسه میزنم
می خواهم لحظه ای از...

پیرهن آبی چهارخانه ای که برایت خریده بودم سفید شد، دیگر نیا. عطر موهایت از بالشی که جا گذاشته بودی پرید، دیگر نیا. صفحات کتاب عاشقانه ای که برایم می خواندی پوسید، دیگر نیا. ریشه های گلدان حُسن یوسفی که برایم خریده بودی خُشکید، دیگر نیا. ساعتی که هدیه ی...

وقتی چشم در چشمش شدم،
دست و پایم را گم کردم...
چشمانش در زیر آن نور درخشان آفتاب، عجیب می درخشید و رنگ خاصی داشت...
با نگاهش در آن هوای سرد پاییزی، حرارت داغ و آتشینی به وجودم پاشید...
تپش قلبم را بالا برد...
در زیر باران،
از درون داغ...

عاشق که بشی،
درد داره...
آه داره...
سختی داره...
اشک داره...
بغض داره...
دلی پر از خون داره...
دلی پر از درد داره ...
دلتنگی داره...
انتظار داره...
ولی اعتماد و عشق رو... بیشتر از حد تصوری که می کنی داره...

ناز (نازنین)

می گویند:
تنهایی در پس سیاهی شب،
در زیر نور ماه،
با چشمانی پر از اشک،
با دلی پر از درد،
از رفتن معشوق است و از دست دادن عشق...
اما نظر من چیز دیگریست...
به نظر من...
چشمانی پر از اشک،
دلی پر از درد،
خنده ای پر از...

عشق...
طعم شیرینی است که با چیزی شیرین تر از عسل چشیدمش...
عشق...
مرا با تمام وجود؛
اسیر دو تیله ی عسلی به رنگ عسل کرد...
که هنوز که هنوز است رنگ چشمانش،
برق چشمانش،
حالت نگاه کردنش برایم گنگ و مبهم مانده است...
و عشق را در یک تو...

وقتی نیستش، براش می نویسم...
از دلم براش میگم...
از حسی که بهش دارم براش میگم...
از تپش قلب تندم براش میگم...
از برق و رنگ چشماش براش میگم...
از نگرانی و دلشوره هام براش میگم...
از ترس و بی قراری هام براش میگم...
از گرمی و حرارت داغ بدنم...