متن امید

گاهی باید کوله بارِ سنگینِ کارهای نصفه و نیمه و حرفهای ناتمام را رها کرد...
دلمشغولی ها را کمتر مرور کرد...
بی خیالِ گلایه های تمام نشدنی از زمین و زمان شد!
کمی بیشتر امید و هیجان؛ در تک تکِ گلدانهای کٌنجِ پنجره کاشت و مراقبشان بود؛ با ناز و...

من کمی گیچ،
کمی مات...کمی مبهوتم!
زنده ای مرده در این خالی پر تابوتم
به کسی ربط ندارم...
به خودم مربوطم!
میروم دل بکنم از سر و سامان خودم
بار دیگر زده ام دست به کتمان خودم!
من کمی نفت...
کمی شعله...
کمی هم دودم!
جاده ای رو به نهایت...

روز پدر که می شود مثل خیلی های دیگر به نبودن بابا فکر می کنم. نه اینکه اندوهگین باشم. حس می کنم مدت هاست به نبودنش عادت کرده ام. به زندگی اش فکر می کنم. آمدن و رفتنش. شکل نگاه کردنش. به چیزهای دیگری که مرگ یاد آدم می اندازد....

هیچ نیروی نمی تواند جلوی رشد انسان را بگیرد مگر ناامیدی

صدای رد پاهایش بود که نغمه رسیدنش را سرمیداد مسیری طویل را آرام آرام طی میکرد اهسته اهسته گام بر میداشت نزدیک و نزدیک تر میشدهمگان مست عطرش شدند و ازجمالش درحیرت رفتند آن قدر مقتدرانه گام برمیداشت و راه می پیمود که درختان به احترامش از خواب زمستانی برخاستند...

امید گشودن است هر گره گردون را ،،

مگر گِره ای که به کار زلف اوست

ارس آرامی

راسته که میگن
آدمی به " امید " زنده است
به اینکه دوباره صبح خواهد شد شب
به اینکه دوباره سبز خواهد شد دشت
به اینکه دوباره باز خواهد شد در
و این بهارِ در تابستان
پاداشِ شکیبایی اش است
تا فراموش نکند
که آدمی به امید زنده است؛ امید...

یک روز دوباره برمیخیزیم!
جوانه میدهیم و
سبز میشویم
میخندیم و باز هم شکوفه میدهیم..
یک روز؛
همه ی ما یک روز
دوباره زندگی میکنیم!

دوستت دارم عزیزم ، دلبر زیبای من!
آشنای هر شب من ، ماه این شبهای من!

من به شوق دیدن تو آمدم قدری بمان
باز هم با رفتنت مشکن دل تنهای من!

داده ام در هجر تو عقل و شدم دیوانه ات
بعد تو تنهایی و خلوت شده ماوای من!...

واسه روز ولنتاین دو تاستاره تقدیمت می کنم
یه ستاره پربوسه که دلم بی تو نپوسه
یه ستاره پر امید واسه هرکی تو رو دید

این شهر ، بیش از هرچیز حال خوب می خواهد ،گاهی تنها یک تلنگر کوچک کافی ست برای دوباره بلند شدن و روشن شدن کورسوی امیدی در درون.فهمیده ام آدمی حتی درمواقعی که فکر میکند دیگر زنده نمی ماند بازهم بدنبال راهی میگردد تا به جهان بازگردد. مردمان این شهر...

شب میرود، روشن ترین خورشید می آید آرامش و عطر درخت بید می آید
دلواپسی، تردید، غم اینجا نخواهد ماند
عید و طلوع و معجزه، امید می آید

کسانی که برای زندگی خود تقلا می کنند
با واژه ی شکست آشنایی زیادی دارند,
\امید\
تنها دلیلی است که آن ها هر بار پس از شکست,
مصمم تر از قبل پیش می روند,
هیچ شکستی قطعی نیست,مگر اینکه نسبت به
امید داشتن خود بی تفاوت شوید.

آرام باش
آنجا که دیگر راهی نیست
خدا راه می گشاید

کوچکتر که بودم فکر می کردم یک قهرمان شجاع شخصی هست که در راه هدفی بزرگ می میره..یا سربازیست که برای دفاع از سرزمینش از جان شیرین خودش می گذره..گاهی هم فکر می کردم شجاع ترین آدمها اونهایی هستن که بیماری های سخت رو با لبخند تحمل می کنند...بزرگ تر...

تنها یک چیز است که دسترسی به امید را غیرممکن می سازد
ترس ازباخت!

چشم قهوه ای من
تو در چشم های من زنده گی میکنی

از هر پنجره ای نگاه میکنم
فقط مهر تو را میبینم

تو را دوست میدارم به این بهانه که در ذهنم قدم میزنی
شعر میسرایی ، اهنگ های عشق را با ترانه امید میخوانی و من به جهان...

امیّد ِ رهایی نیست ، وقتی همه دیواریم

عکس کودک کاری رو دیدم که بدلیل فقرخودکشی کرده بود.اشک توچشام جمع شدو یادکودکی خودم افتادم امامن همیشه باخودم میگفتم غصه نخور خدا از اون بالا تورو می بینه و دستای کوچیکت می گیره.

باید در زندگی مان یک نفر به نام\رفیق\ باشد.
از آن هایی که بتوانیم در کنارش خود خودمان باشیم. از آن هایی که وقتی می گویم حالم خوب نیست، فقط بگوید کی و کجا باشم؟ بریم پیاده روی!
از آن رفیق هایی که دردهایت را بدون هیچ ترس و قضاوتی...

هر صبح
طلوع دوباره خوشبختی
و امید دیگری است
بگشای دلت را به مهربانی
و عشق را
در قلبت مهمان کن
بی شک شکوفه های خوشبختی درزندگیت گل خواهدکرد
امروزت پر از شکوفه های خوشبختی

عازم 1سفرم
سفری دور ازخود من تاخودم
مدتی هست نگاهم به تماشای خداست
و امیدم به خداوندی خدا

درها برای کسانی گشوده می شوند
که جسارت در زدن داشته باشند
جسارت داشته باش
با امید ،با عشق، با محبت و با تلاش در بزن
حتما درها گشوده خواهند شد بسوی روشنائی

و در آن تارترین لحظه شب
راه نورانی امید،عیان خواهد شد