ایران! بمان شوق خورشید تو می کشد شام مارا... برشی از ترانه
همه از دورمی شنیدن بغض دریا تو صدامه همشون به هم می گفتن غم دنیا تو نگامه همه درهاشونو بستن تنها موندم زیر بارون تنهایی گاهی یه مرزه بین آزادی و زندون از نفس افتاده بودم اومدی راهمو گم کرده بودم اومدی جاده خالی و بدون نور ماه ماهمو گم...
پاییز رنگ جهنم به خود می گیرد آنگاه که غم نبودنت از گوشه ی چشم هایم چکه می کند و دلتنگی در انتظار دست های نوازشگرت دیوانه وار تو را فریاد می زند بیا تا در پس این همه تاریکی اندوه را قربانی لحظه های شیرین با هم بودن کنیم...
عطر تو گرفته پیراهنمو دوباره دلم یه جای دور می خواد عمریه دارم ادامه می دمت اسم تو اما به یادم نمیاد... گاهی بغضی، گاهی حسرت، گاهی شوق کنارت یه جایی جامونده دلم مثل انتظار یک برگشتن توو غروب غمگین یه ساحلم! من هنوز دور خودم می چرخم و گاهی...
باز هم آفتاب غروب کرد و شب اومد به جون خسته ام باز هم تب اومد باز هم از لاله خونین قلبم خدایا بانگ یارب یارب اومد شب اومد باز شب اومد باز شب اومد به جون خسته ام باز هم تب اومد هوا تاره چراغ هم سوت و کوره...
شب به پایان نرسونده شعله آخر من صبح صادق ندمیده روی خاکستر من شعله از سرم گذشت آشنایی نرسید قطره قطره شد تنم در فضای شب چکید هرچه گفتم نشنید کسی جز سایه من تو که با من می میری سایه فریادی بزن برشی از ترانه
آه از این هوای غمگین من خزان رنگین من در انتظار بهار تو بودم … برشی از ترانه
می دانم شام های زیادی در پیش است میدانم داغ های زیادی خاموش است می دانم رودها و صداها خشکیده است می دانم، برف های گرانی باریده است اما… صبح های عجیب و رودهای غریب و آفتاب نجیبی در راه است می دانم می دانم... برشی از ترانه
امید بوده تو دل این خونواده از قدیما هر کجا که باشیم بازم تو دلامون باهمیم طرد آسمونمو یخ زده وجودمون بهار داره میاد اما ما صداشو میشنویم برشی از ترانه
می ترسم از منی که تنها می مونه بی تو! وقتی خیابونارو رج می زنم با یادت... کی مثل من تا این حد دوستت داره توو دنیا کی مثل من می تونه دیوونه وار بخوادت؟! وقتی نباشی این شهر، گور عذاب میشه زندونی که توو پیله ش می سوزم و...
به عشق پاکی که بین من و توست به اون نون و نمک که خورده بودیم به سختی هایی که با هم کشیدیم به اون روزایی که افسرده بودیم به شعرایی که گرم و عاشقانه برای چشمای تو می نوشتم به اون احساس زیبایی که هرروز کنارت باتو شد عین...
توو سینه ی تو قلب من آشوب داره از هر کجا که هستی اسمم رو صدا کن! بغض قنوتت اشک چشمای فرشته ست خانم برای هردومون امشب دعا کن! من خسته م از این بی تو بودن های بی رحم از جای خالی تو خیلی ترس دارم! هر روز سالم...
توو اقیانوس چشمات غرق عشقم تو می خندی، خوشی آغاز می شه! صدام کن بشکفم! زیبا شم از نور! صدام کن از همیشه تا همیشه! صدام کن تا جنونم گُر بگیره صدام کن تا که تفسیر تو باشم صدام کن تا وفور بوسه تا عشق می خوام هرلحظه درگیر تو...
هیچ دری بسته نمی مونه هرگز تاریکی می ره نور پیدا می شه روزای سخت قصه ی ما دوتا از یه جایی به بعد زیبا می شه! در به روی آینه ها می بندیم یه روز با هم به این روزا می خندیم! تو مال من می شی و من...
گاهی منو بهم می ریزه دنیا فقط تویی دلیل آرامشم! خورشید من! بتاب عاشقونه که با هوای تو نفس می کشم! زیبایی تو نبض خواب دریاست چشات کتابی از گل و بهانه خدای کوچیک منی رو زمین دوستت دارم! همیشه! شاعرانه! زندونی کن توو آغوشت ذهنمو که زنده شه برام...
ابروقاجاری چشم سیاه من! دلبر کاشانی من! ماه من! ای دلیل حال خوب لحظه هام عشق تو شیرین ترین گناه من خانم همیشه ی ترانه هام! نون پایان همه بهانه هام! مالک تمام هرچی که دارم با تو من خدای عاشقانه هام! اومدم تورو با قلبم ببرم! خوش به حالم...
میخوام دل بِکَنَم ازاون آدمی که عاشقم نیست همونی که میگه هرگل مثه اون شقایقم نیست راست میگه،صادق نبودم شایدم لایق نبودم امااین دروغه محضه که به اون عاشق نبودم دروغه آره دروغه عشق بایک نگاهِ ساده بازببین که این دله من چه کاری دستِ توداده ساده مثل یه تبسم...
ممنونم از تویی که رویامو زنده کردی مدیونتم همیشه خانم خیلی مردی! توو روزایی که هیچکس درد منو نپرسید مرحم شدی و دستات بخشید عشق و امید از آدمای این شهر هی زخم خورده بودم تلخه ولی بگم که قبل از تو مرده بودم! قلب منو به مرز مرگ و...
آرامش این باتوبودن خیلی زیباست هر لحظه ای که باتو هستم شکل فرداست من با تو حس کردم خدا نامهربون نیست دارم کنارت هرچی از دنیا دلم خواست! رویامو با عشقت شروع کردم همیشه انگار هزار ساله که در من داری ریشه هرکس که زخمی داره از دنیا و اهلش...
آسمونم غرق لبخند شوق خورشید و تب ماه... می گیرم دستاتو خانم! عشق؛ من؛ تو؛ حسبی الله! تیر مهرت خورد به قلبم این شروع سرنوشته! اومدی با برف با دی بودنت اردیبهشته گرمم از آتیش عشقت کوره ی مردادم آره! اینقدر شیرینی که من تا ابد فرهادم آره! ای دلیل...
دلم با سرودنت شاد است شنیده ام که تو هم عاشقانه می گویی سروده های قشنگ و دلانه می گوئی اگر چه دلبر و نازی شنیده ام گاهی برای حال خودت دلبرانه می گوئی سحر به پنجره عطر ترانه می پاشی به گوش زنجره شعر شبانه می گویی به هرچه...
بی تو هوای من چه بارانی ست در کوچه های شب نگرانی ست بگو کجا بگردم به دنبالت که عاشقانه های من پنهانی ست روزهایم میگذشت ُ نمی دیدی که حال ُ احوال ِ من چه طوفانی ست هرگز ندیدی دلواپسی ِ مرا که روز های عمر من پایانی ست...
دلم چه دیوونه شده عاشق میخونه شده میون بزم آدما تنها و بی خونه شده بیا که عاشقت شدم محو دقایقت شدم میونِ دریای غمات اینطوری قایقت شدم بیا که شیدا شده دل عاشق و رسوا شده دل برای دوست داشتنِ تو بدجوری تنها شده دل شبام همش پُر از...
کاش آدما با همدیگه یه خرده مهربون بودن توی قفسِ زندگی واسه هم همزبون بودن کاش که محبت واسه ما دیگه یه آرزو نبود کنارِ هم بودنامون اینقده بی صفا نبود کاش خدا هم روی زمین یه خونه یا یه کلبه داشت واسهٔ هر آدمی اون جایی واسه همیشه داشت
