متن تنهایی

یک جایی در زندگی هست که دیگر آدم طاقتش تمام می شود و حرف دلش را می زند، ولی باز هم نامحسوس!
واقعا چه کسی از ته قلب من خبر دارد؟

تمام عمرم دنبال دوستی بوده ام که برایم همه کس و همه چیز باشد،غافل از اینکه این دوست را باید در وجود خودم،بجویم.

هیچ کس کنارت نخواهد بود، تو همیشه تنها خواهی بود... پس باید یاد بگیری که تنهایی قوی باشی، تاکید می کنم.... باید!

+می دانی دردناک ترین درد چیست؟
اینکه از شدت تنهایی، یک داستان از زندگی خودت بنویسی و آنجا برای خودت یک دوست خیالی خلق کنی و او بشود همدم درد هایت...

سیگار
اینم تموم شد...
سیگار و میگم...
آخرین نخ بود...
البته آخرین نخ این پاکت...
می خوام برم خیابون قدم بزنم،
پاکت بعدی رو هم همون جا باز می کنم...
می خوام کمی با هم حرف بزنیم...
می دونم صدام و نمی شنوی اما...
شاید یه روزی این خیابونا مسیر...

تنهایی😭💔

دیوونم کرده منو دلتنگم😫💗

چقدر گفتم نرو 🤕🌍

تو دنیا قد من هیچکی دوست داره تورو💔

آخر هفته که می شود
جای خالی ات خالی تر می شود
خاطره های نبودنت
تنهایی های عقب افتاده ام را
تا صبح پُر می کند

نه چای دلتنگی از دهن می اُفتد
و نه این صندلی
دست از نبودنت بر می دارد
هر جایی تو را کم دارد
همه...

هر روز صدایت مَرا متوقف می کند
من را از دنیا بیرون میکشد
و در عالم خیال پَرسه میزنم
تو در زیبا ترین حالت روبه روی من هستی
نزدیک میشوم اما، تو صد قاصدک می شوی
و ...
من می مانم و آغوش تنهایی...

هنوز هم بعد از این همه سال
به دیدارِ آخرین برگ ریزانِ پاییز میروم،
و هم صحبتِ تمام دقایقِ دلتنگی هایت میشوم،
و به جای تمام روزهایی که غایب دفتر شعرهایم بودی،
صدایت میزنم...!
هنوز هم بعد از این همه سال
صدای تو را در سکوتِ تنهایی هایم می شنوم،...

همیشه در اوج تنهایی اطرافم را که می نگرم کسی را نمی بینم جز قلمی که به یادگار در دست من مانده است.


متن امیررضا بارونیان

راستی اگر میخواهی مرا ببینی ، شب در دل تاریکی در جایگاه تنهایی بر روی پله هایی که غبار غم روی آنها نشسته است مرا خواهی یافت آری، چشمانت را باز کنی مرا خواهی یافت .


متن امیررضا بارونیان

گاهی اوقات تنهایی قدم زدن در مسیری بی انتها را دوست دارم ، با خود صحبت کردن را دوست دارم ، دور از هیاهو بودن را دوست دارم ، آری؛ دوست دارم، در آغوش گرفتن سایه خود را تا بدانم چه بودم و تو بامن چه کردی.

پائیز که از راه میرسید
دربدری سراغ دل آدمهارا میگرفت
هر کس بدنبال آسمانی بود که از او باران ببارد
یا خیابانی با درختان قدیمی و پر برگ؛
اصلا پائیز که از راه میرسید
ادمها دوست داشتند عاشق شوند
و سراغ دلتنگیهایشان را از برگها بگیرند
قدم بزنند،
باران بیاید...

منم که به یادت غمی به دل دارم
تو نیستی که ببینی چه عالمی دارم

گذشته ام ز تو و هر چه غیر از توست
بدان که بی تو ، من از روزگار بیزارم

عجب نباشد اگر جان دهم درون قفس
شبیه مرغک آوازه خانِ تب دارم

به جانم آتشی...

هر کسی به اندازه ی ضربه هایی که خورده
تنهایی اش را محکم تر بغل کرده است

میان رفتن های طولانی،
مابین فریادهای مرگ گرفته،
درست در قلبِ این شهرِ شورش زده،
تو چقدر زیبایی!
.
حتی از دور...
حتی بی من...
حتی کنار دیگری...

آدمِ گرسنه، فست ف‍ود را به یک فسنجان
ترجیح می دهد. چرا؟ چون صبر و تحمل
ندارد، گرسنه ست، طاقت گرسنگى را ندارد.
آدمى هم که روحِ گرسنه دارد، بدنبال سریع
ترین روش ها می رود تا گرسنگى روح
خود را برطرف سازد. روح گرسنه با چه
سیر می شود؟...

بوی سکوت می دهد تنهایی ام...
مثل بوی خاک نم زده ای
که تو را می برد به خاطرات...
اما زیادی اش نفست را به تنگ می آورد...
همان سکوتی که فریادت را
به زانو در می آورد.

طعمش را نمی دانم...
باید چشیده باشی تا درکش کنی...
تلخ یا...

شعر من التهاب یک درد است
راوی قص‍ّه های تنهایی
نقطه چین های پشت هم خالی
آرزوهای رفته و واهی

می نویسم به روی بوم دلم
واژه هایی تکیده و تبدار
مینویسم ولی نمی بینی
انعکاسی ز واژه ی انکار

هرچه کردم نشد به جز یادت
مرهمی بر تب دلم...

تیر و مرداد مکن من به یقین می دانم

باز پاییز به مهر آید و من تنهایم

ارس آرامی

تنهایی این نیست که کسی اطرافت نباشه!
این نیست که با کسی دوست نباشی!
این نیست که آدمی گوشه گیر و منزوی باشی!
این نیست که کسی باهات حرف نزنه!
این نیست که هیچ وقت نتونی خوش حال باشی!
این نیست که کسی دوست نداشته باشه!
تنهایی،یه حس درونیه!
تنهایی،یعنی...

ارنست همینگوی :

من میدانم که شب مثل روز نیست
میدانم که همه چیز فرق می کند ، موضوع های شب را نمی توان در روز بیان کرد
برای اینکه دیگر وجود ندارند ، و شب ممکن است برای مردمانِ تنها ، همین که تنهایی شان آغاز شد ، وحشتناک...

طبیبانم چه می دانند؟
دردم دردِ تنهایی ست.
تو نبضم را بگیری
بی گمان آرام می گیرم.

تنهایی تاوان همه ی «نه»هایی است که نگفتم....
تا دل کسی نشکند...
همه دوستت دارم های آبکی که جدی گرفتم
همه سادگی که در این دنیای هزار چهره خرج کردم...
تنهایی...
تاوان همه ی خوش بینی است که به دنیا و آدم های این روزها داشتم...
این همه سادگی و...