متن تک بیت

ستاره ای نه مهی نه فرشته ای نه گلی نه

که هرچه گویمت آنی چو بنگرم به از آنی

تو زیبایی و من هر روز مجذوب دو چشمانت

چنین عاشق کشی رسم کدامین قوم میباشد

دکترم گفت که در کمپ بمان، ترکش کن

ماندم و نعشه ی چشمان خمارش گشتم!

ارس آرامی

قهوه ای تلخ است گاهی روزگارانم ولی
یک نگاه ناز تو آن را چه شیرین میکند

عجب رویای شیرینی به زیر چتر در باران

فروغ چشم من باشی و سیمای تو نوشینم

از معجزه ی عشق فقط حرف شنیدیم

شیرین نشود کام به حلوای خیالی

باور عشق تو سخت است ولی میدانم

مثل من عاشق تو هیچ کسی نیست که نیست

بعد تو در شهر دیگر دختری زیبا نبود

مثل احساس از دلم انصاف را هم برده ای

من سرم را شیره میمالم که یادت نیستم

پشت حجمی بیخیالی دوستت دارم هنوز

دلم درگیر عشق او، تمام قلب من با او

عجب حال عجیبی شد..به راه او رود جانم

حدیث وصل ِ تو برام ، امید زندگانی بود
نگاه ِ دل فریب ِتو ، دلیل آشنایی بود

سیده فاطمه حسینی

پرواز نمی خواهم، از بس که قفس زیباست
من مشتری حبست، این حصر حصاری چند؟

خسته ام از مردم نیرنگ بازِ هفت رنگ

اندکی آرامشم در این جماعت آرزوست

ارض مقدّس و پایتخت عشق مشهد الرضاست

ایران ما به لطف شهنشاهِ طوس بیمه است

کاش می گفتم به تو این دل که با خود می بری
روزگاری دلبری می کرد و خاطر خواه داشت!

حاصلی از هنر عشق تو جز حرمان نیست
آه از این درد که جز مرگ مَنَش درمان نیست...

روانه می کند مرا، به هر طرف ؛ نگاه تو

ستاره ی امیدِ من، شدم؛ منم به راهِ تو

گر نگشتم شاد و خندان از تو ای قاصد مرنج
ذوق پیغام و خبر چون لذت دیدار نیست

مرنج اگر نشدم مضطرب ز آمدنت
چراغ دیده "نَمی" داشت دیر روشن شد

از من تو با هر فرصتی که پیش می آید
دل می بری ای اتفاق غیر تکراری

آن باد که آغشته به بوی نفس توست
از کوچه ی ما کاش گذر داشته باشد...

از بیش و کم عشق همین بس که دل ما
با طاقت کم حسرت بسیار کشیده است

بانوی دنیایَم ، شب هایَم آرام میگیرند وقتی
پیراهنِ چهارخانه ی تنِ تو ، خانه قلبم میشود

و از آن روز که با عشق تو جوشید دلم
بودنت خوب ترین حادثه ی دنیا شد!