متن تک بیت

از جود وجود عشق موجود شدیم

بی جود وجود بی وجودیم همه

چه شود گر ز ملاقات دوایی سازی

خسته ای را که دل و دیده به دست تو سپرد

بی محبت مگذران عمر عزیز خویش را

در بهاران عندلیب و در خزان پروانه باش

گفتی که: مرا یار وفادار بسی هست

هستند، ولی نیست وفادارتر از من

یاد دلنشینت ای امید جان

هر کجا روم روانه با منست

اوست نشسته در نظر من به کجا نظر کنم

اوست گرفته شهر دل من به کجا سفر برم

غصه ام را نخور ای ساحل امن
خودکشی سهم نهنگ است دریغ

گاه از زبان، گاهی ز غم گاهی جفای خلق
عاشق همیشه زخم ها بر پیکرش دارد

جنگ از طرف دوست دل آزار نباشد

یاری که تحمل نکند یار نباشد

همه آرام گرفتند و شب از نیمه گذشت

وآنچه در خواب نشد چشم من و پروین است

تو همان عشق نزاری که نداری کم و کاست

منم آن عاشقه زاری که ز تو خواهد امان

❣

دنیا همه اش مال شما شاد بخندید

ما چشم از این عالم بی قافیه بستیم

ارس آرامی

بغضی ست به گلو ز دلبرم جا مانده

عشقم که نگفت، مرا برادر خوانده!

ارس آرامی

در خواب سنگین می رود دستان من این روزها

شاید که دستان تو را در خواب می بیند مدام

ارس آرامی

همه آفرین گفتند بر شعر \علی چپ\ گونه ام

دوستان، طعنه بر در زده ام تا بشنود دیوارش!

ارس آرامی

خواستم در ورطه شعر و غزل بکنم مجذوبش

گفت این وزن و عروض تو به صدنار نیارزد!!

ارس آرامی

دلم آنگاه خوش گردد که تو دلدار من باشی

مرا جان آن زمان باشد که تو جانان من باشی

ما همه اجزای آدم بوده ایم

در بهشت آن لحنها بشنوده ایم

جای پای نفست مانده به صحرای خیال
ای فراسوی تجسم، به دلم جا داری

دام سخت است مگر یار شود لطف خدا

ور نه آدم نبرد صرفه ز شیطان رجیم

رفتنت نقطه ی پایان خوشی هایم بود

دلم از هرچه و هر کس که بگویی سیر است

کوه کندن چه بسا ساده تر از دل کندن

که به جای کف دستم زده بر دل پینه
ارس آرامی

مهرگان آمد گرفته فالش از نیکی مثال

نیک وقت و نیک جشن و نیک روز و نیک حال

حیف از شکوفه ها و دریغ از بهار، کاش
بر جان باغ داغ زمستان دروغ بود ...