متن شرم

توپ تر از همیشه
برگشته ام
محکم تر سیلی بزن آقای گذشته!
من اشتباهی نکرده ام!
خوشحالم که شکستم
شیشه ی باورت را...
«آرمان پرناک»

ای با عدوی ما گذرنده ز کوی ما
ای ماهروی، شرم نداری ز روی ما؟:)

منوچهری

کلبه گفت :
کاش آغازِ من
پایانِ هیچ درختی نبود
و
دسته یِ تبر
از شرم شکست.

هر دم نفَسم با نفَس گرم تو ،گرم است
از روی تو خورشید سرا پرده ی شرم است


با طلعت رویت شده رخشنده دل من
دلهای چو سنگ از نفَست نازک و نرم است




بهزاد غدیری ، شاعر کاشانی

شرم داشتم
که جلوی دختران همسایه سر بلند کنم
اما قلبن نیز می خواستم
برای به آغوش کشیدن دخترک زیبای همسایه سینه چاک کنم.
روزی دخترک همسایه شرم را کنار گذاشت
نگاهش را به من دوخت
و چنان به من نزدیک شد که سینه هایش به سینه ام برخورد داشت...

اِی کاش دَرِ دیزی ما باز نمیماند ،

یا کاش که دَر گُربه کَمی شرم و حیا بود..

چون خیالت همه شب مونس و دمساز من است
شرم دارم که شکایت برم از تنهایی

انگاه که برتو رسم
برایم بجای تمام بوسه ها
اغوش ها لمس بودن ها
بجای تمام دوستت دارم هایی که شرم مانع گفتن شد برایم پرتقال پوست بکن

در فراخوان نگاهت،زود شرکت میکنم
با خیالت یک دو ساعت،خوب خلوت میکنم

چشم های تو مجازی نیست اما،تاسحر
با نگاه بی نظیرت،بی صدا چت میکنم

چشم هایت موج دریا و،خیالت آسمان
تا نگاهت میکنم،احساس لذت می کنم

یک زمان میرنجی و یکبار میخندی برام
دل فدای خنده های بیصدایت میکنم...

ما را به غم کردی رها ، شرمی نکردی از خدا
اکنون بیا در کوی ما ، آن دل که بردی باز ده

وفای ماندنت را کنار تک تک خیال بافی هایم دیدم
خیالاتی که با قایق های رنگارنگ کاغذی روانه نیلِ نیلگون کردم
هر بار تو را می دیدم چهره ات همانند شاخه های در هم کشیده سیب،همان قدر شیرین و زیبا با گونه هایی سرخ از شرم میخ کوب زمین بود...

صد بوسه ی نداده میان دهان توست
من تشنه کام و آب خنک در دکان توست
سر تا به پا زنی تو و زیباست این تضاد
زان شرم دخترانه که در دیدگان توست
باغی تو با بنفشه ی گیسو و سرو قد
یاست تن است و گونه و گل ارغوان...

عطش این داری بگویم؛ دوستت دارم
ترس آنم هست نکند
شرم کنی وُ بِرَوی...!

به تو که می رسم،
و گونه های گل انداخته از شرمت؛
تَرَک بر می دارد
در دست هایم انار!
♥
لبخندت،،،
می شکوفاند
روحم را!


سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

اشک خون می بارد ابر
وقتی عُریان میسازد با شرم
نبضِ بحران زده شهر را

نیست در آغوش من جز نفس گرم تو
در پس آن بوسه ات فاش شده شرم تو

هر قدم از رفتنم بی تو بجا ماندن است
بی تو کجا من روم وقتی هدف ماندن است

هر شب و روز مقصدم سمت حریم تو بود
ژاله صبحگاه من وَسمه چشم تو...

شرم چشمانت چه لذت بخش و جاویدانه بود
آفتاب چشم تو با قلب من بیگانه بود

روزها در حسرت آغوش ممنوع تو رفت
عاشقی با تو به سان عاشق دیوانه بود

چای کم رنگی که با تو عاشقانه نوش شد
بهتر از آن جام مشروبم دراین میخانه بود

تا غم...

آقای جناب ... !
گهگاهی
زن قصه ات را
بانویِ من
صدا کن !
گاهی با عجله
اسمت را که میگوید
آرام بگو
جانم ؟
بعد می بینی چه با شرم می گوید
جانت سلامت
گاهی بی هیچ دلیلی برایش
شکلات بخر
کنارش بنشین و تماشا کن
بانویی را که...

تو از هر شاهکار اصفهانی اصفهانی تر
ولی من بی تو از پل های تاریخی کمانی تر

تب و تاب پریدن را قفس ها خوب می فهمند
کبوتر هستم و رویای عشقت آسمانی تر

پریشانی موهایت هزاران خون دل دارد
که با پیچیدگی این داستان ها داستانی تر

زمان بوسه...

به این خوشیم که شام سیاه، کوتاه است
چه سود؟ فرصت دیدار ماه کوتاه است
.
حباب آه کشید و به نیستی پیوست
که عمر، مثل بلندای آه کوتاه است
.
دو پلک مهلت دیدار هم به شرم گذشت
چقدر وقت برای گناه کوتاه است

اگر دستت را در دستم میگذاشتی
زمستان
خنده هایش را روی سرم آوار نمی کرد مگر چند قدم از هم فاصله داریم
که آرزوهایم یخ زده اند!
صدایم را
از سردترین لحظه ها
در آغوش بگیر
شاید
فاصله ها از شرم نگاهت آب شوند...

به خداحافظی تلخ تو سوگند نشد
که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ممنوع ولی لب هایم
هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد

با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر
هیچکس، هیچکس اینجا به تو مانند نشد

هر کسی...

در من بچرخ
در من برقص
گونه هایم از تو گلگون است
و لبخندم از تو
شرمم از گرمای توست و
چشمانم از تو خمار
ببین
من و تو فقط چند دقیقه در یک اتاق نفس کشیده ایم !
و من این چنین مستم...

چه خوش لحظه هایی
که دزدانه از هم
نگاهی ربودیم و رازی نهفتیم
چه خوش لحظه هایی
که می خواهمت را
به شرم و خموشی
نگفتیم و گفتیم...