متن حسن سهرابی

یار من

ای یار من، دلدار من


در باز کن اشکم ببین

این ناله و اشکم ببین


اندر میان باورم

این چهره سردم ببین


باید مرا پیدا کنی

غمخانه را رسوا کنی


این عاشق دلخسته را

همچون گلی نوپا کنی

حسن سهرابی

Instagram.com/sohrabipoem

کجایی عزیزم


نشستم به خلوت کجایی عزیزم

پناهم نبودی بلایی عزیزم


چشیدم ز زهرت نگاهی ولی تو

جفایم نمودی خطایی عزیزم


Instagram.com/sohrabipoem

چون آمدی


در شعر من چون آمدی اشعار من زیبا شود

چون می رسم هر جا به تو رفتار من زیبا شود


من از نگاری چون شما دارم به دل صد آرزو

رویا که می بافم ز تو افکار من زیبا شود

حسن سهرابی

Instagram.com/sohrabipoem

آتش به جان


آتش به جانِ من زدی

شعله بر این خرمن زدی


با آنهمه مهر و وفا

بر جانِ من خنجر زدی


حسن سهرابی

با تو


در خیالم با تو بودم

در دیارم با تو بودم


در میان خواب و رویا

هر دو عالم با تو بودم

حسن سهرابی

Instagram.com/sohrabipoem

گریه کردم


هر زمانی،هرمکانی،زیر باران گریه کردم

تشنه بودم،خسته بودم،با بهاران،گریه کردم


در میان اشک چشمان، همصدا با مرد میدان

سر بدامن ،در بیابان ،همچو باران،گریه کردم

حسن سهرابی

Instagram.com/sohrabipoem

بی من نرو


ای ساربان،آرام جان،آهسته ران ،بی من نرو

ای بهترین، ای نازنین،پیوسته ران بی من نرو


ای جان جان ،ای دلستان ،با من بمان،بی من نرو

ای همزبان،ای یار جان،در این جهان ،بی من نرو

حسن سهرابی

Instagram.com/sohrabipoem

یارم شدی


ای بی وفا یارم شدی

نامهربان جانم شدی

.ای نازنین سالار من

همپای ایمانم شدی

حسن سهرابی

Instagram.com/sohrabipoem

گرفتی


از جدایی تا تباهی آسمانم را گرفتی

در سرابی جان جانات ساربانم را گرفتی


ای نگارم بیقرارم در سرایم گر نباشی

دلستانم گر نباشی آشیانم را گرفتی

حسن سهرابی

Instagram.com/sohrabipoem

مرد میدان


زیر باران، جام رندان

با دو چشم ماه رخشان.

خانه ویران، دل گریزان، زیر باران

چشم گریان

حال و روز مرد میدان

در میان خوشه چینان

این چنین است ای عزیزان.

آه از این افسون و میدان

جنگ و خون و جان ارزان


بی صدا با پهلوانان

در...

جان داده ام

از بس نبودی در برم ای همزبان جان داده ام

من در زمین تنها شدم در آسمان جان داده ام


شیدای بی همدم شدم ای جان دل می خواهمت

اندر میان کهکشچن در آشیان جان داده ام


دیوانه کرد عشقت مرا مجنون بی صاحب شدم

ناله کنم...

مرا از موجِ گیسویت ،

پناهی نیست در این دریا،

چه خوش باشد

در این طوفان،

من و آن موجِ گیسویت.

........................حسن سهرابی

اَز آنهمه بی مهری یاران منم ترسیدم

َز همهمهٔ سردی باران منم ترسیدم


با آن همه اخلاص در این دار مکافات

از محکمهٔ مخفی دوران منم ترسیدم






حسن سهرابی

شکوه موجِ دریا را

ببین در چشم ساحل ها



اگر در بین آن باشی

نه موج بینی نه دریا را

حسن سهرابی

با این همه جانی که بدادیم ز دست

شهرمان بوی لجن

می دهد اِنگار هنوز.



حسن سهرابی

ترانه عاشقی


هردوتامون زندگی و سوزوندیم

عاشقی و به آخرش رسوندیم


چشامون و رو خوبیامون بستیم

اینجوری شد رؤیامون و شکستیم


دستامون و از همدیگه بریدیم

واسه اینه همیشه ناامیدیم


دل به دل همدیگه ما نبستیم

اینجوری که ما تک و تنها هستیم


بجز خطا از این وفا ندیدیم

از...

بوسه های گرم


نگاهت را به من بدوز

در سوز بیقرار این زمستان مرموز.

که گرم است هنوز

آن بوسه های دلسوز

در این خزان سرد و جانسوز.

نگاهت را به من بدوز.

حسن سهرابی

چه خوش خیال بودیم

که کوی یار بودیم


در این فریب هستی

در انزجار بودیم


ما در زوال بودیم

در فکر یار بودیم


میان رقص غمها

در انتظار بودیم


ما بیقرار بودیم

چون جویبار بودیم


اندر خیال این دشت

در انفجار بودیم


در روزگار سختی

ما در غبار بودیم

یا...

با این دلِ دلتنگ چه باید بکنم

با باطنی از سنگ چه باید بکنم


با اینهمه نیرنگ میانِ من و تو

با این دل صد رنگ چه باید بکنم

دلم چه دیوونه شده

عاشق میخونه شده


میون بزم آدما

تنها و بی خونه شده


بیا که عاشقت شدم

محو دقایقت شدم


میونِ دریای غمات

اینطوری قایقت شدم


بیا که شیدا شده دل

عاشق و رسوا شده دل


برای دوست داشتنِ تو

بدجوری تنها شده دل


شبام همش پُر از...

کاش آدما با همدیگه

یه خرده مهربون بودن


توی قفسِ زندگی

واسه هم همزبون بودن


کاش که محبت واسه ما

دیگه یه آرزو نبود


کنارِ هم بودنامون

اینقده بی صفا نبود


کاش خدا هم روی زمین

یه خونه یا یه کلبه داشت


واسهٔ هر آدمی اون

جایی واسه همیشه داشت

هوا بس سرد و بی روح است

نفس چون مرگ و اندوه است


میان صبحِ آزادی

دِلَم

گِریان و مجروح است

همان زندانِ مفتوح است.

باران که می بارد

شهر پُر می شود از بوسه های

نیمه کاره اَبرها،


که در شب وصالشان

بی مهابا

هم آغوش شدند،


غافل از آنکه رعد

بیرحمانه سلاخیشان خواهد کرد.

یک عمر در این دایره تکرار شدیم

در بازی زندگی گرفتار شدیم



با اینهمه تکرارِِ بازیِ مرگ

در وادی بندگی چه هوشیار شدیم