شعر طبیعت

آبشار، در دل صخره‌ها می‌ریزد به شتاب
تا به دریا برسد، با سقوط های بی‌حساب
در مسیرخود، چه زیبایی و اقتدار دارد
که در دل سقوط، مقصد را در بر دارد
چو قطره‌ای که از کوه فرو می‌افتد به خاک
در دل شکست، آرامش دریا را می‌یابد پاک
زخم دل،...

ایستاده مرا بگیر باد!
این عکس باید برسد دستِ بهار
برسد دستِ زنانه‌ترین شاخه‌اش
باید ببیند که روزگاری
برگ‌ها
از دستِ تنهایی
به خش خشِ خود
می‌افتادند...

آه ای دل آشفته،در این جنگل تیره آرام بگیر.

شاید فردا خورشید تابان بیاید

با نوری گرم بر سر زمین.

غمها را بشوید،چون جریان آب.

و نغمه های غمگین در دل شب خاموش شود.

در دل طوفان هم نبض زندگی جاری است.

با هم بخوانیم سرود زندگی را،

در زیر...

شعرم را بردار
وبا زاویه دید درخت
کنار بزن
سرانگشت پاییز را