متن مجید رفیع زاد

تمام داشته هایم
زمانی که نیستی
از من سلب می شوند
جز نفسی که آن را
مدیون یاد تو هستم
وقتی که مرا در آغوش می گیرد و
آرامم می کند
در تمام لحظه هایی
که همچون غروب جمعه
دلتنگ می شوم


مجید رفیع زاد

یادش بخیر که اون زمون من و تو همبازی بودیم
کنار دریا هر دومون عاشق شن بازی بودیم

می کشیدیم عکس دل و به روی ساحل قشنگ
نقاشی های روی شن بودن همه بدون رنگ

قصه های خیالیمون شیرین تر از نقل و نبات
وقتی که دعوامون می شد دیدنی...

با نگاهت شکنجه می شوم
از زمانی که
به دیگری چشم دوختی
شلاق نگاهت
نه تنها تنم
بلکه تمام زندگی ام را
کبود کرده است


مجید رفیع زاد

قاب نگاهت را
به روی دیوار دلم آویختم
تا دلم
کمتر بهانه ی
چشم هایت را بگیرد


مجید رفیع زاد

چشمه ی عشق
چشم های توست
آنگاه که از زبانم
دوستت دارم را می شنوی
و پهنای صورتم آبشار اشک
وقتی که
لبخندت را می بینم


مجید رفیع زاد

بی تو
قبله ام را گم کرده ام
گفته بودم که قبله نمای منی
افسوس باور نکردی
مانده ام
با این همه
نماز قضایم چه کنم !


مجید رفیع زاد

برای من باش
تا خودم را برایت شعر کنم
و آنگاه مرا بخوانی
نور شوم میان چشم هایت
تا همیشه بدرخشند
و مدادی سرخ
تا بر روی لب هایت
کشیده شوم


مجید رفیع زاد

در هوای ابری فراق
دست شعرهایم را می گیرم
و در میان خیالت قدم می زنم
باران که بگیرد
همه خیس می شویم !
من و شعرهایم
تو و چتر وصال


مجید رفیع زاد

حرمت احساسم را نگه دار
و مصرعی از شعرم را
به شاه بیت هیچ غزلی نفروش
پنجره ی قلبم
همیشه به رویت باز است
بیا و چشم هایت را
سنجاق کن به آنچه از تو می نویسم
نگذار ترک بردارد
شیشه ی احساسم


مجید رفیع زاد

حبس ابد می خواهم !
میان تنگ بلورین چشم هایت
می دانم که باید ماهی شد و
دل به دریا زد
و من آن ماهی ام
که کنار ساحل چشم هایت
بی رمق جان می دهم
دریاب مرا
که محتاجم به اسارت !
بگذار تا ابد
اسیر چشم های تو...

یک شب میان قنوت
مستجاب می شوی
اما اگر اجل
مهلت دهد
سلام پایان
نمازم را


مجید رفیع زاد

دل افروزتر از صبح
طلوع چشم های توست
آنگاه که با نگاهت
سخن شیرین سلامت را
بر جانم ارزانی می داری


مجید رفیع زاد

نفس می کشم
با واژه هایی که در هم گره می زنم
گردن بزن دست هایم را
اگر غیر از تو و عشق
چیزی بنویسم


مجید رفیع زاد

خیره می شوم
به قاب عکس دریای در اتاقم
که با آن نه می شود صدای موج را شنید
نه صدف های ساحل را لمس کرد
خیره می شوم
به قاب عکس ماه بر روی دیوار
که هرگز تابان نیست
و ستارگانش برایم چشمک نمی زنند
وقت قرار است
و...

در آغوش می گیرم
ساعت بی تو بودن را
عقربه هایی که
دلتنگی را نشان من می دهند
و جای تو همیشه خالی است
برای شنیدن آهنگ انتظار
که ثانیه شمار
برایم می نوازد


مجید رفیع زاد

غبطه می خورم !
به ساعت دیواری اتاقم
که ثانیه شمارش می رقصد
برای لحظه ی باشکوه صفر عاشقی
عقربه هایی که
یکدیگر را در آغوش می گیرند
و من
شریک شادی پیوندشان می شوم
و اشک می ریزم


مجید رفیع زاد

بخواب ساعت !
اکنون زمان رقصیدن
ثانیه شمار تو نیست
وجدان ها خوابیده اند
فریب چشم های بیدار را نخور
این صدای شماطه ی توست
که بیدارشان کرده
بخواب ...
بخواب تا شماطه ات
حلقه ی دار تو نگردد !


مجید رفیع زاد

بی تو بودن را
بلد نیستم
من به این
با تو بودن های بی تو
دلخوشم


مجید رفیع زاد

سرم برای دوست داشتنت درد می کند
اما نگاه تو مرا دلسرد می کند

همیشه سوال من از خودم این است
چه کرده ام که برخورد سرد می کند ؟

کاری که می کنی نامش چیست می دانی ؟
همان که پاییز با برگ زرد می کند

نگو که می...

چشم هایت را
به یک فنجان
دل نوشته دعوت کردم
نخواندی ، سرد شد
و از چشمانت افتاد
حالا من مانده ام
با تکه های
شکسته ی فنجانم


مجید رفیع زاد

شادی رویای وصل از دل من پر گرفت
به ساحل قلب من موج غمت سر گرفت

خسوف غم آمد و صورت ماهت گرفت
چه بی صدا آمد و تو را چه راحت گرفت

میان فریاد من سکوت تو دیدنی است
برای من گل عشق همیشه بوییدنی است

شعله ی احساس...

هر چه صدایت کردم
نشنیدی
چه حرف هایی که در گلویم جا ماند
و چه لحظه هایی
که بی تفاوت از کنارشان گذشتی
میان ازدحام این همه حرف
دست به دامان سکوت شدم
که خواندنش
سواد عشق می خواست
اما افسوس
تو آن را هم نداشتی


مجید رفیع زاد

دوستت دارم های
بر روی کاغذ را
مچاله کرده ام !
دیگر نمی نویسم ؛
می خواهم بغض شود
و در خواب
به انتظارت نفس بکشم
تا بدانی
نهایت عشق من
چشم هایی است بارانی


مجید رفیع زاد

چشم هایم عقربه است
و ضربان قلبم ثانیه شمار
روزهایم ساعتی است که بدون حضورت
هرگز میزان نیست
وقتی سهم من از تو انتظار باشد
تمام ساعت های شهر
بدون عقربه اند
بیا که ساعت قرار
بی قرار حضور توست


مجید رفیع زاد