میدانم که میشود میشود دوباره خوشحال بود دوباره خندید دوباره عاشق شد دوباره کسی را دوست داشت دوباره خاطره ساخت... میدانم که میشود اصلا نه دوبار بلکه چندین بار... ولی این تو هستی که نمیدانی نمیدانی که همه این دوباره ها و چند باره ها همه تکراریست...! تکراری که در...
تمام کوله بارم مهیا ست قلبی که باید بتپد چشمی که باید ببیند پایی که باید برود و دستی که باید بگیرد، من آمده ام یک بار عاشق شوم یک بار زندگی کنم و یک بار عاشقانه بمیرم، فرصت کم است ای معجزه ی آسمان حالا که آمده ام فقط...
بی یادِ تو یادم به کجا می رود ای همه جا یادِ تو در یادِ من
زیبای ناپیدای من: امشب دلم شیدای تو.... آتش گرفت از یاد تو.. یا ساز دِل را کوک کن..... یا بَر شِکن ساز مرا...
تنها رفیق من تو این دنیاست پیراهنى که از تو جا مونده پیراهنت هم مثل من تنهاست چشماش رو به جاده وامونده تو باد با یاد تو مى رقصم مى چرخم و از خود رها مى شم پیراهنت هم رقص من مى شه با دامن تو پا به پا مى...
شب یلدا به چه چیزی به چه کسی باید فکر کنم ؟! به غیر از تو یاد چه کسی باشم ؟! وقتی زندگی عطر خود را با تمام فصل ها پراکنده می کند تا مست تو شوم !! چه انتظاری از سرما باید داشت
دلتنگ که باشم ساده ترین حرف اشکم را در می آورد.... یاد تو که جا خود دارد.
شبها به پهلو میشوم هردم از فکرتو دیوانه می گردم فکرت مرتب میبَرَد دل را آخر چرا از قلب تو طَردم؟ با این سوالم فکر ها پر زد این بار پهلو را عوض کردم یکبار دیگر یاد تو پَر زد آمد نمک پاشید بر دردم دل را دوباره با خودش...
باران که میبارد،مرا یاد تو می اندازد،یاد تو ،که هر پاییز،هر بهار،هروقت باران می آمد، پی بهانه ی با هم زیر باران بی چتر قدم زدن،در خیابانها پرسه زدن،میگشتی،مثل موش آب کشیده میشدیم و باک مان نبود،بی پروای نگاه از سر بهت مردم،و سر تکان دادن هایشان،"که این دیوانه ها...
غزل بهانه می شود ، که تا تو را صدا کنم ! به نام عاشقی دلم ، برای تو فدا کنم ! جواب شعر من فقط ، سکوت تلخ انتظار نمانده حرف دیگری ، که من به تو ادا کنم ! گناه من در عاشقی به جرم دل سپردنم که...
باران زد و پاییز مرا یاد تو انداخت چشم و مژه تر شد دل و دلدار کجایی ؟
یک قهوه سر میز به یادت قجری یک عالمه بغض با کمی دربه دری یاد تو نشسته باز مهمان من است مدیون منی دست به جیبت ببری
دستای تو سرده آغوشتم خالی اما ته قلبت انگار خوشحالی حرفی نزن با من حال تو معلومه پایان فصل ماست این عشق، مختومه چی شد کجا قلبت لرزید دور از من رد می شی و میری مثل یه نور از من رد میشی و میری از مرز رویاهام از من...
گاهی با خودم فکر می کنم که مگه ما آدما چقدر می تونیم از هم بی خبر بمونیم؟ چقدر می تونیم شب و روز بگذرونیم و فکرمون نره سمت کسی که یه وقتی تمام روز و شبمون بوده؟ دیدم اگه این منم، که اگه بگم هیچ وقت هیچ وقت یادم...
یاد تو می وزد ولی، بی خبرم ز جای تو کز همه سوی می رسد، نکهت آشنای تو غنچه طرف فزون کند، جامه ز تن برون کند سر بکشد نسیم اگر، جرعه ای از هوای تو عمر منی به مختصر، چون که ز من نبود اثر زنده نمی شدم اگر،...
شب اشک زهره می چکد برگونه های ماه تلخند خاطره ای خوش که خوش نماند افیون خواب را به کامم چکانده است تصویر سرد دیوار روبرو رویای کودکانه پرواز را خمیازه می کشد تا انجماد خواب و رهایی زین آه بی پناه یک پلک فاصله است هرچند یاد تو بیداری...
یاد تو هرشب می آد اینجا، کاش از مهمون نوازیِ من بهت بگه. شاید بعدش دلتنگم شدی...
مرورِ عکسِ تو زیباترین یقینِ من است همیشه یادِ تو در چشمِ دوربینِ من است میانِ این همه غم دل خوشم که حدّاقل غمِ ندیدنِ «تو» حالِ بهترینِ من است چقدر عاشقِ آن لحظه ام که چشمانت نشسته آن طرف و محوِ آفرینِ من است زبانِ بازِ من و حرف...
عصرجمعه بی کسیهایم دو چندان می شود ! بغض های سینه ام گویی نمایان می شود ! با چراغ یاد تو در کوچه باغ خاطره غصه های هر شبم از من گریزان می شود !
یادت ؛ هر صبح پیش از من راه افتاده است در جاده یِ نمناک پاییز... گاه ؛ آهی می کشد روی برمی گرداند و شعر چشمهایش دستم را می گیرد برایِ عبور از جاده هایِ نرفته.... هوایِ سرد جاده جان می بازد در گرمیِ نگاهت... و این همراهیِ شاعرانه... یادت...
همه جهان به یک سو تو سوی دیگر در سرم فقط یاد توست این تن و جان فدایت می نوشم از نگاهت جرعه جرعه محبت مست می شوم از عطر کلامت مصرع به مصرع یادت را که می خوانم مهتابی می شوی بر شب تارم
خوبترین حادثه میدانمت.... حال من تماما به "تو" بستگی دارد به خیالت، آمدنت ، بودنت، ماندنت... و به هر فعلی که " تو" را به من وصل کند مرز میان احوال من و یادِ تو بقدری باریک است که تنها ذره ای از خاطرت کافیست تا حالم دیدنی ترین شود...
می دانی یاد تو که میفتم بهار می آید خزان می شود خنده می آید بغض می شود گل می آید ولی پرپر می شود شعر می آید غم می شود قهوه می آید اما آن هم سرد می شود راستی این را بگویم یک بار هم خودت آمدی ولی...
قبله ی قلبِ من، همواره به سوی تو در گردش است! تفاوتی هم نمی کند کدام گوشه از جغرافیای جهان باشم، و یا چه کاری مرا مشغولِ خود کرده باشد! یاد تو در هر شرایطی، مرا تا لمسِ مرزهای بودنت، به دنبال خود می کشاند...!
