بیو پرواز

با کسی که می خزد
از پروازت نگو...

مرا شور بده، با تبِ نابِ جهشِ جان/

دلم را برسان تا تپشِ مهرِ فراوان/

به پرواز، درآور، گُلکِ قاصدکِ مهر/

بدم باز، به رگهای نفس، شورشِ پنهان/

شاعر:
زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

🦋🌸🌺🌸🦋

دنیای نهان، با رخِ دل، همراز است/

نای دلمان، با تبِ جان، دمساز است/

شک نیست؛ چو شوری بدمد، سازِ صفا/

احساسِ وفا، همجهشِ پرواز است/

زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

جا مانده ام،
در خویش ،
پرواز
پرید .
حجت اله حبیبی

من
از پرواز می ترسم
کنار قاب عکسم باش .
حجت اله حبیبی

من
با چشمان تو
پرواز می کنم
تا ساحل خوشبختی .
حجت اله حبیبی

برای پرواز
پرنده بودن
کافی نیست ،
جرأت داشتن ، ملاک است .
حجت اله حبیبی

همه چیز
از سیب شروع شد،
آدم
حوا
شیطان
پرواز .
حجت اله حبیبی

دل کجا دلبر کجا عشق می شود آسان کجا
من کجا مجنون کجا فرهاد کوهستان کجا

با همه حس ها تو واسم عشق را معنا بکن
آتش از این عشق کجا آن عشق بی پایان کجا

من کشاورزم زمینی که پر از اندیشه هاست
دستان خرمن کشم آنچه دارد ماسه...

گَرچه سوزاند بال هایم او
اما؛ مقصدَم پرواز است
آسمان هم؛ وسعتِ پرواز فراوان دارد
و من از؛ دوده یِ خاکسترِ خویش
رهِ پروازم هست. ✍شیمارحمانی

سلام از مطلع آفتاب
تا ادامه ی پرواز در انتهای زمین
وقتی خورشید عاشق می شود
بر راهزنی ماه
دنیا سمفونی عاشقانه هاست
در یک بیدار باش....

..... فیروزه سمیعی

و من؛ از دوده یِ خاکستر و آتش بودم
عشقِ تُو؛ پروازم داد
✍شیما رحمانی

پرواز
به حال قفس
میگرید

گلدان قفسی ست
که از یاد گلها
می برد پرواز را

کاش زندگی هم حالت پرواز داشت...!

به من بگو دوستت دارم
من اندیشه پرواز
بدون بال را دارم

ولش کن آدمیت را، دلم پرواز می خواهد
اگر کفتر شوم، گاهی برایم دانه می پاشی؟

ساعات ما در هنگام عشق، بال پرواز دارند؛ در غیاب آن، عصا دارند.

بیهوده به پرواز میندیش کبوتر
بیرون قفس ریخته پر های زیادی

پرنده‌اى که مرده بود به من پند داد که پرواز را به خاطر بسپارم

من به پرواز نمی‌اندیشم
به تو می‌اندیشم به تو که بهتر از اندیشه‌ی یک پروازی

من اگر مرغ هم بودم بازهم براى رسیدن به آرزوهایم پرواز میکردم

هر صبح ڪه با خندہ ی نابت شود آغاز

از شوق ڪنم تا دلِ آغوش تو پرواز

داشتن تو قوت پرواز

برای این بال شکسته است