بهانه هایم کمتر شد وقتی صدای بهار نوید قدمهای تورا به من داد بهار یعنی همین من تو ویک عاشقانه بی انتها...
میبالم به عشق به تو و میفشارم دستهایت را وقتی بی پروا عشق میدهی من با دستهای تو حل کرده ام همان معمای محال را که فقط نگاه تو فوتش بود و امروز همان جایی به انتظارت مانده ام که هیج عاشقانه ای نمیتوانست سطر به سطرش کند روی کاغذ...
مادر من جان من داشتنت ثروت زیبایی است که سهم من شده و خنده های تو همان عاشقانه بی انتهایی است که به یاد مسپارمش تا نفسی دارم ... مادرم روزت مبارک ♥️
چشمهایم آنچنان عاشق نگاهت میکند دلم سربه زیر از این نگاه فقط عاشقی اصلا مگر میشود دختر برف و زمستان باشی و بی پروا جار نزنی که بی بهانه عاشقی ...
شاید این روزها شرمگین تمام خودم شده ام که چشمهایم اینگونه تار می بیند و سویی برایش نیست دستهایم دوباره پوچ آورده و حتی به دستهایم نیز بدهکارم شاید فراموشی گرفته ام و باید دوباره بیاد بیاورم زندگی با تمام پستی و بلندی هایش با من و بدون من نیز...
ردنگاهت را میگیرم و میرساندم به هر جایی که آن را جا گذاشته ای عجب سر لجبازی دارد این عشق ...
خواستم از سرگردانی و حیرانی برگهای پاییز بنویسم دیدم بیش از آنها سرگشته و حیرانم برای تو خواستم سوگواری کنم و آرام گیرم پاییز عاشق را دیدم و درنگ کردم و باز !! بیچاره دلم بود که عاشق ماند ...
عجیبم از عمر تمام می شود بند دل بی تو آب می شود اینگونه که من میخواهمت مردن هم دشوارمی شود ...
امشب تو را آنقدر بلند نوشتم که تمام دلشوره ها من و دل را رها کردند و من و دل را تنها گذاشتند فقط برای از تو نوشتن...
جفت شیش آوردم درست همان روز که من بودم و اینبار کنار من تو هم بودی میخواهم دوباره تاس بیندازم شاید برگردم و بار دیگر کنارم ببینمت...
خوشبختی همان چشمهای پرذوق من است که با دستپاچگی یادش میرود تمام یخ زدگی ساعت هایش را و با حواسی پرت شمارش معکوس دارد برای فشردن بغل هایت آخ که خوشبختی چه معنایی دارد برای من و دستهایم برای من و چشمهایم وقتی تورا دارند انتهای خوشبختی شاید برای هر...
قدم به قدم ساحل را می گشتم شاید جایی پیدایت کنم دریا همچنان آرام بود و دلم ناآرام سنگین تر می شد آه دلم گویا حوصله دریا هم سر میرفت از هر چه آشوب که بیرحمانه خط های صورتم را به رخش می کشید جوری شد دل دریا هم ناآرام...
بوی شمال بوی شالیزار این روزها با عطرتو تمام من را پرکرده است من با تو و با هر چه نشانی از تو دارد رویاهایی می نویسم که با هر بار خواندش دلم میلرزد می خواهم هر ووز دوست داشتنت را دوباره یاد بگیرم تا هر چه در این دنیا...
هوس داشتن تو گرم است و شیرین مثل خوردن یک لیوان چای داغ توی جنگل هوس داشتن تو به دل آدم می چسبد مثل قدم زدن روی ماسه های ساحل و تصور هر عاشقانه ای هوس داشتن تو میماندمثل رفتن به شمال جوری جاده ها خیره ات می کنند انگار...
سالها نداشته هایم امانم نداد که داشته هایم را تک تک به یاد بیاورم و صبوری کنم برای زندگی تا اینکه تو آمدی آمدی و یادم رفت قبل از تو همه آن نداشته ها را ... . .
تو یعنی همان روز همان ساعت که کنارم نشستی و جسورانه نگاهم را از آن خود کردی تو یعنی همان نگاه همان صدا که با خودت آوردی و بی اجازه فرصت فکرکردنم را گرفتی تو یعنی تمام خوشبختی هرروز هر لحظه که دستانم را میفشاری و یادم میسپاری خوشبختی یک...
چه حکایت شیزینی میشود چای باشد قهوه باشد کافه باشد تو هم باشی و باز کلی حواس پرت آنقدر که کافه چی هم پرت دنیای ما شود ... .
یادم نیست چند بار خوابت را دیده بودم اصلا یادم نیست چند بار با رویای کسی چون تو به خواب رفته بودم هر ساعتی که میگذرد میخواهم هزار بار سیلی بزنم به صورتم آنقدر محکم که چشمهایم باور کند تو تعبیر همه خوابهای منی که دارمت شاید آنهایی که بارها...
دلم تنگ است و تنها زخمی ام و آواره هراس پروازی دوباره سربه زیرم کرده و دلم را سنگین حجم سکوت این روزها حرفهای دل را میخشکاند زبان سخن نمی گوید عجب عاشقانه تلخیست!! این دلتنگی آن هم از نوع دلتنگی برای تو...
هزارباره نگاهت کردم و باز نگاهت تنها نشانه عشق بود دراین دیار گریزی نبود من بودم و دلی مجنون که فاصله ها فراتر رفته بود از مرزهای جنون من بودم و تنها یک نشانی در دست خانه ام همان خانه ات بود ونشانی ام تا همیشه همان نشانی تو ......
کنج خلوت من یعنی بهانه هایی که داشتم و نیامدی تا تمام شود دردهایم که با من همین جا خاموش نشست و زخم کرد تا آبم کند دعایی که هر بار بیشتر اجابت نشد من اینجا بی تو یادم رفت نفس بکشم و همه یادشان ماند من بی تو همانم...
پناه گرفتم میان بازوانت آن وقتی که آغازکردی قصه مان را آرام آرام با نگاهت با تو راه میرفتم و انگار تو یادم میدادی دوباره راه رفتن را چه سود از گذشته های تلخ نوشتن آن وقتی که تورا با خودت فهمیدم و نوشتم از هر چه هست کنار تو...
روزهاست در انتظارم به دعوتت بیایم دوباره کنارت چشمهایم به تو خیره شوند و بگویم هر چه ناآرامم کرده است ندانسنتم در من چه دیدی که سخن نگفته ناآرامتر از من شدی و سهم مرا از خود دانسته فراموش کردی دریای مهربانم دانسته یا ندانسته ناآرامم و آنچنان نگاهت میکنم...
