سوگ نکند که ما اضافات دنیاییم، که این‌گونه خار و خفیف، در به در، به دنبال یک لحظه آرامشیم. در پی تبسمی ناگهانی، یا عصر بارانی دلپذیر، شامگاهی دل‌نشین، یک‌بار لذت برف‌بازی؛ چونان سگ پاسوخته، سرگردان، می‌دویم؛ اما دریغ از رسیدن دریغ چگونه است دویدن و نرسیدن؟ چگونه است حال...
قهری است بی آشتی مرگ، سُرایشِ سرودِ مرثیه است یا آواری بر قلب هایِ آواره.
آخرِ رقصِ قلم مرثیه ای در غم توست واژه ها، ثانیه ها، در به درِ ماتم توست تو غزل گونه ترین حالت اشعار منی شعر من حال و هوایش همه در عالم توست می نویسم همه شب از دل لامذهبِ خویش دفترم صحنه ی عشق است و قلم پرچم توست...
تو ای محمدرضا شجریان، فرزند خلف ایران، تو ای آوای جاودانه خراسان. آوای برخاسته از گلوگاه گرم تو، قلب یکایک هموطنان تو را گرم کرد. تو نمرده ای، صدای تو در قلب ما جاودانه حک شده است. گویند فقط صداست که می ماند. من مرثیه تو را نخواهم گریست. تعالی...
غم چهارزانو در دلم می نشیند دلتنگی بیخ گوشم غوغا می کند لب می بندم اما حریف چشم هایم نمی شوم اشک روی گونه هایم ذکر ماتم می گیرد و من فرو رفته در آهی جانسوز در خیمه گاه وجودم مرثیه رفتن تو را می سرایم
ما ذکر مصیبت مدامیم حسین مرثیه ی مرگ ناتمامیم حسین ما کرب و بلای ناطق تاریخیم هرماه محرم الحرامیم حسین
شال ماتمت آبرو به من داد موج پرچمت دل را داده بر باد قصه ی غمت دریای نگاهم اسم اعظمت از لبم نیفتاد تویی که جلوه تا بی کرونه داری تو سینه ی من فقط تو خونه داری قد تموم عالم دیوونه داری ارباب خوبم ماه عزات رو عشقه ارباب...
هوای غمت شور بپا کرد، دلم یادی از لاله ها کرد - شبهای محرم منو راهی کربلا کرد
در گوشه ی ویرانه/من مرثیه میخوانم بابای غریب ِ من/با سر شده مهمانم بی تو همه عُمرم/اندوه و عذابه خوش آمدی ای سر/به کنج خرابه بابا یا حسین جان... بنگر به سر و وضع و/آشفتگی ِ حالم من درد دلم با تو/می گویم و می نالم چون مادر سادات/رویم شده...
