متن درس زندگی

هیچوقت هیچوقت کسیو قضاوت نکنید، سرنوشت انقدر دنبالتون میکنه تا تو یه کوچه بن بست شما رو تو همون شرایط قرار بده

یک روز می فهمی:
هر آدمی برای تو معجزه ای دارد!
حالا یکی با آمدنش، یکی هم با رفتنش...

احترام بیش از اندازه
توهمش از شیشه بیشتره!

زمان زیادی گذشت تا اینکه فهمیدم همیشه اونی که میخوای نمیشه فهمیدم هر کسی باهاته الزاماً دوستت نیست فهمیدم کسی که تو نگاه اول ازش بدت میاد یه روزی میشه صمیمی ترین دوستت و بلعکس هرکی زبونش نرمه دلش گرم نیست هرکی میخنده بدون درد و غم نیست ظاهر دلیلی...

از پشیمونیِ بعدش می‌ترسم.
-پشیمونی‌ها ترس ندارن، درس دارن

بزرگترین اشتباه زندگیم اونجا بود که فکر کردم
اگه کاری با بقیه نداشته باشم بقیه هم کاری با من ندارن!

زمان،از هر قاضی ای بهتر قضاوت می کند.
صبر و تحمل و شجاعت، تنها شاهدانی هستند که رشوه نمی‌گیرند.

ترجیح میدهم افسوس بخورم که
چرا آن کار را انجام دادم،
تا اینکه افسوس بخورم که اى کاش،
آن کار را انجام میدادم...

انساט ؋ـراموش نمیکنـہ عبرت مے گیره..

ارل گوستاو یونگ :

آنان که از اتفاقات ناگوار زندگی خود چیزی نمی آموزند ، وجدان هستی را مجبور می کنند تا آن اتفاقات را تا آنجا که نیاز باشد تکرار کند تا فرد آن چیزی را که آن اتفاقات ناگوار می خواهند آموزش دهند ، یاد بگیرد...
آنچه که...

همیشه باختن تلخ نیست
مثل دل باختن
همیشه بردن خوب نیست
مثل آبرو بردن
کاش یاد بگیریم کجا ببریم و کجا ببازیم

درد وقتی درسشو بهت داد
رهات می کنه

هیچوقت نباید با رئیسِ خود طرح دوستی ریخت.
این یکی از چیزهاییست که همه ی مادرها باید در کنار توصیه هایی مثلِ
غذایت را خوب بجو،یا قبل از اینکه از خیابان ردشوی به دو طرف خیابان نگاه کن
به دخترانشان یاد بدهند.


_لیزا آنگر /از کتاب اعترافات در ساعت 7:45

زمان در شتاب است
و عقربه ها در فرار
من و تو نشسته ایم
روبروی مهربانی هم
چقدر خوب است
هنوز بر ایوان تابستان،
بادی خنک می وزد
کاکائی ها قاب آسمان حیاط اند
و گل ها به تماشای باران نشسته اند
این روزها رفیق دلم می خواهد
کنار هم...

آروم حرکت کردن سریعترین راه برای رسیدن به هدفه

اطرافت رو از آدمایی پر کن که وقتی می بیننت
چشماشون از خوشحالی برق میزنه

عمریست پای درس زندگی نشسته ایم
تا یادمان دهند زندگی همیشه نیست

(آرمان پرناک)

فرزندان نداشته ی عزیزتر از داشته هایم!
شاه کلیدِ شعور در زندگی این است که یک جایی، در یک اتفاقی، در یک بحث یا ذوق یا نقد، خودتان را به نزدیکترین آینه ی دوروبرتان برسانید، زل بزنید در چشم های خودتان و بگویید "من اشتباه کردم"! بعد یک چَک بخوابانید...

به قیمت سفید شدن موهایم تمام شد!
ولی اموختم که
ناله ام سکوت باشد...
گریه ام لبخند...
وتنها همدمم خدا...