متن بوسه

بیا و بی محابا بغلم کن
بنوشان مرا از مِی چشمانت
بفشارم در اَمنِیت گرم آغوشت
بینداز بوسه هایت را یکی یکی
به جانِ عاشقانه هایمان
در همین پاییزی که بوی بهار میگیرد با بوسه های یواشکی ِمان !
در همین پاییزی ک بوی بهار میگیرد از
بوسه های شیشه...

وقتی غروب زود می رسد
کسی از جایی دور نِی می زند
و زمزمه ای نزدیکتر، می نشید
جایی میانِ پیچ و تاب موهایم
اما هر چه نگاه می کنم
آنسوی پنجره ، چنارها بی برگ!

سالهاست از فصل کوچ گذشته
ومن در کالبدم جا مانده ام،
حالا گرمایی نیست...سرمایی...

تو اگر باشی و من باشم و باران باشد
به بغل می کشمت گر چه خیابان باشد
فکر بوسیدن و آغوش تو تا زد به سرم
به جهنم که در آن کوچه نگهبان باشد!
لب تو باشد و من باشم و ای وای خدا
گنه بوسه زدن گردن شیطان باشد...

همین که دلتنگی سایه ی شومش را برسر دلم پهن میکند
وقتی که تنهایی را تا مغز استخوانم احساس میکنم
جهان با تمام وسعتش برایم شبیه به زندانی می شود که از هر سو
احاطه ام میکند
دلهره شعرهایم را مبتلا میکند
صبوری ام چشمانم را کم می آورند
که...

هوَس کرده ام

که تو بآشی

مَن بآشم

و هیچکس نبآشَد آنگآه

دآغترین آغوش هآ رآ از تنَت و شیرین ترین بوسه هآ را از

لبانَت بیرون بکشَم

به تلافی تمام ِ روزهایی که میخواهمَت

و نیستی ...

‍ باران می بارد و
چه زیباست بوسه ی قطره هایش بر تن زمین
و زیباتر
عاشقانه هایی که جاری شده در هیاهوی این شهر
تو بگو
چرا من باید
زیر بارش این باران و هیاهوی این عاشقانه ها
تنها با خاطرات تو قدم بزنم؟
چرا؟

ای باد صبحگاهی از من ببر سلامی
در نزد آن دلارام نا گفته هر کلامی
آرام و بی هیاهو بوسه بزن به مویش
تا روز گردد آغاز با ناز و شادکامی

قول بده وقتی مردم،
بر روی پیشانی ام بوسه ای بزنی...
من آن را حس خواهم کرد.

گر زِ مسیح پُرسدَت
مُرده چگونه زنده کرد؟

بوسه بده به پیشِ او
بر لبِ ما که اینچنین !

مولانا

خوابت را به هم نمی زنم
بوسه ای روی گونه ات می گذارم و
بوسه ای از گونه ات برمی دارم
آنچنان آرام خوابیده ای
که دلم نمی آید رفتنت را شیون کنم

با من بجنگ بعد بغل کن مرا ببوس
اینگونه بوسه ها و بغل ها غنیمت است

به جای بوسه های تو
به روی گونه هام برفه
دروغه لیلی ومجنون
تموم قصه ها حرفه

دختری در من
هر روز صبح؛
به وقتِ معاشقه ی شبنم و سبزه ها
میوه ی زندگی را در بند بند وجودش به بار می نشاند.
چترش را در ایستگاه جا می گذارد تا صورتش با آبِ باران شسته شود...
و بی توجه به نگاهِ مسافران؛
به وسعتِ خیالش بر...

محبوبِ من!
بیا شعر شویم و قافیه هایش را از خوشبختی بدزدیم.
بیا به آغوش هم بپیوندیم تا به دریا ریخته و تسکین یابیم.
بیا روزها پرواز را یاد بگیریم و
شب ها از همیشه مطمئن تر شویم که تمرین مان تا ابد ادامه خواهد یافت ...
بیا زیرِ نور...

من هر روز وقتی چشمانم را باز می کنم، ازت تشکر می کنم برای قلبی که به من سپردی.
هنوز پشیمانم از اینکه چرا هنگامِ وداع،
بوسه های بیشتری روی ترقوه ات نزدم.
من هنوز مثل همیشه، ساعت ها به یک نقطه خیره می شوم و حواس پنج گانه ات...

دلتنگی ساعت و لحظه سرش نمی شود جانِ دلم
جمعه برای من
تمام آن لحظاتی ست که از تو بی خبرم
تمام آن لحظاتی که حالم را نمی پرسی
تقویمِ روی میز
غروب جمعه را نشانم می دهد
همین دیشب
امروز صبح
همین حالا
همین حالا که تصویر چشمانت رهایم...

خالی ام از دستانت
خالی ام از آغوشت،
خالی از بوسه هایت
تو را میخواهم با تمام
ویروسهایت.

دلم میخواست چون پروانه ای دورو برت بودم
و یا شاید نگینِ ساده ی انگشترت بودم

نگاهم میکنے دنیا شبیهِ چشم های توست
چه میشد صاحبِ آن چشمهای محشرت بودم؟

صدایم میزنے انگار میخندد خدا امّا
صدایم میزنے خواهر،چه میشد همسرت بودم؟

تورا دیدم که روی مادرت را بوسه مے...

هوشنگ ابتهاج :
حافظ اگر زنده بود شجریان را غرق در بوسه می کرد...
حافظ بوسه بارانش کن
.
.
او تنها یک خواننده نبود! صدای یک ملت بود..
مرغ سحر پر کشید...

حس خوبیه
دلبر صدات کنه تا موهاشو ببافی
بعد یه بوسه بزنی رو گردنشو
بهش بگی:
موهات کوتاه کنی نه من نه تو ها

همین که کنارم باشی
امن میشود دنیا..
کنارت زمان طلا میشود!!
نبض دنیا خوب میزند
کنارت دنیا محتاجِ جمله یِ دوستت
دارم میشود
لب به بوسه وادار
و آغوش به تب دچار میشود
کنارت حال ِمن دیوانه خوب میشود
کنارت
جهانم جور ِدیگریست
قانونش را چشمانت مینویسد
و من کنار...

عشق معادله ای ست که هیچ ریاضی دانی قادر به حلِّ آن نیست ،
قلب ، بوسه و آغوش در حل این معادله قَدَر ترند...

شیوا احمدی الف

با من وعده دیدار بگذار
راس ساعت پنج
عصر خیس ترین روز دنیا
می دانی
ما به باران
چقدر بوسه بدهکاریم؟

عطر پرتقال می گیرد نفسم
از تو که می گویم
نارنجی می شود دنیایم
تو را که می بینم
و تو بکرترین منظره ای
مثل درخت پرتقالی
که در پاییز به بار نشسته باشد
پر از بوسه..
پر از دوستت دارم...