متن تک بیت

بی تو غزل نمی شود واژه ی شعرهای من

ای به فدای تو همه ثانیه های عاشقی

ور هنری داری و هفتاد عیب
دوست نبیند مگر آن یک هنر...

شبیه عابری خسته که مانده در خیابان ها

بدون تو پریشانم بیا ای راحت جانم

آتش زند بر جان و دل عشقی که دارم من به جان

هر لحظه جان را می کشد عهدی که بستم در نهان

قبله گه دلم تویی ،ای که تو برده ای دلم


روح شود زنده به تو، عیسی روح پرورم

صبا

قسم به دانه ی تسبیح مادرم که هنوز

تمام قلب و وجودم پر از بهانه ی توست

خسته ام از حرف تکراری ولی دیوانه ی...

جمله های دوستت دارم، عزیزم میشوم

چون توهم کرده است در خود خیال دون صفت


بیشه ی شیران شده است منزلگه باده پرست

سودای تو را دارم در سر چه کنم ای یار



چشمم به در مانده ،یکسر چه کنم ای یار

ز دلتنگی نویسم شب ،غزل های دلم را


به دست واژه ها، زیبا نگارم، تا تو را بینم

صبا

هر چه گفتم عاشقم گفتی که من هم خواهرت

من که خواهر داشتم، لعنت به چشم خواهری

ریش درون، پنهان کجا، عاشق کند ای نازنین


خون می خورد در هجر آن، زیبا رخ مهر آفرین

ذکر من بر لب شده آن طاق ابرویت نگار


بسته ام قامت به عشقت همدم شبهای تار

صبح به لبخند تو ساز دل من کوک شود


ای که لبخند گل و سبزه ز تو معتبر است

آمدم شعر بگویم که غمم کم بشود

ناگهان از تو نوشتم دلم از دستم رفت

تنور دل که روشن شد به عشقت صبح زیبایی است


جهان با بودنت پیش دو چشمانم تماشایی است

تعطیل رسمی می کنم امشب برایت شعر را

از بس که باریده غمت بر کوچه های دفترم

ارس آرامی

دختر چادری از شعر سپیدم رد شد

چقدر شعرِ نجیبی ست سیاه است و سپید

ارس آرامی

از چپ و راست بلا پشت بلا می آید
و شگفت این که فقط بر سر ما می آید

چشمان تو از دور مجسم شدنی نیست
یک آیه بیاور این دل آرام شدنی نیست
😍

تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید

تو یکی نه ای هزاری تو چراغ خود برافروز

بر کوی و برزن میخانه گشتم هیچ نبود
تو آن مستی مایی اگر مستانه نبود

سهم من در وسط معرکه عشق چه بود؟
غم و دلتنگی و حسرت، همه یک جا با هم!

ای خوشا روزا که ما معشوق را مهمان کنیم

دیده از روی نگارینش نگارستان کنیم