متن نگاه عاشقانه

به‌ ژرفای نگاهِ رازِ رویا

به دنیا بنگر و، رویاسُرا شو

نگاهِ آبیِ نیلوفرِ احساس،

در تابشِ طلاییِ مِهرِ مهربانی،

همراه با،

پیچشِ سرخابیِ عطرِ عاطفه،

می‌سراید،

سروادِ سبزِ سرزندگی را...

از جاریِ اضدادت، در جامِ روانِ من

گاهی، به سرِ آبم؛ گه آتش و گاهی باد

آباد شود قلبم، گاهی به نگاهِ تو

با تیرِ غمت هم گه، حسّم رود از: بنیاد

وقتی توو دل می‌پیچه
موجِ صدای گریه
وقتی که من محو می‌شم
تویِ هوای گریه
وقتی که من ذوب می‌شم
تویِ فضای گریه
وقتی که من می‌میرم
با هوی و های گریه
دیگه می‌دونم برات
یه کاهِ رفتنی‌اَم
می‌خونم از توو چشمات
نگاهِ رفتنی‌اَم
دیگه باید بدونم
نمی‌خوای پیشت بمونم...

عشق
احساس است
ایمان است
پرتویی‌ست از نگاه خدا
که در وجودمان شعله می‌کشد

می‌نویسم، عشق را در دفترم

با نگاهِ خیسِ چشمانِ ترم!

تمام نقطه‌های دل
قلمروی دلت شده

تو پادشاه دل شدی
به یک نگاه مهربان!

وَ او محرم نشد با دل، 
میانِ لحظه‌های عشق؛
من از دیدِ نگاهِ او، 
چنان بیگانه‌ای بودم!

دل خریدارِ محبّت گشت، با مهرِ نگاه؛

گو به چشمانت بتابد، اندکی بر دشتِ دل!

نگاهت کاشکی می‌آمد

کمی چشمک به دل می‌زد

و قابِ نابِ جانم را

جلا می‌داد

صفا می‌داد

به هر دم

وفا می‌کرد‌ با قلبم

و دل را با خودش می‌بُرد

به پروازِ بلندِ مهر

و اوجِ پاکِ احساسات!

هنوزم چشمات..،
قشنگترین چشم های شهره.

چشمان تو..،
آغازگر حیات ما بود.همین...

سرگشته و حیران،
در کنج نگاه تو گرفتار منم من.

غرب و شرق و شمال و جنوب را بیخیال.
قبله ی من جایست که چشمان تو نمایان میشوند.

نگاهم کن؛ تو را می خوانم از دور
قطار رفتنت، سنگین گذر کرد

شمردم یک به یک، هر واگنی را
همه، احساس من شد، چون گلی زرد

مسیر رفتنت، بی انتها هست
نگاهم در رهت مانده است؛ برگرد

هر چه زیبایی دنیاست.
در چشم تو پیداست.

گرفت از من نگاهت،
دین و ایمان و خدای آسمانها و زمینم را به یکباره.

زبانم لال اگر در کوچهِ دلم نامی دگر حک شده باشد
یا که چشمانم کور، اگر برچشمانِ دگر نظر افکنده باشد
یا که دستانم بریده، اگر نوازشگرِ دستانی دگر بوده باشد
بدان: وضوی عشق گرفتم و تو پیش نماز دلم شدی

دستهایم، چشمهایم را میگیرند که بر تو نیفتند
غافلند که خودشان دستهای تو را می گیرند

مست و خراب تو شدم،
وقتی چشمان تو را نوش نگاهم کردم.

دنیای پرازحرفم به تو که میرسد
میشود یک طبل توخالی وپرازسکوت
چنبره میزند نگاهم بر تو
ولذت دیدارت در وجودم می ریزد
غنیمت میداند و میخواهدمعجونی بسازد
تا بشودچاره ساز تشنگی عشق
درمحال یک وداع نا به هنگام تقدیر

گرفته از نگاه من.
نگاهت خواب شبهامو.

بگذار نسیم
در پیچ مژگانت بیاساید،
شاید ببرد
راز شب را
از سایه‌ی چشمانت.

مهتاب اگر
تابِ نگاهت داشت،
می‌سوخت
در آهِ پنهانت.

ای کاش بگویمت آرام:
جانم کجاست؟
در جانت.

برهوت بود زمین سراچه دلم
نگاهم به نگاهت افتاد
چگونه بذری بود
ازچشمانت به چشمانم افتاد
وچگونه رشدی کرد
درزمین لا یزرع دلم