متن یار

گیسوانت همچو نردبان...................
پلی برای رسیدن به کهکشان..........
چشمانت همچو آفتاب.........
چهره ای همانند مهتاب..........
دلی مملو از تکه های غم........
راهی پر از داستان و پیچ و خم.......
قلبی پر از عشق و رنج و درد ........
دستی تُه از دست و هوایی سرد.......
ذهنی مملو ز فکر رفتن............

لذت وَصل نداند مگر آن سوخته ای
که پس از دوریِ بسیار به یاری برسد

من دِلِ نفرین ندارم، پس دُعایت می کنم:
بعد من دلدادهٔ یاری شوی، مثل خودت!

همواره خدا یار و نگهدار شما
هستیم همیشه ما طرفدار شما

خوشحال شویم اگر میسر بشود
توفیق حضور و طعم دیدار شما
...
بهزاد غدیری / شاعر کاشانی

آن سست وفا که یار دل سخت منست

شمع دگران و آتش رخت منست

ای با همه کس به صلح و با ما به خلاف

جرم از تو نباشد گنه از بخت منست

چشم و ابرو و رخ یار چه زیباست ولی
من گرفتار لب و فتنه ی یک خال شدم

ای خوبتراز خوبان ای شاخ گل خندان

بهر دل ما یک دم لبخند بزن رقصان

بنمای کمند زلف چون دلبرکان ای یار

دستی بزن و گاهی با ما بنشین شادان

بادصبا

گفتم ای یار مکن با دل عاشق بازی
گفت حق است که با آتش ما دم سازی

گفتم این عدل نباشد که دلم ریش شود
گفت این سادگی توست که دل می بازی

ارس آرامی

قلب ها بشکست و درد عاشقان از حد گذشت
سالهای انتظاری بر من و تو بد گذشت

گریه کردم ناله کردم حلقه بر هر در زدم
سنگ سنگ کلبه کنعان خود بر سر زدم

شرح دردم را فقط دیوان به دیوان داده ام
زندگی را در درون این قفس جان...

همیشه باید کسی باشد تا یک آهنگ را فقط به یادِ تو گوش کند و چراغ قرمزها و ترافیک هایِ شلوغترین خیابانِ شهر را به خاطرِ تو که سرت را به پشتیِ صندلی تکیه داده ای و یا از پسر بچه هایِ هشت ساله آدامس های رنگی میخری و میخندی،...

هر شعر که گفتم او خواند و نفهمید

یار من ساکن کوچه مشهور \علی چپ\ بود!

کاش راضی میشد قاضی ،عمر دهم
اما ببینم بار دیگر یار را

در این سرما و باران یار خوش تر

هر زن هر چقدر هم که قدرتمند باشد
خوشبختی اش رابا دو مرد تعریف میکند..!

اول پدر ❤️
که الفبای امنیت و عشق را به او می آموزد✨

و دوم یاری که تمام دوست داشتنش را
از آغوش همه ی زنان برمیدارد و به پای او
می ریزد 🌟

آشفته دلی دارم و دربند تو زنجیرم
زین حال که من دارم دیری است که میمیرم
در درد تو بیمارم ،درد از تو طلب دارم
شیرین بسی دردی کز یار طلب دارم

ما قصه یِ دل جُز به بَر یار نبردیم

- هوشنگ ابتهاج

تصویر دلخواه منی،،،، اقبال، یعنی تو
زیباترین تقدیرها ، در فال، یعنی تو

دل بسته ای بر آن خدای ناز، یعنی من
دل برده ای با، چشم های کال یعنی تو

تشریح تو، در قلب من پیوسته این بوده
ممنوعه ی عاشقترین خوشحال، یعنی تو

سال نکو، تنها کنار تو...

دلم برای تو تنگ است و من قرار ندارم
مها بیا که دگر تاب انتظار ندارم
کجا گریزم از این شب که از هجوم خیالت
به سر خیال رهایی، وَ یا فرار ندارم
اگرچه ره نگشودی مرا به شهر وصالت
ولی تحمّلِ رفتن، از این دیار ندارم
قسم به موی...

امشب چه کنم که یار
می خواهد ، دل !

یک باغ پر از انار
می خواهد ، دل !

یلدا شد و از
پسته ی خندان لبت

یک بوسه ی آبدار
می خواهد ، دل !

بسته ام بار سفر
یار به همراهم نیست
چشم من آب فقط
پشت سرم میریزد ..

صبح باشد
و پائیز
و یار ..
در بوسه یِ صبح
حاجتِ هیچ استخاره نیست!

حتما پیراهنی سفید
در زندگی داشته باشید،
که لکه ای از یار بر آن بماند ...

طرح ناب خنده ات هوشیار میخواهد مگر؟

عاشقی را با تو غم بسیار میخواهد مگر؟

راه ها گم کرده بودم با تو من پیدا شدم

دیدنت هرثانیه بیدار میخواهد مگر؟

من تو را در خواب هایم شب به شب سر میکشم

تکیه دادن بر دلت دیوار میخواهد مگر؟

لحظه ای...

دستت را به من بده !
می خواهم بِبرَمت دورِ تمام این شهر
بِگردانَمت!
می خواهم شانه به شانه اَت در تمام ِ
خیابان ها و کوچه پَس کوچه های شهر
درمقابل هزاران نگاه زُل زده ی حسود،
باعشق
قدم بزنم و
باصدای بلند
شعرِ دلبرانه
بخوانم تا همه بفهمند...