متن آغوش تو

آغوش تو شده ست حدود بهشت من
شادم که با تو خورده گره سرنوشت من

شده آغوش تو دنیای من و زندگی ام
بغلم کن که من از ترک وطن می ترسم

من
از آغوش تو
بارها به بهشت رفته ام

برف و سرمای زمستان جمله بهانه است

هدف مشتی بغل از خروارِ آغوش تو بود

ارس آرامی

رشکم از پیرهن آید که در آغوش تو خسبد

عطر وجودت ، ضرب بوسه ای شیرین ،
می شود گلاب قمصر کاشان ../×
هرم داغِ نفس هایت ،
به علاوه ی چشمانی ستاره باران ،
مساویست با هوای گرم کویر ../+
جرعه ای ناب از احساست ،
تقسیم لحظه های عریانی ،
برابر با چشمه ای روانه ی صحرا...

می اَرزد آن شراب لبانت به جان من
میخواهم از خدای لبت باخبر شوم
تا چندَم از حلاوت عشقت حذر کنم؟
باید به اعتبار تنت معتبر شوم

با عشق تو تمام غمم در اسارت است
با واژه و هجای تو شب را غزل کنم!
امشب در امتداد شرابم چه میکنی؟...

نشسته ام بر ساحل ناآرام واژه ها
درد دارند بی تو نور من؛ این سایه ها

شعرم آشفته تر از دریای طوفانی ست
ابر پر بارانی در قلب من، زندانی ست

اندوه به در خانه ی قلب من می کوبد
بی تو این درد است ! ببین ، در سینه...

دست هایم را بگیر
دنیای من میان دستان تو رسم میشود...
سبزینه ی انگشتانت ، ریشه های عشق را در مبانی ام رشد میدهد.
روشنای بی همتای من!
دوباره و صدباره بخوان من را به آغوشت!
زیرا آغوش تو جهانی ست که تاریکی های عمیق روحم را نور می بخشد...

بی شک \ آغوش تو \
هشتمین عجایب دنیاست
واردش که میشوی
زمان بی معنا میشود
هیچ بعدی ندارد
بی آنکه حسش کنم ...
روحم تازه میشود...
تمام ثروت دنیا را به یک وجبش خواهم بخشید !

بی گمان سخت ترین حادثه مرگ است ولی
می شود مرگ در آغوش تو آسان باشد

گرمایی بوده ام همیشه
ولی بین خودمان بماند، 
سرمایی میشوم وقتی
پای آغوش تو در میان باشد.

آغوش تو آرامگاه من و لبهای تو یادآور عشق است،
و دیار باقی قلبیست که تو در سینه داری،
میخواهم به این دیار شتاب کنم،
خدا بی شک مرا می آمرزد...

آغوش تو که باشد
غم نیست
غصه نیست
آشوب نیست
آرامش مطلق است ،نعوذا بالله مگر تو خدایی...
حجت اله حبیبی

جای پیراهنم آغوش تورا می پوشم
نیمه گم شده من به تنم می آیی
ارس آرامی

موهای تو نمناک و پریشان باشد
جاده و منظره و نم نم باران باشد

لبت شیره انگور و گل تریاک است
اختیار هر دومان دست خیابان باشد

گردنت شیشه و این شیشه پر از کنیاک است
بی گمان مستی در آغوش تو آسان باشد

در تو زشتی نه زیبایی وحشتناک...

عاشقانه ترین شعرهایم را
در آغوش تو سروده ام
آنجا،
دنج ترین جای دنیاست،
--برای این شاعر.





سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

صبحی که تو باشی و غزل باشد و آغوش
یک صبح پر از خاطره و نیک سرشت است

گویی که در آغوش خودت معجزه داری
آغوش تو چون تکه ای از باغ بهشت است

در این هوا
فقط یڪ وعده آغوش تو میچسبد
لب سوز و لب دوز؛
چاے را بعدا هم میشود خورد.

چقدر همه چیز
به درستی اندازه ست!
قد و قواره ی من
برای در آغوش تو بودن!

تشنه ام تشنه آغوش تو حتی به گناه
آتشی بر تنم انداز جهنم به درک

مرا به آغوش بکش ...
که عشق تنها در آغوش تو زیباست ...
از من تنها تو در من می مانی ...
بین ما هیچ فاصله ای نیست جز نبض احساسمان ...
من از سیاهی گفتم ...
و تو طلوع کردی بر شب های تارم ...
من از اشک گفتم...

چمدان بسته ام... امّا چه کنم دشوارست
فکر دل کندن از آغوش تو یعنی وطنم...

دراز کشیدم ،بدنم آرام می شود چشمانم کم کم گرم می شود
حالتی مثل خلسه دارم
چیزی بین بودن و نبودن
سبک شدم ،می توانم به هر کجا که می خواهم بروم
می آیم تا تو را پیدا کنم
احتمالا تو همً خوابی
خودم را در آغوشت جای میدهم
سنگین...