متن کفش

از کدام کفش حرف میزنی؟ /
کفش هایم را جاده ها برده اند /
از کدام قدم حرف میزنی؟ /
قدم هایم را برف ها برده اند /
من، /
تمامِ خود را گشته ام /
و جز یک فانوسِ سخنگو /
چیزی نیافته ام ... /
«آرمان پرناک»

شاید
این کفش
برای تو
باید»
.
مدت هاست
قدم های برهنه ام
حرفِ گرگ ِ بیابان را می پاید
«آرمان پرناک»

داستان کوتاه کفاش


کفش های چرم سیاه جلوی بساط کفاش جفت شد. نو بود و بدون درز و پارگی. مرد گفت:
- فقط واکس!
دست برد و از توی صندوق اش، فرچه و بورس را بیرون کشید.
چشم هایش که به مارک کفش ها افتاد؛ لحظاتی خیره مانده بود... کفشِ...

کفش هایش را دَمِ در گذاشت،
یکی عقب
یکی جلو
همیشه عادت داشت؛
پاهایش را در کفش ها، جا بگذارد!
شیما رحمانی

کفشانم را جفت کردم آمدی و کفش هایم را بین کفش هایت گزاشتی و همان گونه رهایش کردی
کفش های مرا در حصار آغوشت قرار دادی
در حصار آغوش کفش هایت
کفش هایم از آن روز
در حصار آغوش کفش هایت مانده
اما خودم چه؟
تو رفتی
دلتنگی آمد
و...

ﻣﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ
سال گذشته،
ﻳﮏ ﺟﻔﺖ ﮐﻔﺶ ﺧﺮﻳﺪﻡ
ﮐﻪ ﺭﻧﮕﺶ ﻗﺸﻨﮓ ﺑﻮﺩ
اﻣﺎ ﺍﻧﺪﮐﻲ ﭘﺎﻫﺎﻳﻢ ﺭﺍ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﻣﻲ ﮐﺮﺩ.
ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ گفت:
کمی که بگذرد جا باز میکنه،
خریدم،
پوشیدم،
خیلی گذشت،
اما جا باز نکرد.....
فقط استخوانهای پایم را آزرد.
با خودم گفتم؛
این همان رنگیست که دوست...

دیگر برایم کاملا روشن بود که بخش عمده بدبختی انسان به نادرستی راهش بستگی دارد. اگر هنگام راه رفتن کفش آدم خیلی تنگ یا گشاد باشد، پس از طی چند کیلومتر، زمین و زمان را به باد فحش و ناسزا می‌گیرد !
اما آنچه از درکش عاجز بودم این بود...

از دیگران شکایت نمیکنم
بلکه خودم را تغییر میدهم
چرا که کفش پوشیدن راحتر از
فرش کردن دنیاست

برای آن که. . .

برای آن که کفشی به پا کند،
دخترک روح اش را فروخت،
اما ،چه خنده آور است، خدایا!
منی که همانند آن فرومایه،
فریبکارانه اندیشه ام را می
فروشم
سربلند ومغرور
می بالم که نویسنده ام.

امسال زمستون خیلی قشنگه چون با تو آغاز میشه
با تو نیستم با کفشم هستم

از زندگی آموختم ... تا با کفش کسی راه نرفته‌ام ،
راه رفتنش را قضاوت نکنم ...!

کفش زنها قرنها یا گالش و یا گیوه بود
کفش های شیشه ای را سیندرلا باب کرد

شکر گزاری
روشنایی چراغ های خیابان خوشامدگویی گرم سرمای شبانه ای بود که داشت از راه می رسید.
انحنای نیمکت پارک با ستون فقرات خسته اش آشنا بود.
پتوی پشمی سالویشن آرمی،دور شانه هایش پیچیده شده و آرامش بخش بود. و یک جفت کفشی که امروز در میان زباله ها...

یه کفش همه ی وجودشو فدای کسی میکنه که پا تو دلش میذاره
کفشتم رفیق!

از زندگی آموختم ‌...
تا با کفش کسی راه نرفتم؛
رفتنش را قضاوت نکنم...

از زندگی آموختم تا با کفش کسی راه نرفتم،
راه رفتنش را قضاوت نکنم..

همدیگر را لو بدهیم
من، دست‌هایم
تو، موهایت را
آن‌ها هم انگشتان اشاره شان را
تا:
همه چیز عادی شود
موهایت در بادها
دست‌هایم روی شانه‌هایت
بوسه‌های‌مان پشت انگشت‌ها
آنقدر توی خیابان‌ها بلند بخندیم
که:
گنجشک‌ها روی سیم‌های برق بنشینند
سنجاقک‌ها به شهر بیایند
لاک پشت‌ها آسفالت‌ها را به دندان...

گاهی
تنها که باشی...
دلت حتی از دیدن یک جفت کفش
هم می لرزد!

آنقدر به دنبالت
دویده ام
بند دل کفش هایم
بریده است

وصله می زنم
کفش های رابطه را
نخ که بدهی