متن دروغ

خدایا خسته ام ... از این زندگی ... از این دنیای به ظاهر زیبا ...
از این مردم که به ظاهر صادق و با وفا ...
خسته ام ... از دوری ...از درد انتظار از این بیماری نا علاج خسته ام
از این همه دروغ و نیرنگ خسته ام ...

فرشی به زیر ِپای تو از سبزه زار بود
من بودم و تو بودی و فصل ِبهار بود
‎افتاده بود، ماه در آغوش جویبار
خیره، نگاه ما به دل جویبار بود
‎زلفت نمی گذاشت ببینم تو را درست
! من تازه کار بودم و او کهنه کار بود
‎از من...

من ناراحت نیستم که تو به من دروغ گفتی، فقط ناراحتم که از این به بعد نمی توانم به تو اعتماد کنم.

آنتون چخوف:

به آدم دروغ می گویند ، آدم دروغ ها را می بیند ،
و به روی خودش نمی آورد ...
در واقع آن ها را تحمل می کند !
آنوقت فکر می کنند آدم احمق است ، نمی فهمد !

من تظاهر به باور میکنم

بر دروغ دیگری !!!

چگونه آخر بشکنم

دلخوشی های دروغین دلی ؟؟؟

برای اصیل بودن کافی است که دروغ نگویی ، آغاز اصالت خوب همین است که نخواهی چیزی باشی که نیستی !

انارهای خندان ،
آنچه باغی متروک
به پائیز داده

امسال هم از میانِ دروغ هایش
چند تایی سوا می کنم برای باور کردن

بهارِ ما انگار اشتباه ورق خورد! امسال به جای دروغ سیزده، حقیقت زندگی را چشیدیم! زندگی بالا بلندی دارد درست، ولی ما به نسل های قبل و بعد تاریخ ثابت کردیم با سختی ها هم میشود کنار هم بهتر از بهار ساخت.. از هر فصلی بهتر، فصلی تازه... ایران ای...

حالم را نپرس
راست بگویم تو را می آزارم
دروغ بگویم خودم را.
مرا مهمان نگاهت کن
در آغوش لبخندت بگیر
و در گوش جانم نجوا کن
هیچ شبی نیست که سحر نداشته باشد

دروغ گفتن را اگر دوست دارید
جویای
حال احوال آدماهای دلشکسته شوید!
انها خوب میدانند
چگونه حال تلخشان را
با حرف و لبخند صیقل دهند
تا کمی آرام به نظر برسند

به جای بوسه های تو
به روی گونه هام برفه
دروغه لیلی ومجنون
تموم قصه ها حرفه

به عقل سر بسپارم دعای خلق این است
روا مباد دعایی که عین نفرین است
رهایم از هوس دیدن بهشت که عشق
طمع بریدن از این سفره های رنگین است
اگر چه دین مرا گیسوی رهای تو برد
کسی که بنده ی موی تو نیست بی دین است
تو هم...

بامن قدم بزن ؛ غمِ آدینه بگذرد
این روزهای تلخِ نهادینه ؛ بگذرد
با من قدم بزن که دلم عهد کرده است
دور از تو از رفاقتِ آیینه بگذرد
دست مرا بگیر به مِهر و رها مکن
بگذار درکنار تو بی کینه بگذرد
مگذار این دوروزه ی دنیایِ دردخیز
در...

بزن زیر چادر منو با خودت
ببر هر کجا که هوا دلگشاست

ببر با خودت این من عاشق و
به اونجا که خواب شبش با صفاست

حساب دلم رو جدا کن ز من
حساب من و این دل از هم جداست

من و با خودت تا قیامت ببر
قیامت کنار...

آیینه دروغ می گوید
وقتی دستِ چپش را از دستِ راستِ تو بالا می آورد .
تا با ضد
تعادلِ هستی, بنایش توهمی راست باشد....!


حادیسام درویشی

دارم به جای بدِ قصه می رسم
دیگر تحمل و طاقت ، تمام شد
وقتی به لحظه آخر رسیدم و
وقتی نگاه تو حُسنِ ختام شد
حالم شبیه دانه تسبیح گشته و
چشمم به بازی نخ می خورد فریب
جای دروغ ودشنه تزویر بر دلم
آری ،شبیه زخم کریهِ جُزام...

دروغ بود اینکه مرا پایتخت قلبت می پنداشتی
من دریافتم که تنها مکانی بی ارزش
از حومه های شهر تو بودم....

نه اندوه جرأتِ
لمس کردنم را دارد
نه چشم هایم گریستن بلدند!
به هر طرف که نگاه می کنم
صبح است و دلبری های خورشید
تو را هم که اصلا یادم نمی آید
آه...
من از کی این همه خوب
دروغ می گویم.؟!

جز پلیدی _عشق_ گاهی هیچ معنایی نداشت
هر کسی سمت دل آمد، شک نکن تایی نداشت

در فریبستان دنیا، شک نکن رنگ و ریا
در جهان عشق بازان، هیچ فردایی نداشت

وحشت از ایمان قلبم داشت، ابلیس هوس
ور نه ترسی از کسی، یا بیم تنهایی نداشت

می خرامد در...

دستانم هیچوقت دروغ نمی گویند
وقتی
تنهایی ام را در آغوش می کشم
چقدر نزدیک است
طعم تلخ وگزنده ی
خالی بودن
از تو

افراد ضداجتماعی را بشناسید

ویژگی های افراد ضدِ اجتماعی
سنگدل هستند
دیگران رو مسخره می کنند
جلب توجه زیاد دارند
مردم را زیاد فریب می دهند
بی توجهی به دیگران_ نامردی می کنند دروغ می گویند.
سوار ماشین می شوند وتخلف می کنند وموجب مرگ میر جراحت مردم شوند نگران...

در شبی مهتابی...
نه، مهتاب نبود
آسمان تیره تر از موی سیاهم شده بود
ابر اندوه چنان روی مرا پوشیده بود
که ندانستم من
زن محجوب یا دیوانه ی شاعر؟
کدامینم؟ کدامینم؟

هر قدم یاد تو با رنج و عذاب
می برید نفسم
می درید سینه ام
می چکید از...

خواب دیدم
ساکنانِ این شهر دیوانه وار می گریند!
آفتابِ عشق را با بی مهری تمام به زیر می کِشند!
و هر کدام دلِشان را از امانتِ دیگری گرفته و در جای خودش آرام آرام ، برای همیشه می خوابانند!
نگاه ها نه شور و نشاط دارد و نه عشق...

رنجیدن از حقیقت
بهتر از تسکین با دروغ است