گاهی بی هوا دلم هوایش را می کند هوای او... اویی که هیچوقت هوایم را نداشت...
تو باید باشی تا کم نیاورم! باید باشی تا فراموش نکنم؛ نفس کشیدن را... عشق را... زندگی را...! بودن را... تو باید باشی تا حریرِ نگاهت را بپیچم، دورِ تنهایی هایِ دلم و دلگرم شوم! باید باشی تا دلم آسمان را پرواز را لمس کند... نفس بکشد... برایِ همیشه! من...
می ترسم آنقدر دوستت بدارم که خدا شک کند شروع عشق واقعی از ما بوده یا آدم و حوا
وقتی تو نیستی شادی کلام نامفهومی ست ! و دوستت می دارم رازی ست که در میان حنجره ام دق می کند ... . و مَن چگونه بی تو نگیرد دلم اینجا که ساعت وآیینه و هوا به تو معتادند ...!؟ .
ببخش که زبانم نچرخید بگویم دلتنگی امانم را بریده، که دوست داشتنت از عمیق ترین لایه های دلم برآمد، پرید توی گلوم و نتوانستم تحویلت دهم... من آدمِ دوست داشتن های پرسر و صدا نیستم... آرامم؛ ساکت؛ کمی خجالتی... این یادت باشد، آدم های آرام رازهای پرآشوب دارند و تو...
تو هر دقیقه و هر ثانیه در ذهن و یاد من هستی اما، اگر بخواهی می توانی امشب را نیز در کنار من صبح کنی
عشق ماندن میخواهد یک نفر که پای دلت بماند نه حرف هایت.... .
می دانم یک شب از حوالی خواب هایت خواهم گذشت و دهان گشوده ی شب را به بوسه ای طولانی خواهم بست... ️️️
تعهد داشتن قشنگه حتی تعلق داشتن ! اینکه بدونی مال کسی هستی سهم کسی هستی و اونم مال توعه وحق توعه مهم نیست این تعهدامضابشه توکاغذیانه اصلش جای دیگه سندخورده،توی دلاتون️ ️️️
تغییری نکرده ام هنوز همان مرد عجیبم همانی که برایت آوازهای عاشقانه می خواند همانی که برایت عصر پنجشنبه هارا ابداع میکرد همانی که برایت سفر می ساخت همانکه تمام فالهای قهوه اش را تعبیر بودی هنوز تغییر نکرده ام
یادداشتی جالب خواندم که می‌گفت: « ارنست همینگوی در هنگامِ نوشتنِ کتابِ پیرمرد و دریا، مریض شده و به پزشک مراجعه کرده، تشخیصِ پزشک، دریا زدگی بوده درحالیکه از جایی که ارنست بوده نزدیک ترین دریا در فاصله یِ دو هزار کیلومتری بوده است» یعنی وقتی کتاب را می‌نوشته، غرق...
دوستت دارم و ای کاش این جمله هم پیگرد قانونی داشت دستم را می گرفتند و به دستت می رساندند…!
یک زن تمام زیبایی اش را مدیون مردیست که عاشقانه آنها را می بیند ️️️
آغوشِ تو مترادفِ امنیت است... آغوشِ تو ترس‌هاےِ مرا می‌بلعد... لغت‌نامہ‌ها دروغ می‌ڪَفتند ! آغوشِ تو یعنی پایانِ سردردها... یعنی آغازِ عاشقانہ‌ترین رخوت‌ها... آغوشِ تو یعنی من خوبم...
عاشق که شدی کم نگذار… فکرت قلبت زبانت همه ات را تقدیمش کن به عشق سیاست ، نمی آید …!
باید قبول کرد بعضی از کارها مردونست... مثلِ دوست داشتن یک زن!
هوسِ تو را دارم که دیوانه ام کنی با خواندن یک شعر ... که مستم کنی با استکانی چای ... که خوشبختم کنی با یک بوسه یِ بی هوا .. فلسفه نبافم هوسِ زندگی کرده ام با تو .. بگو کنارت دقیقا کجاست ..؟! که زندگی آنجا معنا میگیرد .....
محبوبم ! جهانم آشفته است، جهانم میزان نیست جهانم پر از اضطراب است، لحظات چموش‌اند تنها هنگامی که به شما می‌رسم، روبه‌روی تواَم و به تو سلام میکنم، آن زمان جهان به تعادل می‌رسد ... جواب بدهی یا نه، تو جهان مرا متعادل میکنی !
من امّا جلوى دخترمان روزى هزار بار قربان صدقه ات میروم! چشم و گوشش باز شود اتفاقاً... باید بفهمد * مَرد *خواستنش را فریاد میزند!
رسیدن به تو هرچقدر هم که سخت باشه و طول بکشه، من صبر میکنم... چون این عشق ارزشِ موندن رو داره...!
فلسفه بافی بلد نیستم دلم برایت تنگ شده با هیچ منطقی هم نمی شود قانعش کرد جز آمدنت ...!!!
هر صبح دلم را، را به خیالت گره می زنم باشد که از آن خورشیدی زاده شود تا دوست داشتنهایم را، به تو برساند...!
نمی‌دانم چرا وقتی به آغوش می‌گیرمت دیگر به هیچ چیز فکر نمی‌کنم آغوش تو بُن بستِ تمام افکارم است ️️️
نمی دانم چرا وقتی به آغوش می گیرمت دیگر به هیچ چیز فکر نمی کنم شاید آغوش تو بُن بست تمام افکارم است
