متن دوبیتی

ای بهترین نگارگرِ زندگانی ام
من بی تو هم کبودم و هم ، ارغوانیم

در لابه لایِ هجمه یِ اندوه ، گم شدم
از شب بگیر و عمقِ سکوتش، نشانی ام


بهزادغدیری شاعر کاشانی

یک تقویم کسالت آور دارد
صدپرسش بی جواب،در سر دارد

انگشت به لب،کنار میز شطرنج
مانده ست کدام مهره را بردارد
رضاحدادیان

نبودی در دلِ شب های قلبم/
و پوچ و هیچ شد رویای قلبم/
ز بس لرزیده دل، حسّی، نمانده/
پر از خالی شده، دنیای قلبم
زهرا حکیمی بافقی،
کتاب دل گویه های بانوی احساس.

پروانه ی دشت اَبرهاخواهم شد
باجنگلِ باد،آشناخواهم شد

ای مرکزثقل آسمان! من باتو
ازجاذبه ی زمین رهاخواهم شد.
رضا حدادیان

https://sherepaak.com/poetry/%d8%b9%d8%b4%d9%82-%d8%a8%db%8c-%d9%be%d8%a7%db%8c%d8%a7%d9%86-2

💜سیاحت میکنم چشمِ سیاهت
❤️نشستم در کمین ، بهر نگاهت

💚اگر فرصت نصیبم گردد این بار
💙نشانم بوسه ای بر روی ماهت



🔹عنوان شعر : عشق بی پایان

🔺قالب : دوبیتی (غزل)

✍شاعر : مهدی سلمانی میاب


🆔@MahdiSalmaniPoems

گلم! جز «تو» نمی خواهم سری را/
نمی خواهم، به جز «تو» دلبری را/
نباشد حسّ من مانندِ زنبور/
که بعد از «تو» بجوید دیگری را/
زهرا حکیمی بافقی،
کتاب دل گویه های بانوی احساس

دوبیتی (شماره ۲)
💠۱
دل و دین می برد طرز نگاهت
دو چشم فتته مژگان سیاهت

بهارم را مهیا کن دوباره
به مهر و لطف و عشق رو براهت

♤♤♤
💠۲
بهار آمد، سر یاری نداری؟
به کار عاشقان کاری نداری؟

به تیر غمزه ای، سحر و فسونی
هوای مردم...

به چرخ روزگار گشتیم ولی سامان ندیدیم
ما کویر تشنه آبیم ولی باران ندیدیم

بهارت شاد و خندان باشد ای دوست
چو خورشید درخشان باشد ای دوست

درون باغ سرسبز و گل افشان
دلت چون ماه تابان باشد ای دوست


بهزاد غدیری/ شاعر کاشانی

هوا تاریک و من دلتنگ و خسته
غمی سنگین به چشمانم نشسته
اگر قلب شکسته می خری تو
خداوندا دل من هم شکسته

ابوالقاسم کریمی

من و ذهنی به رنگ و بوی پائیز
پریشان برگ های عبرت آمیز
چه خوش باشد لب آیینه ی نهر
من و تنهایی و شعر دل انگیز

یک کوه نمک نذر دو چشمان سیاهت

ای جان و تن و دیده به قربان نگاهت

این رسم بُتان نیست فنا کردن عاشق

یک عمر بمانم نگران چشم به راهت !!؟

بهزاد غدیری شاعر کاشانی

شاعر شده ایم و سخت در حاشیه ایم
شخصیت برجسته ی این ناحیه ایم

دنیا هم اگر اسیر دریا بشود
ما غرق ردیف کردن قافیه ایم

بهزاد غدیری ، شاعر کاشانی

با این و آن نشستی
بی ما چرا؟ تو رفتی
گشتی در آب و آتش
ما را چنین شکستی

دل در کَفت اسیر است
آتش نزن، حریر است
فکری به حال دل کن
عمری گذشت و دیر است

بُلبل به سوز دل هی می سراید
گل ناز اطلسی هم دل می رباید
خدایا گل و بُلبل به میثاق هم آور
به فرداها امیدی نیست، شاید نیاید

ای سرو بی سامان ما
فاطی تویی، جانان ما
عمری برفت بی کام ما
حیف از دل و پایان ما

باران کجاست؟ ای ابر ما
عمری گذشت از صبر ما
فریاد از ته خاکم شنو
دیدار ما بر قبر ما

آرام ما، ای جان ما
دل در پی ات، جانان ما
دفتر مرا، شعرم توراست
طوفان دلُ و باران ما

شاید دل من عروسکی از چوب است!
مثل قصهٔ پینوکیو محبوب است

اما چه دماغی دارد این بیچاره...
از بس که نوشته حال من هم خوب است!

ارس آرامی

تا نوشتیم دلمان گیرِ چند تارِ ابرویش شده
تاتو زد و ما در کمانِ جعلیِ صورتش گرفتار شدیم
مأوامقدم

به قربون چشمون ناز و خسته
چرا غمگین لب دریا نشسته
تو و دریا، خدا ساحل قشنگه
غم و غمگین دل دریا شکسته

با این دلِ دلتنگ چه باید بکنم

با باطنی از سنگ چه باید بکنم


با اینهمه نیرنگ میانِ من و تو

با این دل صد رنگ چه باید بکنم

باور کس، از بدش بدتر کنم
خاطر تو، این دلم پر پر کنم
انگ رسوایی به این عالم زنم
آرزویم حال تو کمی بهتر کنم