متن زخم زبان

"هیچ‌چیز...
واقعی نیست
جز زخم زبان‌ها..."

یکی با کلمه
یکی با نگاه
یکی با رفتنش...
گورکَن!
عمیق تر بِکَن!
تعداد جنازه هایم
زیاد است
«آرمان پرناک»

آرزو کردم شب یلدا ، کنارت سر کنم
رود بودم خواستم ، دریا ،کنارت سر کنم

خسته از زخمِ زبانِ بادِ پاییزم ، بیا
مرحمت کن این زمستان را ،کنارت سر کنم

بر شیشه ی احساس کسی چنگ نزن
با زخم زبان به دیگران سنگ نزن
وقتی که خبر نداری از سر کسی
بیهوده به او تهمت صد رنگ نزن

اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

هی ضربه از این ضربه از آن خورد درخت
خندید اگر زخم زبان خورد درخت
با اینکه تبر خورد ولی درد نداشت
چون تازه به درد دیگران خورد درخت

عباس صادقی زرینی

زخم زبانم میزنی؟ گویی که بار آخر است

اما خودم گویم تو را، بار دگر! بار دگر!

ارس آرامی

زخم زبون تنها زخمی هست
که خون ریزی نداره
اما مدت ها جاش عمیق می مونه

غصه گر هست بگو تا باشد
من هنوز می خندم...
《بی خیالِ من و این مردم و
هی زخم زبان می خندم》
گریه دارم ولی باز ببین می خندم
من خدایی دارم ...
که در این مهلکه ی دردآشوب
سَرِ هر زخم دلم می گرید

زهرا غفران پاکدل

غصه گر هست بگو تا باشد
من هنوز می خندم...
《بی خیالِ من و این مردم و
هی زخم زبان می خندم》
گریه دارم ولی باز ببین می خندم
من خدایی دارم ...
که در این مهلکه ی دردآشوب
سَرِ هر زخم دلم می گرید

زهراغفران

از زخم زبان و طعنه دلسرد نباش
در شهر یکی تو را بفهمد کافی ست

به عذرخواهی ، زخم ِزبان نگردد بِه
جگر که پاره شد او را رفو نشاید کرد

تقدیر من همین چمدان بیشتر نبود

قلبی شکسته و نگران بیشتر نبود



شور بهار را به رقیبم سپردی و

آنچه به من رسید، خزان بیشتر نبود



دیر آمدم، ندیدمت و جای خالی ات

سهم من از گذشتِ زمان بیشتر نبود



از دیگران که زخم جگر قسمتم شد و

سهم من...

من در میان شدت سردرگمی گمم
من زخم خورده ی زخم زبان مردمم
آه!
حقیقت چه بود؟
امان از ظاهری سبز
و باطنی کبود

هیچ بوسه ای جای زخم زبان را خوب نمی کند! پس مراقب گفتارتان باشید!

یک روز -شاید زود، شاید دیر- می فهمی
زخم زبان مردمِ نامرد یعنی چه؟!
.

کسی جز من نمی داند قرارِ رفته یعنی
چه
ز بغض آسمان جویید که سارِ رفته یعنی
چه

زمین تشنه به خون من، کجا می دانداین
کرکس
برای عزت شیران شکار رفته یعنی
چه

شبیه صاحب مصرم که چوپانی مرا پس
زد
زلیخا خوب می داند وقارِ رفته یعنی
چه...

رویِ زخم‌هایت را خوب بپوشان!
گاهی همین زخمها، دوستانت را از تو دوری می کند و قندِ در دلِ دشمنات را آب...
گاهی همین زخمها، از تو آدمی می سازد که یا باید همیشه سرش پایین باشد و یا همیشه به دنبالِ توضیح بگردد...
دیگرانی که نمی توانند درمانت کنند،...

چه غم که خلق به حسن تو عیب می‌گیرند
همیشه زخم زبان خون‌بهای زیبایی‌ست