متن زندگی

آرزو کن واسه فردا، اگه امروزتو چیدن
آرزوهاتو بغل کن آرزوهات همه چیتن!
اگه دنیات رفته از دست، اگه غمگینی و بی کس
آرزو کن که حواس یه نفر هنوز به تو هست
زندگی همین یه باره نزار فرصت بره از دست
آرزوهاتو بغل کن، تا خدا هست زندگی هست......

زمان در شتاب است
و عقربه ها در فرار
من و تو نشسته ایم
روبروی مهربانی هم
چقدر خوب است
هنوز بر ایوان تابستان،
بادی خنک می وزد
کاکائی ها قاب آسمان حیاط اند
و گل ها به تماشای باران نشسته اند
این روزها رفیق دلم می خواهد
کنار هم...

پیوند دهنده ی عشق و جان است،
بر بلندای زندگی -
زن!



شعر: دریا هورامی
ترجمه: زانا کوردستانی

زندگی روز و شبش از غم نشمرده پر است

هرجور که فکر کنی زندگی جهنم است،
ولی اگر چیزی باشد که بتوانی از آن لذتی ببری
و این کار را نکنی، احمقی.

شکایت /
شکایت /
شکایت /
... /
بیشتر بگرد /
لای پرونده هاست /
ندیدی ؟ /
دیدی ؟ /
دیدی ندیدی ! /
این همان زندگی ست که می گفتم /
آرمان پرناک

عقربه ها همیشه از تو عقب ترند
هنوز هم در دهانت
الفبای زندگی،
مزه ی کودکانگی دارد...
«آرمان پرناک»

در دلم
آوایی ست که تنها
به احترام تو بر می خیزد
دروغ نمی گویم
با همان لهجه ی چشمانت
کافیست صدایش زنی: زندگی ...
آرمان پرناک

حرص نخور قندم !
فنجانِ زندگی,
قهوه تر از آنست که بخواهی
مزّه بپرانی !!

آرمان پرناک

می خواهم صادق باشم
آغوشت
آنقدر زندگی ست
که احساسِ مرگ میکنم ...

آرمان پرناک

چقدر دیگر باید
پله های مرگ از تنم بالا روند
تا به زنگِ زندگی برسند؟
«آرمان پرناک»

ای سینمای محوِ تماشای زندگی
اربابِ حلقه های تو از دار خسته است...
«آرمان پرناک»

یک روز خسته تر از آنی میشوی که دیگر توان پلک زدن هم نداری....خودت را خسته نکن، زندگی همین است،امروز قدرت مقاومت داری! فردا چه؟

ما را به آغوش زندگی ای فرستادند که سراسر بویِ تنهایی میدهد ، برایِ چه؟هدف چه بود؟

بهترین چیزهای زندگی، کسانی هستند که دوستشان داریم، جاهایی که به آنها سفر کرده ایم و خاطراتی که در طول راه ساخته ایم.

جودی آبوت

زندگی مانند یک پتوی کوتاه است!
آن را بالا می کشید، انگشت شستتان بیرون می زند
آن را پایین می کشید شانه هایتان از سرما می لرزد

آدم های وسواسی؛
مدام در حال تست اندازه پتو هستند
و زندگی را نمی فهمند !

ولی آدم های شاد؛
زانوهای خود را...

درشتِ درشت نوشته بود:
- چراغ خاموش،
زندگی کنید -
ریز ریز نزدیکش شدم
برایش دست تکان دادم
راننده،
مرگ بود
«آرمان پرناک»

زندگی،
قطاری بود بدون توقف
که از پشتِ هر پنجره اش
جنازه ای شبیه من
برای منِ منتظر
دست تکان می داد ...
«آرمان پرناک»

چاره ای نبود
زندگی
چاهی بود
که باید
در من می افتاد
«آرمان پرناک»

وقتی زندگی زیباترین چیزی را که به شما داده
ازتان پس می گیرد،حرفی نمی شود زد
جز اینکه بگذاری رودخانه ها به جریانشان ادامه دهند.

با خودم می گفتم که زندگی همیشه دستش برایت باز نیست. خیال می کنی آن را می شناسی، اما نمی شناسی.


_ژنویو داما
_از کتابِ اگر از رودخانه گذشتی
_ترجمه ی فاطمه میری

زندگی ام در سه جمله خلاصه میشود:
گذشته ای که مانند خانه ای خراب بنا شد
اکنون که پس لرزه ای خانه ام را ویران کرد
و آینده ای که قرار است با آوارگی سر کنم

دنیا لب تا لب پر شده است از چیز ها یی که وجود ندارند اما باز روی زندگی ما تاثیر خودشان را می گذارند . هیچ جوری نمی شود فهمید ریشه در چه احتمالی داشتند که این طور از چیز های واقعی هم واقعی تر شدند . / محمد رضا...

نود و نه در صد قتل ها بی صدا هستند چون آدم ها به وسیله زندگی و انتخاب های اشتباه شان خود شان را به قتل می رسانند . / محمد رضا کاتب / رمان لمس