شعر کلاسیک

یک نظر آمدی به خوابِ من و
کامِ تلخم کمی عسل کردی
بعدِ سالها بی خبری،
اندکی هَم مرا بغل کردی
پیش از این؛
گفته بودی که جان پناهِ منی
لااقل یک دَمی عمل کردی!
بعدِ تو، من به عشق بدبینم
حتی آینده ای نمی بینم
بعدِ تو، هر که...

رسمِ دلدادگی این بود؛ رهایم نکنی؟
یا؛
پس از آن بی خبری؛ باز صدایم نکنی؟!
شیمارحمانی

عشق و جولانِ هر چه هَوَس
رقصِ سایه به دورِ قفس
تانگویِ ما؛ نَفَس به نَفَس شیمارحمانی

عشق؛ بَندیِ هوا و هوس
رقصِ آتش به گِردِ قفس
تانگوی دو تَن؛ نَفَس به نَفَس شیمارحمانی

صبح؛ انبساطِ نورِ اُمید
از پَسِ پرده یِ آویخته به شَک و تردید
می دهد باز نوید
هور از راه رسید
باید از خواب پرید؛
خوابِ غفلت که تو را برده تا مرزِ فَنا! شیمارحمانی

دست هایت؛ بویِ باران می دهند
چَشم هایت؛ هر گُلِ پژمرده را جان می دهند
باغچه؛ عطرآگین تَر شُد از وقتی که تُو؛
گُل کاشتی! ✍شیمارحمانی

خوب یا بَدَش را من نمی دانم!
اما؛
دلم گیرِ نگاهی شد،
که در عمقش؛
هزاران جنگلِ سرسبز پنهان بود
و دریائی در آن پیدا؛
که پایانَش نمی دیدم
اما؛
دریغ و صد هزار افسوس
خطا کردم
خطا کردم
خطا کردم.
✍شیمارحمانی

بعدِ او؛ من با خودم هم دشمنم
بوته یِ هر عشق را از بَر کَنَم
عشقِ او؛ حالِ دلم بد کرده است
روزگارم را مردد کرده است
قابِ عکسی از پریشان حالی اَم
از جنونِ عشق دیگر خالی اَم
✍شیمارحمانی

من؛ نَه آن ظلمت که می پنداشتی
شعله هایِ سَرکِشَم؛ شورَم ببین!
✍شیمارحمانی

نقشِ رویَش فِتاده در فنجان
بوفِ کوری که در کمینِ من است
ترس و وحشت گرفته نایِ مرا
شوربختی همیشه همنشینِ من است

من همینم؛ یه آدمِ خسته
که یه روزی، به عشق دل بسته
منو دریاب؛
گرچه غمگینم
شاید این بار؛
به بار بنشینم

یک نظر آمدی به خوابِ من و
کامِ تلخم کمی عسل کردی
بعدِ سالها بی خبری،
اندکی هَم مرا بغل کردی
پیش از این؛
گفته بودی که جان پناهِ منی
لااقل یک دَمی عمل کردی!
بعدِ تو، من به عشق بدبینم
حتی آینده ای نمی بینم
بعدِ تو، هر که...

عیسیا نفسان
کوچه با پای غزال تو چمیدن دارد
لاله در سایه لطف تو دمیدن دارد

چاک پیراهن گل کار قضاوقدر است
دامن یوسف چاه تو دریدن دارد

نوش عیسی نفسان باد تماشای سحر
شاخه مریم و اعجاز تو دیدن دارد

گوهر جام تجلیی تو ناب است ولی
از لب...

بسپارید

شکوه برگ ترم را به یاد بسپارید
به یاد خود نظرم را زیاد بسپارید

در آسمان پر از لحظه های زیبائی
تمام بال و پرم را به باد بسپارید

تن مرا به خزانی که زیر شلاقش
فسردم و خبرم را نداد بسپارید

کنار گوشه باغم در انتظار سفر
بدست...

ثانیه های عبور آب

با کوزه ای شکسته اگر بند می زدند
قلب مرا به چشم تو پیوند می زدند

در سینه ام به برکت مژگان سرکجت
با هر لبت به کام دلم قند می زدند

شرجی تر از همیشه به امواج بیکران
ذر موج موج موی تو لبخند می...

جنگ یخی
مرا بشناس، دلتنگ یخی را
درون سینه ای سنگ یخی را

گمان کردی که آدم میشوم من؟
ببر از یادت این منگ یخی را

خودت گفتی که با سرمای بهمن
خدایت داده این رنگ یخی را

میان آن همه آدم صدا کرد
تو ی دیوانه ی لنگ یخی...

چه می خواهی
از این آلون ویران° سقفِ ناقابل چه می خواهی
تو از دشت تگرگ اباد بیحاصل چه می خواهی

به روی زخم تاولسوز هر دریاچه ای دیدی
نمک باریده, از شنزار بی ساحل چه می خواهی

من از جغرافیای زرد و سرخ آباد خورشیدم
تو از دهلیز نوشانوش...