در عکس هایش که برایم می فرستاد همیشه تنها بود در خیابان پارک خانه فکر می کردم بی من هرجا برود تنهاست و من چه ابلهانه عکاس را ندید می گرفتم.
مرا جای دوری جستجو مکن همین جا هستم ... در همین کره ی خاکی در همین حوالی خاطره های زمینی در همین عکس هایی که لبخندهایم را ثبت می کنند همین جا هستم کنار قلبت ... گوشه ای ساکت نشسته ام مرا در میان تپش های قلبت جستجو کن رعنا...
یادت می آید گفتی عاشق عکاسی بودی و من گفتم من عاشق کفشهای ورنی دخترانه امر می خواهند کفش ورنی سفید بپوشم می دوم می دوم به گذشته به دور دور دور چه می دانی شاید سال های دور وقتی تو عکاسی می کردی من اشتباهی در عکست افتاده باشم...
دنیایِ بعد از رفتنت مثل سراب است با قرصهای هرشبم حالم خراب است تا انتهای مرزِ بیداری نشستم شب تا سحر چشمم به روی عکسِ قاب است عاشق که باشی ابتدا باید بدانی دنیای تو اندوه ممتد، اضطراب است هرلحظه غرق عشق بودن هم همیشه مانند یک پرسش شد امّا...
تو مرد دل کندن از چشم هایم نیستی! این را از نگاه هر شبت به عکسم می فهمم! یواشکی هایت همیشه دلم را می لرزانند!
نه عکس هایت خاطره شد، نه حرف هایت! اما ،،، \بوی عِطرت\ همیشه با من ست!
من اگه کلاس های عکاسی میرم اگه رشته ی عکاسی رو انتخاب کردم این همه تلاش کردنا فقط واسه اینه که تو رو حرفه ای به تصویر بکشم.. مهارت خودمو نشون بدم که بهترین عکس ها رو از تو بگیرم دیدی میگن طرف خودش از عکساش بهتره ، بد عکسه...
به لطف بوسه بر عکس تو، روی صفحهٔ گوشی همین امروز یا فردا، لبم از کار می افتد!
برای من لبخندت چشم نوازترین منظره ی دنیاست... وقتی میگویم نگاه ت را به دوربین بده، حالا بخند بی وقفه بخند تو فقط برایم بخند من خودم از هزاران زاویه ثبتش میکنم...
کاش... بودن ها را عکس نمی گرفتیم که نبودن ها، آینهٔ دق شوند...
دلتنگی، دقیقا همان بخشی از عکس است که بریده نشده، برای کسی که بریده شده است.
همه تصاویر غیر طبیعی هستند. همه تصاویر غم انگیز هستند زیرا در مورد افراد مرده است. نقاشی هایی که در یک زمان خاص یا با یک اتفاق خاص فکر نمی کنید. با عکس ها همیشه فکر می کنم دارم به چیزی مرده نگاه می کنم.
دلم میخواد یکی باشه از تک تک لحظه های باهم بودنمون عکس بگیره از اون لحظه ای که من بی تاب به چشمات نگاه میکنمو دنبال برقی میگردم که ردی از عشق داشته باشه و تو همون لحظه واسه اولین بار بهم میگی که دوسِت دارم💙و من زبونم از هجوم...
فقط نیگات میکنن ۲۸ دی نیگا چه قشنگ خوابیدی. آدم دلش نمیاد چش برداره از نیگا کردن تو. الان خیلی ساله اینجا وایسادم نیگات میکنم. نیگا میکنم، خوابیدی، مژه های بلندت رو نیگا میکنم، می میره آدم براشون. میخوام بیام پشت پلکاتو ماچ کنم، وقتی بیداری نمی بینمشون. ابروهات نزدیک...
تنها در قاب چشمان توست که عکس من از ته دل لبخند می زند...
من میخندم، تو عکس بگیر... و در کنارش بنویس: "وقتی دوستش دارم"...!
عکس ما را قاب کن هر چند با گرد و غبار تا که خوشبختی بداند خاطراتی داشتیم
همه آن هایی که مرا می شناسند می دانند؛ که من فقط در تمام عکس هایی که با تو دارم خندیده ام
هر کسی به نقاشی ها اطمینان ندارد، ولی مردم عکس ها را باور می کنند.
از وقتی یادم نمی آید منتظرت نشسته ام فکر کنم بنایی تاریخی شده ام که اینگونه از من عکس میگیرند
پیدا کردن جایی که کسی زیبایی ات را کشف نکند کار سختیست! این روزها همه عکاس شده اند و من دیوانه نگران پخش شدن آوازه ی زیبایی ات در شهر هستم همین دیشب که آسمان دلش گرفته بود خودم دیدم خدا با دوربینش داشت از تو عکس می گرفت
کاش می شد از علاقه هم عکس گرفت تا ببینی وقتی به تو فکر می کنم چقدر خوب می افتم
ما آدما وقتی عکسامون رو نگاه می کنیم، یادمون میاد اون لحظه کجا بودیم و چه حالی داشتیم! اتفاقی رو که پشت هر کاغذ رنگی ای که از ما وجود داره رو، مرور می کنیم! اما فراموش می کنیم اون لبخند رو کی ثبت کرده! از یاد می بریم که...
گاهی ما عکس ها را می سوزانیم و گاهی عکس ها ما را
