. برایم عشقتان چون گوهری نایاب میماند تو را هر کس که دارد تا ابد شاداب میماند چنان با درد دل کردن برای تو سبک گشتم که جسم من از آن موقع بروی آب میماند اگر دریای چشم تو نباشد روبروی من دلم چون ماهی جامانده در مرداب میماند ببین...
. تو را توصیف میکردم که مَردم مرحبا گفتند پس از هر بیتِ شعرم آفرین را ،بار ها گفتند همه وا حیرتا گفتند ، اما من نفهمیدم که اینها را به چشمان شما یا شعر ما گفتند من از اقلیم چشمان سیاهت شِکوِه میکردم ولی آنها به من از خوبیِ...
بی تو شبیه قصه ی شیرین وفرهاد این داستان پایان شیرینی ندارد. رضا حدادیان
بی تو جهان گلهای رنگینی ندارد خوشحالی پروانه تضمینی ندارد رضا حدادیان
بی تو جهان گلهای رنگینی ندارد خوشحالی پروانه تضمینی ندارد هر روز، روی دورِ تکرار است دنیا این زندگی بالا و پایینی ندارد آن سوغم دریاواین سو زخم صخره ست درد بزرگ موج، تسکینی ندارد وقتی اتاق کوچک من خالی از توست دیگر در و دیوار، تزئینی ندارد بی تو...
تو رفته ای وخوب می دانم در این دنیا دیگر کسی چشم انتظارِ من نمی ماند رضا حدادیان
از تشنگی میمیرم و در ساغر شعرم هرگز شرابِ تلخ مردافکن نمی ماند رضا حدادیان
خنجر اگر در آستینِ دوستان باشد دور و بر تو هیچ، جز دشمن نمی ماند رضا حدادیان
قدری مرا دریاب ای پروانه! باور کن -این شمع،امشب تا سحر روشن نمی ماند رضا حدادیان
وقتی نخِ امیّد تو پوسیده ،بی تردید ذوقی به قدر یک سر سوزن نمی ماند رضا حدادیان
چشم زلیخا تشنه ی دیدن نمی ماند یعقوب ، مستِ بویِ پیراهن نمی ماند رضا حدادیان
چشم زلیخا تشنه ی دیدن نمی ماند یعقوب ، مستِ بویِ پیراهن نمی ماند وقتی نخِ امیّد تو پوسیده ،بی تردید ذوقی به قدر یک سر سوزن نمی ماند قدری مرا دریاب ای پروانه! باور کن -این شمع،امشب تا سحر روشن نمی ماند خنجر اگر در آستینِ دوستان باشد دور...
دردا به هدر دادیم این عمر جوانی را ما خوش ندانستیم آن ذات گرامی را نه غزل برای گفتن نه تاب سخن داریم نه صدای گریه مانده به هوای آن بباربم در میان گله ها گرگ شده مهمان سگ ها ای عروس خون برقص در کنار مترسک ها ای که...
و کوه ،کوه فرو ریخت هستی وبی شک جهان بَدَل به بیابان شده ست بعدازتو. رضا حدادیان
به چشمِ گل،جنگل با تمام وسعت خود شبیه گوشه ی گلدان شده ست،بعد از تو رضا حدادیان
درخت بی سرو سامان شده ست بعداز تو پرنده سر به گریبان شده ست بعد از تو رضا حدادیان
درخت بی سرو سامان شده ست بعداز تو پرنده سر به گریبان شده ست بعد از تو بهار دست تکان داد ودور شد از من هوا ،هوای زمستان شده ست بعداز تو هزار پنجره ی پُر غبارم وانگار- -زمانِ قحطی باران شده ست بعداز تو کسی که آینه دار سپیده...
دردا به حدر دادیم این عمر جوانی را ما خوش ندانستیم آن ذات گرامی را نه غزل برای گفتن نه تاب سخن داریم نه صدای گریه مانده به هوای آن بباربم تو بیا طبیب دردم لبی تر کن از لبانم فواره از دلم زد شعر از تو شد کلام ام
بوی عطری می رسد از دور، می گویم تویی قاصدک می رقصد و پُر شور، می گویم تویی یک نسیمی می وزد بر گونه های خیس من می رود پس، پرده های تور می گویم تویی بغضهای کهنه را سر می کشم من بیت بیت بوسه ها می گیرم از...
ترا ندیده ام ولی ندیده دوست دارمت به دست گرم عاشقی دوباره می سپارمت غزل تویی غزال من، ستارهٔ شمال من همیشه تا همیشه ها به دیده می گذارمت بهار در بهار من، امید ماندگار من به دفتر سپید دل همیشه می نگارمت بیا به چشم باغ من، به باور...
جا مانده است در دلِ من ردّ پای تو این است ماجرای من وماجرای تو باید بَدَل شوم به قناری دراین جهان وقتی پُراست حنجره ام از صدای تو یاشاخه شاخه جنگلِ آتش شوم ویا آشفته مثل دود شوم در فضای تو ای آنکه چادر از سرت افتاد بی هوا!...
ای که هزار آینه ای در برابرم! چیزی به غیر از آه ندارم برای تو. رضا حدادیان
باید قبول کرد که مانند جویبار جاریست در تمامی من چشمهای تو رضا حدادیان
هربار، باعبور تو از کوچه ها ،شده چشم تمام پنجره ها، مبتلای تو رضا حدادیان
