چه تلخ است شرمساری کبیر از جفای صغیر... چه سخت است رجعت حرف اُلفت از شهوت کُلفت... آه که چه بد غلامانی بودیم که حرف خالق را به شهوتی زود گذر برگرداندیم و با پاره ای از روحش با تمام وجود گناه کردیم و هر چه گذشت از شرافت دورتر...
به این خوشیم که شام سیاه، کوتاه است چه سود؟ فرصت دیدار ماه کوتاه است . حباب آه کشید و به نیستی پیوست که عمر، مثل بلندای آه کوتاه است . دو پلک مهلت دیدار هم به شرم گذشت چقدر وقت برای گناه کوتاه است
اندوه را می تکانَد از یقه پیراهنم انگشتانی که جمعیّتِ یاری است به گاهِ تنهایی در تو نگاه می کنم، شعر فراموشم می شود ای ابر بردبار که آسمان اتاق را به حرکت درمی آوری و چون قصیده ای بلند بر من فرود می آیی! لبخندت عفو عمومی است بر...
بار دیگر انتظار بانگ زیبای اذان بار دیگر خلوت دل با خدای مهربان بستن چشم و دل و ذهن و زبانت بر گناه روزه داری، یاریِ افتادگان ناتوان
ماه عبادتست و من، با لب روزه دار از این قول و غزل نوشتنم، بیم گناه کردن است.....
او برایم آدمیست که اسمش را حوا میخوانم، تو بیا و بمان، یک سیب که سهل است باغ را برایت خواهم چید؛ بیخیال عالم هستی و ابدی... گناه هم بی درنگ لذتی خواهد داشت، گر حوا تو باشی... من هم میپذیرم این زمین را.
گناه عالم و آدم به دوشت؟ فدای خنده ی گندم فروشت. عزیزم حرف مردم را بینداز مثه موی سیاهت پشت گوشت
زیاد فاصله داریم، من ز تو دورم تو آب می خری و من گناه می شورم برای ماهی دریا، تو دانه می ریزی و این منم که همیشه به فکر یک تورم
تو آه منی اشتباه منی؛ چگونه هنوز از تو میگویم تو همسفر نیمه راه منی؛ چگونه هنوز از تو میگویم؟! پناه منی تکیه گاه منی؛ که زمزمه ات مانده در گوشم گناه منی بی گناه منی! که بار غمت مانده بر دوشم…
اﻧﺴﺎن ﮐﻪ ﻏﺮق ﺷﻮد ﻗﻄﻌﺎً می میرد؛ ﭼﻪ در درﯾﺎ، ﭼﻪ در رؤﯾﺎ، چه در دروغ، ﭼﻪ در ﮔﻨﺎﻩ، چه در خوشی، چه در قدرت، چه در جهل، چه در انکار، چه در حسد، چه در بخل، چه در کینه، چه در انتقام. مواظب باشیم غرق ﻧﺸﻮﻳﻢ! انسان بودن، خود...
حجاب روی تو شوق مرا دو چندان کرد گناه اگر بنویسند ، پای اسلام است
حقیقت یک رنجش است، نه یک گناه.
شکست اگر دل عاشق به عشق خرده مگیر مگر گناه مسلمان به گردن دین است؟
بعضی گناه ها آنقدر سنگین است که عذابش از همان موقع که مرتکب شدی نازل می شود مثل دل بستن...!
خوشبختی همان لحظه ایست، که احساس میکنی، خدا کنارت، نشسته و تو به احترامش، از گناه فاصله میگیری،
گناه دوست داشتنت را به گردن می گیرم و جهنم را به جان می خرم فقط یک بار دیگر چشمهایت را ببند و مرا ببوس...
درد آور است که من ازاد نباشم تا تو به گناه نیفتی زن مردانه ترین دلیل مرگ و زندگیست
گوشه ای دنج و تو و یک جام مِی قدری گناه از خدا چیز زیادی را مگر می خواستم؟
گناه همه ی بوسه های عاشقانه.. به گردن من.. من به پای دوستت دارم.. سر که هیچ.. جان می دهم.. من و عشق که .. با هم این حرف ها را نداریم..
رقابت، گناه است.
ﭼﻪ ﮔﻨﺎﻫﯽ؟ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﺗﻨﮓ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺑﮕﯿﺮ... ﺗﻦ ﺗﻮ ﻋﯿﻦ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﺳﺖ... ﺟﻬﻨﻢ ﺑﺎ ﻣﻦ!
یک بوسه ندارد به گمانم که گناهی..
گفتند گناه است در آغوش تو خفتن؛ بگذار بگویند، که گنه با تو ثواب است!
انسان شرافتمند در رویاهایش نیز شرافتمند خواهد بود. او در برابر وسوسه ها مقاومت خواهد کرد و خود را از نفرت، حسادت، خشم و مفاسد دیگر دور نگاه خواهد داشت... اما انسان آلوده به گناه قاعدتا در رویا هم همان تصویری را می یابد که در عالم بیداری مقابل چشم...
