متن غم فراق

مگر دلتنگی از نام او آغاز می‌شود
که جان به گریه می‌رسد و راز می‌شود
شب از فراق او دل آسمان ترک برداشت
قلم شکست و گیتار سکوت، ساز می‌شود
دعا که می‌کنم، غمم پایان نمی‌رسد ز او
خاطرات دور است و دل، پر آواز می‌شود
دوباره بی‌ او باغ...

به ناز خفته چه داند که دردمند فراق

به شب چه می‌گذراند علی‌الخصوص غریب؟

عشق از چشمان تو شروع شد،
با جان دادن من پایان یافت.

موهای پریشان به کمر افتاده
آتش ز شرارت به جگر افتاده

از نرگس مستت چه کشیده دل زار
کز باده ی چشمت ساغر افتاده

واعظ به من از توبه سخن گفت ولی
خود از غم عشق تو به سر افتاده

بر دامن اشکم اثر از داغ تو هست
چون لاله...

مُردم از چشم انتظاری گشته ام دیگر هلاک
ردّ پایت گمشده، ای بی نشان ، ای بی پلاک

غیبت ماه دیده ای
درد فراق اسمان
نشسته است بر دلش
غم به نشان چهره اش
قامت ماه برده است
قافله در محو غیاب
غرق قدم غربت اوست
غیر غیاب روی او
غربت چهره غرق اوست

دلم بهانه می کند طلوع دیدن تو را
تا به کجا دلم کشد ، حسرت دیدار تو را

⭐️ای ساربان آهسته ران کارام جانم می رود
وآن دل که با خود داشتم با دل ستانم می رود ⭐️

ای خالق کون و مکان بنگر که جانم می رود
در هجر او ای مهربان ، تاب و توانم می رود

در آرزوی وصل با آن صاحب حسن و جمال...

از همین جا...
به تو ای دور از من ....
دورترین نقطه ِ امکان از من
به تو ای... رفته به هجران از من ...
از همین نقطه... شروعت کردم ...
تا همین فاصله ... پایانم شد
امتداد ِ بودنت تا دور دست ...
....خط پایان ِ نگاهم ...گُم شد...