متن لباس

در سکوتِ لباس‌ها، 
عطرِ تو 
مثل آهی نم‌ناک 
از لایِ پیراهنم 
بر سینه‌ام می‌پیچد؛
چنان شبنمی 
که بر لبه‌ی یک عصرِ فراموش‌شده 
جا مانده باشد.
و آنچه 
از چین‌های این تنِ بی‌خواب 
سرازیر می‌شود، 
گرمایِ آغوشی‌‌ست 
که در زمستانِ بی‌کسی 
آرام، 
دلم را می‌فشارد.

پاییز
لباس نارنجی
احساس توست
تا جغرافیای آغوشت
حلول فصل برگ های زرین را
برایم تعبیر کند


مجید رفیع زاد

به او گفته بودم
تا می تواند
تاریکی ها را پاک کند
از درونِ جیب های خالی ام
شروع به گشتن کرد
و گشت
و گشت
و گشت
تا جایی که دیدم
ماشین لباسشویی
ناپدید شد
«آرمان پرناک»

به جانِ هر لباس
ظلم است
این همه مانکنی که
از کار برکنار می کنی
زیبایی هم حدی دارد!
«آرمان پرناک»

یک آستینم دیر
یک آستینم دور
خیاطباشی!
این چه لباسی بود برایم دوختی !؟
«آرمان پرناک»

یک آستینم دیر
یک آستینم دور...
خیاط باشی!
این چه لباسی بود برایم دوختی !؟
«آرمان پرناک»

باید از خواب و خیالت کمی آسوده شوم

غرق این زندگی خاکی و آلوده شوم

آنقدر جامه دوری به تن آراسته ای

حال باید به لباس غمم آموده شوم

من که دانم که دگر وصل تو حاصل نشود

وقت آن است که از هِجر تو فرسوده شوم

روز ها فکر...

رومن گاری:
از پنجره به پیاده رویِ مملو از جمعیّت نگاه کرد ، گفت : می بینی؟ لباس هایی هستند که راه می روند ، دروغ می گویند ، عاشق می شوند ، می میرند ؛ کمتر لباسی آن بیرون است که درونش انسان وجود داشته باشد !
به راستی...

آیریس آپفل طراح داخلی و طراح مد و پارچه:

دلهره نمی گیرم اگر به من خیره شوند من برای دل خودم لباس می پوشم.

آیریس آپفل طراح داخلی و طراح مد و پارچه:
رنگ ،مرده را زنده میکند

هیچ گاه...
لباس هایت را به سلیقه ی کسی که ماندنی نیست انتخاب نکن!
او می رود و لباس ها زار زار گریه می کنند ...
"هم به حالَت"
"هم به تَنَت"

شلخته لباس بپوش و دیگران لباس را به یاد خواهند آورد؛ با نزاکت لباس بپوش و دیگران زنی که آن را پوشیده را به خاطر خواهند آورد.

من لباس طراحی نمی کنم، من رویاها را طراحی می کنم.

چه بسیار انسانها دیدم که تنشان لباس نبود
و چه بسیار لباس ها دیدم که درونش انسانی نبود

برایش مثلِ لباسی شُده‌اَم،
که خاطره‌هایِ زیادی از آن دارد؛
امّا دیگر اندازه‌اَش نیست.

نه دلش می‌آید دورم بی‌اَندازد...
نه می‌تواند بپوشدم


️️️

بعضیا لباس مارک دار میپوشن ولی نمیدونن که گاو هم پوستش چرم خالصه...

می‌دوختم به قامت حُسنش لباسِ وصف
دردا که اطلس سخنم خوش‌قُماش نیست

نگذارید فشن مالک شما شود، بلکه تصمیم بگیرید که چه کسی هستید و با لباس پوشیدن و زندگی کردن، چه چیزی را می خواهید بیان کنید.

فشن محو می شود، استایل است که باقی می ماند.
آرزو داشتم جین آبی را من پدید می آوردم. منحصر به فرد ترین، کارا ترین و راحت ترین. جین، صداقت، زیبایی و سادگی را بیان می کند. همه آن چیزی که امیدوارم در لباس های من باشد.

نیازی ندارم لباس های فلان مارک بپوشم و عطرهای فلان مارک بزنم و خانه ام فلان جایِ شهر باشد ،
همین که گوشه ی یک باغ کوچک ، اتاقی رو به آفتاب داشته باشم برایم کافیست ...
من با کتاب ها و موسیقی ام ،
من با همین پنجره ی...

برایش مثل لباسی شده ام
که خاطره های زیادی از آن دارد
اما دیگر اندازه اش نیست
نه دلش می آید دورم بیاندازد
نه میتواند بپوشدم...

منتظر کسی باش
که حتی اگر در ساده ترین لباس بودی
حاضر باشد تو را
به همه ی دنیا نشان دهد
و بگوید
این دنیای من است...

لباسی کهنه سهم ماست هر سال ؟؟
که عید از آن مانکن هاست،هر سال !