متن گلو

نقطه دارد ...... بین مغز و قلب گلو
کشت آخر بس که خورده بغض نگو

گاهی،
بغضی مبهم،
در گلویم هست؛
که بنفش می کند،
جیغِ سکوتِ احساسم را!
زهرا حکیمی بافقی،
کتاب گل های سپید دشت احساس.

نُت به نت پُر از غمم، گرچه دم نمی‌زنم
مثل بغض مانده‌ام، در گلوی هر فلوت

برایت گریه تجویز می کنم
بغض تمام گلویت را گرفته است...

کلماتى که از دل بر مى‌آیند ، هرگز بیان نمى‌شوند ؛ در گلو گیر مى‌کنند و تنها در چشم‌ها خوانده مى‌شوند ...

سلام بر وفاداران؛
به آن ها که هنوز بر سفر کرده‌شان پابندند،
به آن ها که سر در گریبان اند،
به عاشق ها که نگاه میکنند
حسرت میمکند و پوست لبشان را
خوراک دندان هایشان میکنند و
بغض به خورده گلو میدهند و
همیشه به جایی خیره میمانند ..
سلام...

داد و بیداد نکردم
که در اندیشه ی من
مرد آن است که غم را به گلو میریزد

به هر تقدیر شکلک در نیاوردم
فقط میخواستم شکل خودم باشم
گلومو پاره کردم اما این مردم
بهم گفتن که دیوونست ، عاشق نیست...

به گلو بغض و به لب اشک و به آغوشم درد
شانه‌ای نیست ولی شکر که دیواری هست!

محبوب من
تو نباشی
تمام بغض های جهان
در گلوی من است...

عشق آن بغض عجیبی ست
که از دوری یار
نیمه شب بین گلو مانده و جان می گیرد...

تو مگر در به دری خانه نداری ای بغض
همه شب/ سرزده مهمان گلویم هستی؟!

سکوت چه بلایی که بر سر آدم ها نمی آورد..!
یک دنیا حرف نگفته صف میکشد پشت دیوار لب ها..
چه بغض هایی که دفن میشود در گلو..
حتی هوا هم هوای دلخوری میشود..
سکوت است دیگر..!
شاید مملو باشد از حرف هایی که نیمه شب در صفحه ی چت...

به سر رسید/همه چیز/تا گلو برگ