متن آغوش

اگر مقصد تو باشی؛
من نیز
پذیرای سختی ها خواهم شد.
با چشم های بسته
و دلی قرص و محکم،
خود را در آغوش ترس
رها خواهم کرد.
برای منِ عاشق
در راه تو مردن هم
شیرین است!

در اقیانوسِ گرم وجودت،
جای من خالیست.
کاش ساحل ت می شدم؛
با هر جوش و خروش
به آغوشت می کشاندیم.

در آغوشم که میگیری
معاهده هایِ صلحِ تاریخ را به چالش میکشی،
عطرِ پیراهنت بهترین سفیرِ صلحِ جهان است...

حساس شدم
به تو
که همیشه کنارم
باشی
در آغوش ام
باشی
این همه حساسیت مرا
روزی دیوانه می کند....

آدم ها یا می مانند یا می روند .
تو اما هیچ کدامشان نیستی
نه آنچنان رفته که دل بسوزاند
نه آنقدرها مانده
که خیال راحت کن باشد .
درد دارد این بلاتکلیفی ...
ترجیح می دهم روزی هزار بار از رفتنت بمیرم
تا اینکه ماندنت
قدرِ یک در آغوش...

همه چیز از همین اول صبحها
آغاز میشود، من چشم باز کردم
تو را در آغوشم دیدم،
چه شیرین است بوسه بر
پیشانی عشق زدن...

من به تمام آدمهایی که به هر بهانه ای در طول شبانه روز با تو در ارتباطند «حسادت میکنم».
به دوستانت وقتی از ته دل برایشان میخندی و لحظاتت را با آنها ثبت میکنی.
به همسایه ی کناری خانه ات که هر روز صبح قبل از هرکسِ دیگر با تو...

...در را بستیم
اما باران
در خانه می بارید...
.
.
.
هر چقدر هم دنیا بد باشد، حتما
حتما
حتما
خدایی خیلی خوب دارد که اینهمه زیبایی را آفریده
اینهمه ستاره
سیاره
سلول
مولکول
زمان
ابدیت
ازلیت
و در هر کدام این همه زیبایی

نمیدانم این همه زشتی چرا...

آغوش من و عشق تو
و لحظه ی دیدار

رویای قشنگی ست
و اما شدنی نیست ...

ابریشم خیالت مرا با بوسه ای نرم کرد
و تو ای تمنای تمام رگهایم، در فتح تمام یک تو
نقره فام ترین کودتای قرن را در رگبرگهای ارغوانی یک شهر موشک بازی می کنم!
همانجا که آغوش مهربانت با اشتیاق از ایوانِ ارتفاع خواستنت می پرد و مثل پیامی هم...

عزیزتر از جانم !
پای دوست داشتنم می مانم ؛
به ثانیه هایم سوگند که لحظه هایم
مملو است از تو!
دلتنگی ات هرروز مرا در آغوش میکشد و رها نمیکند ،
و لبخند هایم در گرو رویایت است...
نمیدانم روزهای پیش از تو را تنها زنده بودم یا زندگی...

دوباره حالمان خوب می شود دوباره بلند بلند و بدون ترس خواهیم خندید دوباره همدیگر را در آغوش میگیرم دوباره دست در دست هم خیابان های شهر را بدون ترس قدم خواهیم زد دوباره بر گونه های همدیگر بوسه خواهیم زد دوباره نه از پشت تلفن و از فاصله دور،از...

_الو؟
_جانم!
_کجایی؟ دیر کردی یا نمی آیی؟
_رسیدم،واحد چندم؟
_بیا! بالای بالایی

رسیدم خسته روی مبل... :"کولر را بزن لطفا!"
جلوی بادِ کولر موی تو زد سر به رسوایی

سپس عطر تنت پیچید، من را هم هوا برداشت
که در تنهاییت امشب کنم آغوش پیمایی

دلم از استرس مثل...

شبیه حس آن لحظه که
دوستت دارم را میشنوم از تو
شبیه همان تندتر شدن ضربان قلب
شبیه همان احساسی که
وقتی در آغوش توام درونم زنده میشود
شبیه عشق بی وقفه ای که نثارم میکنی
شبیه دلی که در تب و تاب است
شبیه بی نهایت که تهش معلوم...

میان فلسفه ی زندگی
لحظه ای به خوشبختی فکر کردم
اینکه وقتی تنها قدم می زنی
تکه ای از آسمان مثل سایه
دنبالت راه می آید
این یعنی خوشبختی؟
راستی
من هر چه به زمین نگاه کردم
مثل خطی ممتد بود
مثل جاده ای بی انتها
که فقط برای خودش...

پس از روزهای دلتنگی، هفته های دوری و فصل های بی آغوش، تمام غم هایمان را در آغوش باد پاییزی می ریزیم تا با خود ببرد به دوردست ها
قدم می زنیم تا دلمان با بوسه و نوازش باد پاییزی و رقص برگ ها آرام گیرد. تا رنگ بگیرند روزهایمان...

فرض کن در آغوشت میمردم

و مرا همانجا دفن میکردی...

چه دلپذیر اگر فشار قبر را بیشتر کنی

دوست داشتم آینه باشم تا
چهره ی تو به وقتِ شادی، در من نقش ببندد.
یا باران باشم
بر کویرِ ناامیدی ات ببارم،
و قلبت را مملو از نور و امید کنم.
یا عطر موردعلاقه ات باشم،
و تو را تنگ، در آغوش بفشارم!
خودکاری که با آن می نویسی...

بوسه هایت را بپوشان بر تن لبهای من
دوست دارم تا که آغوشت شود مأوای من

ای سراسر شور شیدایی، تو ای تصنیف عشق!
چون خدا، یک دانه ای، ای گوهر بیتای من!

آیه ای هستی که بر من یک شبه نازل شدی
با عذار مَهوَشَت روشن شده سیمای من...

تن به دریا می دهم
اگر تو در عمق این دریا باشی
جنون را به آغوش میکشم
اگر مجنون،محبوب تو باشد
شراب صد ساله میشوم
تا که مست کننده دل بیقرار تو باشم
همای جانان من
تا وقتی که زنده باشم
تمام زندگیم را با یک اشاره
به قهوه چشمان...

شاید فردا...
تمامِ آغوش ها را ممنوعه اعلام کنند!
بیا تا جریمه نشده ایم...
سیر ببوسمت...

تو بگو
چشم هایت
تشنه کدامین نسیم آشناییست
که هر روز صبح
تا نامی از عشق می برم
خورشید را
در آغوش میکشی !

قسم به پاییزی که در راه است...
و به پچ پچ های عاشقانه ی برگ ها...
در حال افتادن !
قسم به بوسه های آخر...
و به باران های گاه و بی گاه...
و به آغوش های خالی...
قسم به عشق...
که من...
پاییز به پاییز...
باران به باران...
آغوش...

آنقدر دست های یکدیگر را نفشرده ایم
آنقدر یکدیگر را در آغوش نگرفته ایم
آنقدر به پای اشک ها و لبخندهای هم
ننشسته ایم که دیگر تاب نزدیک شدن
به یکدیگر را نداریم.
آنقدر ترسیده ایم و دروازه های اطمینان
را قفل کرده ایم که انسانیت در تاروپود
فرسوده ی...