متن تنهایی

از آن شب مِه آلود به بعد که رفتی
دودش به چشم خودم میرود
وقتی از روی عادت
چند پُک آخر سیگارم را برایت نگه میدارم
آروین شاه حسینی

به شوق پرواز در چشمان خمار شب پیله کردم..
پیله ی پر از تنهایی من پر شد از بوسه های مهتاب...
امید در قلبم ستاره شد...
و از صبر، روحم به وسعت آرزوهایم تا دستان ماه قد کشید...
در دستان ماه ذوب شدم...
ستاره ها در قلبم به پرواز در...

ساعت های زیادی بین جمع بودم و میخندیدم
اما آخر شب وقتی که میخاستم بخابم یک ساعت احتیاج داشتم که تنها باشم
به همه آرزوهایی که تو سرم بود فکر کنم
به آخرین جر و بحثی که داشتم
به غصه ای که تو دلم مونده بود
به حرفایی که نمی...

تو آسمانی ومن ریشه در زمین دارم
همیشه فاصله ای هست-داد ازاین دار
قبول کن که گذشته ست کار من از اشک
که سال هاست به تنهایی ام یقین دارم
تو نیز دغدغه ات از دقایقت پیداست
مرا ببخش اگر چشم نکته بین دارم
بخوان و پاک کن و اسم...

و درد به مویرگ هایمان رسیده بود
اما هنوز لبخند میزدیم

مُسکن ها هم،
دیگر خوابت نمی کنند
از فرط تنهایی...
***
--وقتی دنبالِ همدمی هستند!--








لیلا طیبی (رها)

به هر بهانه رو زدم ز یاد برم خاطرات تو را
همین خاطرات هر بار خزان نمود نوبهار مرا
تنهاتر از تنهایم در این برهوت عشق
حال چگونه از سر به در کنم حال و هوای تو را
مستی عشق تو کِشاند مرا به هر دام بلا
سینه سوختم و...

بگو حرفِ قشنگِ مهرَبانی؛
که پُر گردد دل از حسّی نهانی!
زمانی که دلم بسیار تنهاست،
مرا لبریزِ خود کن؛ می توانی!
شاعر: زهرا حکیمی بافقی، کتاب دل گویه های بانوی احساس.

اگر شب نبود
تو را نمینوشتم
و تنهایی ام را
اعتراف ، نمیکردم

یادمه خیلی قشنگ میگفت : عاشقتم!
از اون عاشق هستم هایی که، دلت میرفت
یجوری نگاه میگرد، یه شکلی بهت اهمیت میداد و یجوری عصبیت میکرد که نمیتونستی به دروغش شک کنی ؛ اما درست وقتی که در قلبمو براش باز کردم و خواستم تسلیم سرنوشت بشم، تفنگی که پشت...

ماییم که از تنهایی و دلتنگی به نوشتن روی آورده ایم:)!...


کاش میدانستی ک همین متن های کوچک چه مرحم گوارایی است بر زخم دلم

برف یعنی طعنه بر تنهاییِ هر رهگذر
خیره ام بر جاده ای همراه با "یک" رد پا

به من حق ده، دلم بی تاب باشد؛
وَ درگیرِ تبی، بس ناب باشد؛
زِ هجرانِ گلِ ماهِ شب افروز،
تمامِ حسّ جان، بی خواب باشد!
زهرا حکیمی بافقی (کتاب دل گویه های بانوی احساس)

من از، اوّل، رها بودم؛ اسیرِ بندِ خود کردی؛
رها کردی و رفتی تا، بسوزم با تبِ سردی…
زهرا حکیمی بافقی (کتاب نوای احساس)

چه ساده، آمدم پیشت؛ ولی هرگز نفهمیدی؛
کنون که… پرزدم رفتم، به دنبالِ چه می گردی؟
زهرا حکیمی بافقی (کتاب نوای احساس)

معمولا آدم های خاص تنهاترند؛ زیرا احساسشان با افرادی مثل خودشان هم خوان است و اگر آدم خاص به راحتی پیدا می شد که دیگر خاص نبود.
زهرا حکیمی بافقی (حرف های دل)

نمیدانم با خودم چند چندم
اما باید تا الان میهمان ها رسیده باشند ...
بغض می آید ...
اشک می آید ...
‍‍غصه می آید ...
و در خانه ی وجودم
مهمانیِ عجیبی به راه می افتد...!!!

آنقدر در غم تنهایی خود گم شده ام

چهره ام در نظرِ آینه هم پیدا نیست..!

گردن نزن
روزهایی را که با تو صرف شد
و شب هایی که تو را بر تنم کرد
بی تو
همه چیز از دست می افتد
حتی این تن
که بوی تو را می دهد

برگرد
مثال رودی به دریا
پرستویی به آشیانه
روحی به تن
خونی به رگ
و...

قصه ی عشق چشمانت
غصه ی پر رمز و راز خاطرات ست
و هزار و یک شبی
که قصه ی تنهایی ام شد

ظاهرم نوروز اما باطنم سرمای دی....

من به دیوار خودم تا چه زمان تکیه کنم !؟

تنهایی یه کلمه به ادم یاد میده: تلاش

ای چراغ شب تنهایی دل
بی تو هر شب،شب یلداست ،بیا