متن تنهایی

مرا همرهی کن

به گوشم شب بیقراری
سخن های مستانه گفتی و رفتی
در آلونک سوت و کورم
دمی قصه ام را شنفتی و رفتی

چه می دانی از روزگاری
که باخود دمادم به جنگ و ستیزم
و دستان خود را به دستم
ندادی که از جای خود برنخیزم

همان...

گاهی...
می رنجم از تنهایی ...
و گاهی ...
چه عجیب دوست دارم
تنهایی را ...

رعنا ابراهیمی فرد(رعناابرا)

در مسیری که...
در آن رستن های ابدی
متوقف شده است
در خانه ای که...
انتظار بامش را فرا گرفته است
تنهایی ام...
به زیر درخت انار مهمان است

رعنا ابراهیمی فرد(رعناابرا)

به کجا باید رفت ...
دل ما تنگ تر از تنهایی ست
دل ما ز غمگینی پرواز خفته ای
لنگیده است
در اوج تنهایی شخصی مرموز
یک شروع منتظر است
آن شروع...
که قصه ی آغازی یک خاطره است
به کجا باید رفت
به کجا بال گشود
و کجای سفر...

فقط یک دست می خواهد
تو را بگیرد
و ازمیان چاه تنهایی ات بیرون بکشد
فقط یک دست...
که مهربان باشد
صمیمی باشد
بدون ریا و صادق باشد

رعنا ابراهیمی فرد (رعناابرا)

دلا خو کن به تنهایی
که از تن ها بلا خیزد

هیچ چیز ﺑﻪ ﺣﺠﻢ تنهایی ایم ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ!
هیچ چیز،
--جز موهای سپید،
و روزهای کسل کننده ی پیش رو
و وعده ای مرگی،
که وعده ای ست،
--ناگریز!


لیلا طیبی(رها)

در پیله ی تنهایی و بی شانگی ام
بیدار شده ست حس دیوانگی ام

دوران شفیرگی ، تمام است و رسید
همرقصیِ آفتاب و پروانگی ام ...

دخترک با چشمانی معصوم
نجوا کرد:
خانم، گل نرگس ؟!
داغ تنهایی ام تازه شد...
دل پردردم خون شد ...
طروات گل در هاله اشکم رقصید
یادم آمد با چه شوری
از باغ آرزوهای زندگی،
نرگس، برایت چیدم ...
زیباترین نگاه گل ها،
را به نگاهت دوختم ...
لبخندت برایم...

الفبای زیستن ...
به دست فراموشی ست
و کسی که ترانه هایش
ترانه ی تنهایی ست
زیستن در شعر زیباست
و پرواز کردن در عالم خیال
شاید ...
در حیات واقعی...
چیزی ترانه نو نخواهد خواند
کسی لبخند آفتاب گردان ها را
نثار خورشید نخواهد خواند
تلحی ها ماندگار همیشگی...

آن روزها رفت
خاطره اش ، بر ذهن ما نشست
سرد و سفید و برف
همه جا را گرفته بود
آن شب سکوت سرد
فرسنگ ها راه بود
فاصله ها بود و فاصله ها
کسی خبر نداشت از سختی راه
ما بودیم و ما بودیم و بس
تنهایی و بیدار...

شب بود و شمع بود و من بودم و غم
شب رفت و شمع سوخت و من ماندم و غم

ٰٰٰٰٰٰིིུٖٖٖٖٖٖٖٖٖٖ❢ٰٰٰٰٰٰིིུٖٖٖٖٖٖٖٖٖٖ❢ٰٰٰٰٰٰིིུٖٖٖٖٖٖٖٖٖٖ❢ٰٰٰٰٰٰིིུٖٖٖٖٖٖٖٖٖٖ❢ٰٰٰٰٰٰིིུٖٖٖٖٖٖٖٖٖٖ❢ٰٰٰٰٰٰིིུٖٖٖٖٖٖٖٖٖٖ❢ٰٰٰٰٰٰٖٖٖٖٖٖٖٖٖمیگم دلبر موقشنگ من
سرد بودن تو خیلے جذاب و قشنگ تر از مهربونیای بقیس باورکن!

ڪاش تنهایے هایم در سڪوت شبانگاہ پایان مے یافت تا اینڪه غم دلٺنگی هم آواره ٺرم کند

منم تنها، تویی تنهاتر از من
منم دریا، تویی دریاتر از من
اگر من ماهم و تو آسمونی
ببین بازم تویی بالاتر از من

در مسیری که درآن...
رستن های ابدی متوقف شده است!
در خانه ای که انتظار...
بامش را فرا گرفته است
تنهایی ام...
به زیر درخت انار مهمان است

مرا بکشید...
ای حقیقت های بی انصاف
مرا بکشید...
قلب من، از سنگینی یک جدایی
از سختی یک مرگ می سوزد

مهربانم......

من از غرابت تنهایی می آیم
از جایی می آیم
که انسانهایش بوی ساده زیستن را ندارند
من از میان سکوت و توهم می آیم
از میان...
خم کوچه هایی که هنوز از آنها عبور نکرده ایم

از میان صدها هیاهوی فریب
که هنوز ...
در پس پرده های مشکوک...

سخنی نیست...
جز تنهایی...
میگذرد..
اما زمانش مشخص نیست..
جالب است..
شلوغ باشد اطرافت...
اما تنها باشی...

نویسنده: vafa \وفا\

می گفت:
عمیق ترین قسمت تنهایی آدما
اونجاست که از خودشون
به خودشون پناه میبرن...

حوالی دلتنگیهایم دست و پا زدنِ کسی را می بینم که صورتش از ترس دگرگون شده و قابل شناسایی نیست.
نزدیکش که میشوم انگار نیرو می گیرد و خودش را آرام می کند و در کمال خونسردی، خویش را نجات میدهد..
در کُنجِ بی کسی هایم انگار تنها نیستم، همیشه...

آدمهایی که تنها بودن را انتخاب میکنند، لزوما بی عرضه ،بد تیپ و یا بد قیافه نیستند!
آنها فقط به بلوغ فکری رسیده اند و فهمیده اند که تنهایی آدم حرمت دارد، نباید هر شخص از راه رسیده ای را به این تنهایی راه داد.

وقتی احساس من شبیه احساس کسی نیست
مطلقاً هیچ کس نمی تواند بفهمد درونم چه می گذرد
این یعنی تنهایی!

پائولو کوئیلو 📚 خیانت

حالا؛
تمام روز\
موهای سیاه تنهایی را
--شانه می کنم،
و به ناخن های کبودش
--لاک می زنم!
تا پلشتی هایش را
فراموش کنم!


لیلا طیبی (رها)

از جمعه ها دلتنگی
و از عشق تنهایی اش نصیب ما شد
بیچاره این دل که هربار هوای تورا میکند
جز یک مشت خاطره چیزی در دست ندارد
و حیران در ثانیه هایی بدون تو
در خود مچاله میشود

جمعه که می شود غم بر دلم می نشیند
و نمیدانم...