متن حجت اله حبیبی

شیرین تر از انار،
به عالم ندیده ام
جز خنده ی ملیح تو
ای صبح انتظار.
حجت اله حبیبی

حلال چشم مستت ،
گریه ام باد،
اگر
یک دم
انار خنده باشی .
حجت اله حبیبی

باز
می خندم ،
شاید خنده ام ،
سر گذارد
روی دوش ،
گریه ها .
حجت اله حبیبی

شده
یک روز بخندی
که
غمت محو شود ،
من که از روز ازل
خنده کنان ،
می گریم .
حجت اله حبیبی

زندگی
خنده ی سیب است ،
به آوازِ نسیم ،
عاقبت
خنده کنان
فصل انار ، خواهد شد.
حجت اله حبیبی

عشق
مرز خنده و گریه است،
گاه
با گریه آغاز می شود
و گاه با خنده ،
مهم پایان است،
خندان یا گریان .
حجت اله حبیبی

فصل پایان تمام غصه ها هم می رسد
پس مهیا شو
برای بوسه ای .
حجت اله حبیبی

خوشبختی انسان را
لبخند
کند تضمین ،
برخیز و قدم بردار،
تا کی
به جهان غمگین .
حجت اله حبیبی

دنبال چه می گردی،
در تاب و تب دنیا ،
یک خنده به روی گل
خوشبختی ، عالم باد.
حجت اله حبیبی

لب گشا ،
خنده بزن ،
تا که جهان،
بوسه بر خنده ی تو
وقتِ سحرگاه ، زَنَد .
حجت اله حبیبی

در پس
این خنده ها ،
یک جهان
غم
خفته است .
حجت اله حبیبی

گاه ،
گریه
تقاص
ثانیه هایی را می دهد
که
نخندیده است.
حجت اله حبیبی

گاه
گریه
تقاص
ثانیه ای
خنده است .
حجت اله حبیبی

گریه ی امروز ،
تاوانِ
دلِ بشکسته ی
یک خنده است .
حجت اله حبیبی

خدا

پناه اولین و آخرینی ،
قراری ،
مأمنی ،
عشقی ،
یقینی .
حجت اله حبیبی

خدا
تنها ترین
تنهای
این شهر غریب است .
حجت اله حبیبی

فردا
قرار و انتخاب
امروز
روز زندگی است .
حجت اله حبیبی

سرفه می کرد، کلاغ
برف ، می خندید
گوله برفی ، در آب می رقصید
برف از درد ، می پیچید
سرفه ،آب ،
گوله برفی مُرد،
و کلاغی، به کوه می خندید .
حجت اله حبیبی

برای خودت
کم نذار
که
فردا
نگن کم گذاشت .
حجت اله حبیبی

رَفتی ،
رُفتی ،
خاطرات گذشته را
با اشک. .
حجت اله حبیبی

آتش انداخت
اندر دل،
با نگاهی
خشک و تر را
سوخت.
حجت اله حبیبی

نرو !
پشت سرت
اشک می ریزم .
حجت اله حبیبی چک

لب
به لب می گذاشت
ثانیه ها،
در سکوت
عشق می رویید .
حجت اله حبیبی

حرف ها
می رسد،
بی صدا،
گوش،
سخن چین است .
حجت اله حبیبی