دختر نازنینم جهانم با تو شکرانه‌هایش بیشتر است و تو عاشقانه‌ترین باور خواب و بیدار منی به اندازه تمام خوبی‌های دنیا دوستت دارم
یک نفر آمده دنیای مرا سبز کند خواب و بیداری و رویای مرا سبز کند و به یمن نفس سبز و اهورایی عشق از سرا تا به ثریای مرا سبز کند
خوشا صبحی که چون از خواب خیزم ، به آغوش تو از بستر گریزم ...
من که از یاد تو بی خوابم عزیز . نوش جانت خواب راحت! شب بخیر...
همه تو ی خواب ناز و منم به فکر چشمای ناز اون...
چه خوب بود که آدمی می توانست وقتی درد و مصیبتی دارد ماه ها بخوابد و چندین ماه بعد آسوده و تازه نفس از خواب برخیزد.
هوای خواب ندارد / دلی که کرده هوایت
تا هوا روشن است باید از این ظلمت بیهوده بگذریم . دارد دیر می شود. من خواب دیده ام تعلل سر آغاز تاریکی مطلق است
بی سر خواب تو را می بینم بی پر به بام تو می پرم انگور سیاهم به بوی دهان تو شراب می شوم
من خواب دیده ام که کسی میآید من خواب یک ستاره ی قرمز دیده‌ام و پلک چشمم هی میپرد و کفشهایم هی جفت میشوند و کور شوم اگر دروغ بگویم من خواب آن ستاره ی قرمز را وقتی که خواب نبودم دیده ام کسی میآید کسی میآید کسی دیگر کسی...
و ندایی که به من می گوید : ”گر چه شب تاریک است دل قوی دار ، سحر نزدیک است “ دل من در دل شب خواب پروانه شدن می بیند
نه! وصل ممکن نیست همیشه فاصله‌ای هست اگرچه منحنی آب بالش خوبی است برای خواب دل‌آویز و ترد نیلوفر همیشه فاصله‌ای هست...
می‌تراود مهتاب می‌درخشد شبتاب نیست یک دم شکند خواب به چشم کس و لیک غم این خفته‌ی چند خواب در چشم ترم می‌شکند
خواب نمیبرد مرا کرده دلم بهانه ات هر طرفی نظر کنم مانده به جا نشانه ات
کیستی ای مهربان ترین؟ که من این گونه به جد، در دیار رویاهای خویش با تو درنگ می کنم ؟ کیستی که من جز او نمی بینم و نمی یابم ؟ تو کیستی که در خیالم من اینگونه به اعتماد نام خود را با تو می گویم به کنارت می...
شب ها نیستی ولی نگران من نباش ! شیشه_عطرت_را_بو_میکشم و_خیالت_را_در_آغوش_... اینگونه_شب_من_آغاز_می_شود و_تا_خود_صبح_بودنت_را_خواب_میبینم
خواب بد دیده ام ای کاش خدا خیر کند خواب دیدم که تو رفتی، بدنم جان دارد
شانه گهواره بکن بلکه کمی خواب روم
می‌گویند خواب دم صبح بیهوده است تعبیر ندارد فرقی نمی‌کند دم صبح دم شب دم مرگ دم در تو بیا تعبیرش با من
این منم تنها و حیران، نیمه شب کرده ام همراز خود مهتاب را گویم امشب بینم آن گل را به خواب من مگر در خواب بینم خواب را
میان خواب و بیداری شبی دیدم خیال تو از آن شب واله و حیران نه در خوابم نه بیدارم
می آیی با انار و آینه در دست هایت یک دنیا آرامش در چشم هایت و قناری کوچکی در حنجره ات که جهان را به ترانه های عاشقانه میهمان می کند. می دانم تاپلک به هم بزنم می آیی و با نگاهت دشت ها را کوه کوه ها را پرنده...
دلم بهانه ی تو را دارد تو می دانی بهانه چیست؟! بهانه همان است که شب ها خواب از چشم من می دزدد...
ساده ترین و همگانی ترین آسایش همان خواب است
