متن دلنوشته

خوب یا بد هر چه که بود گذشت!
دل ها را بتکانید؛مبادا گوشه و کنار قلبتان ناخواه دردی ، غمی ،
غصه ای جا مانده باشد.بگذارید دلتان ، توان هضم خوشبختی را
داشته باشد.اسفند،رخت سفر بسته دلواپسی ها را کنار بزنید.
شکوفه های عشق را، وصله بزنید به چین های...

اگر روزی قرار باشد برای ادامه ی زندگی مجبور به انتخاب مردی باشم، مردی را انتخاب خواهم کرد که شبیه هیچکدام از اطرافیانم نباشد!
خودش باشد و بس... مردی که جرئت کند خودش بماند، میتواند یک عاشق واقعی باشد!
مثلا آنقدر درگیر کار و زندگیمان باشد، که گاهی تولدش را...

مادرها مظلوم ترین
جنس آفریده ی خدا هستند!
دلواپس که میشوند، حاضرند زمین و زمان را
به هم بدوزند تا مبادا خاری در پایتان برود
هوای چشم هایشان، ناخودآگاه گره میخورد
به حالِ دل شما
موهایشان، تنها پریشانی دنیاست که به آدم،
امید زندگی میدهد
عادت ندارند موهایشان را ببافند...

تو زندگی هر آدمی یک چیزهایی هست که وقتی بهشون فکر میکنه، میبینه یا می شنوه یک بغض سنگین همه وجودش رو میگیره...بغضی که از درد نیست..از غم نیست..از دلتنگی نیست...یک چیزی شبیه احترام و غرور یا یکجور عشق بی نهایت ... یک بغضی که مثل قورت دادن یک لقمه...

شاید رها شدن و تنها ماندن ترسناک ترین حس دنیا باشد.
اما بی تفاوتیِ آدم ها نسبت به هم و رفتن آن ها می تواند حسی سرشار از قدرت باشد. بعد از رفتن تو، بعد از رها شدنم، مات و مبهوت سر جایم ایستادم و حس کردم به انتهای دنیا...

🍁امسال حال پائیزمان خوب نیست!

به جایِ برگ های زرد و نارنجی آدم های سرزمینم می ریزند. به جایِ بویِ نَم باران، بوی آتش راهِ طرقبه، بلال ذغالی و نوشیدن دوغ آبعلی، بوی اندوه و رنگ غم بوی الکل و راهروهای بیمارستان می آید. حال شهرم خوب نیست. شهری که...

پاییزِ امسال هم که انگار،
مثل من عاشق شده است!
بی تاب است، آرام و قرار ندارد.
بلاتکلیفی در تکِ تکِ
رفتارهایش موج میزند.
گاه از سردی نگاهِ کسی چون تو،
چنان یخ میزند که انگار هیچوقت
گرم نخواهد شد.
و گاه هم از حرفی، توجهی، مهری
قلبش آنچنان گرم...

همیشه افراد ساکت را دوست داشته ام. هیچ گاه نمی فهمی که با سکوتشان در حالِ رقصیدن رویاهای خویش اند و یا سنگینی بارِ غمِ زندگی را به دوش می کشند. افراد ساکت همیشه ذهن های پر سروصدایی دارند و دائم با خود و افکارشان در مجادله اند. هنگامی که...

عشق لذتی ست که فنجان زندگی را پر از شور و هیجان می کند ! همین لبخندهای بی دلیلی که صورت تو را زیباتر می کند عشق است ! همین نفس هایی که به شوق رسیدن به هدف هایت می کشی عشق است ! دنیا را با چشمان بازتری تماشا...

و دست های پر از چروکش که گویی هفتاد سال در تنگ اشک چشم هایش خیس خورده بودند، ارامشی داشتند از جنس باغ های گل سرخ، از جنس شیرینِ خیال که حس پرسه زدن در یک صبح بارانی روی پل رنگین کمان بود و بوی خوش نوازش می داد. پهشت...

حالا که پاییز آمده است میتوانم با آن هم قدم شوم.
با امید به لحظه هایی بهتر، گام بردارم و موسیقی دلنشین پاییز را از اعماق برگ های خشکیده اش بشنوم.
دلم می خواهد پیش از آنکه خورشید به قلب آسمان پرواز کند، روی آبی لحظه هایم پَر باز کنم...

خیال کن امروز آخرین روز دنیاست و دیگر هیچوقت قرار نیست بیایی، خودت را در همین لحظه تصور کن و هر کاری که مدت هاست آرزویش را داری برای امروزت انجام بده ،بخند،شاد باش که خوشحالی وابسته به هیچ چیز نیست این خودمان هستیم که "خوشحالی" را محدود میکنیم....

نگران من نباش...
همه چیز روبه راه است...
و من فهمیده ام بدون تو هم میشود زندگی کرد...
حسابی جایت خالیست که ببینی
دختر احساساتی و عاشق پیشه ی آن روزها مردی شده برای خودش!
که هر روز صبح با عجله فقط دست و رویش را می شوید و سالهاست...

هیچوقت نتوانستم حال و فکر آدم هایی را که یک بارِ پا به زندگی ات می گذارند را درک کنم ،
همان هایی که یک حال خوب با خود دارند
توجه میکنند ، مهربانند ،
به تو انرژی میدهند.
میتوانند تو را بفهمند،
حالت را درک کنند ،
به حرف...

عشق ، شاید همین باشد ...
همین که وقتی نیستی هزار سوال در ذهنم می چرخد ،
کجاست ؟
چکار می کند ؟
عشق...
شاید همین نگرانی های من باشد ...
همین که به خود می گویم کاش زودتر بیاید ...
کاش بیاید ...
و دیگر نرود ...
اصلا عشق...

کاش به خودمون بیایم؛
بریم بهش بگیم که چقدر از هر چیزی توی این دنیا قشنگ تره،
که چقدر وقتی میخنده دنیا رنگی تر میشه،
بهش بگیم که چقدر خوبه فکر کردن بهش،
کاش بهش بگیم
که چقدر همیشه دوسش داشتیم!
نکنه یه موقع به خودمون بیایم و دیر شده...

بعضی وقتا یه چیزایی تو زندگی پیش میاد که اصلا انتظارشو نداشتی، یعنی اصلا فکرشم نمیکردی که اینجوری بشه آخرش...
ولی میدونی! آخر قصه هممون خدا وایستاده نگامون میکنه، خدا وایستاده همش میگه میدونم که تو میتونی قصه ی خودتو قشنگ بسازی...
ولی نمیدونم با وجود همه ی اینا چرا...

مگه قراره چند روز دیگه زنده باشیم؟
اصلا از همین فردا از ناکجاآباد یک سنگ خورد توی دل مون چی؟
اگه عمرمون نبود به دنیا چی؟
پس کی دیوونه باشیم؟
پس کی قراره از ته دل مون بخندیم؟
برقصیم...
پس کی بریم روی پل هوایی بشینیم ماشین ها رو نگاه...

بهم قول بده که یادت بمونه همیشه
خنده های از ته دلمونو،
یادت نره که کنارتم همیشه حتی اگه خیلی دور باشم،
یادت نره که بهترین چایی عمرمونو باهم خوردیم،
یادت نره چقدر باهم تو خیابونا زدیم زیر آواز و مثل دیوونه ها آهنگ خوندیم
یادت نره همه ی دعواهامونو،تموم...

کاش میشد از اردیبهشت یه عکس گرفت
و گذاشت تو خونه،که هروقت دلت گرفت
هی نگاش کنی،هی اردیبهشت بپاشه تو دل و جون زندگیت
هی غش کنی واسه این هواش
هی دلبری کنه برات
هی عاشق تر شی
هی عاشق تر شی
هی تو باشی وسط این عاشقی ها
وای...

باران که میبارد،مرا یاد تو می اندازد،یاد تو ،که هر پاییز،هر بهار،هروقت باران می آمد، پی بهانه ی با هم زیر باران بی چتر قدم زدن،در خیابانها پرسه زدن،میگشتی،مثل موش آب کشیده میشدیم و باک مان نبود،بی پروای نگاه از سر بهت مردم،و سر تکان دادن هایشان،"که این دیوانه ها...

میشه باشى؟ میشه وقتى حالم بده و دارم دفترچه تلفنم رو مرور مى کنم تا به یکى زنگ بزنم و فقط دنبالِ یه گوشم اما هیچکس رو پیدا نمى کنم، تو باشى؟ میشه گاهى فقط یه اس بدى که حالت خوبه، تا من دلم گرم بشه که یکى به فکرمه،...

به گاهِ دلِ من
هنوز یک نفس مانده از شهریور،
تا گامهای رفتنش را بردارد...

هنوز یک نفس باقیست
تا پاییز با کوله باری از مهر
از راه برسد،
مانده تا به ترکی وا شود،
دل گرفته ی انار ها...

مانده تا نفسِ خزان
دل آسمان را بلرزاند
و بباراند...

کاش همه آدمها
شبیه درختهای خرمالو بودند
با وجود آنکه در پاییز برگ هایشان را
از دست میدهند
ولی عشقشان به ثمر مینشیند
و زیبایی می آفریدند