متن دوری

در دوری تو ای بت رنگین کمانم
هر چند بسوزم به تو در حال گمانم
حال شده ام سیر زخود روی به ما کن
تا با طربی دل به سرابی بسپارم
مجنون تو بودن عجبی اوج عقول است
مجنون تر از آنم که به تو دل نسپارم
آری تو بگو...

یوسفِ من!
من از تبار یعقوب ام..
نگاه کن؛
چه صبورانه درد می کشم
دوری ات را!؟


لیلا طیبی(رها)

گیسویت ای زیبای من ! تفسیر یلدا می کند
یک خنده بر لبهای تو دل را چه شیدا می کند

چشمان زیبایت شبی بر دیده ام تابید و رفت
اما دلم با هجرشان دارد مدارا می کند

مهرت درون سینه ام یاد آور صد خاطره ست
با خاطرات رفته ات...

باتو یه روز ، اینجا بهشتم بود
این روزا اما جز یه زندون نیست.
می سوزم از عشقت و میدونم
آتیش تو بعدش گلستون نیست.

ماگم شدیم هردو تو این جاده
دیگه امیدی به رسیدن نیست
تو بی تفاوت می گذری از عشق
راهی برام جز دل بریدن نیست.

دل...

وزن و قافیه ی
هر بیتِ غزل هایم تویی
شاه بیتِ ترانه های من
نمی بینی؟ از من دوری
و تمام شعرهایم
سپید شده اند
بی رنگ، بی وزن، بی قافیه

باران رشت بود که زیرش گریستم
حالا بغل بگیر زنی را که... نیستم
گفتم که شعر چاره ی دوری ست عشق من!
باید هنوز هم سر حرفم بایستم
باید تو را اضافه کنم پشت غصه ها
اسمی که خیسِ اشک شده توی لیستم ..

در عشق باید
درد دوری کشید
غم یار خورد
ترس رقیب داشت
و زیر بار این همه له شد،
خوشه ی دست نخورده ی انگور زیباست
اما مست نمی کند.

درد ما دوری هم بود، نگفتیم به هم
بغض شمشیر و قلم بود، نگفتیم به هم
راستی را نستودیم، زما چهره نهفت
دل ما همدم غم بود، نگفتیم به هم
وعده دادیم نپوییم بجز راه ثواب
سستی عزم قدوم بود نگفتیم به هم
ظاهرا شیر گرفتیم و کشیدیم به بند...

کاش می توانستم دردتان را دوا کنم
همین دردِ دور بودن ها
دیر دیدن ها
دیگر ندیدن ها
همین که جسم مان بهاران است و جان مان پاییز...

دلتنگ تو بی حد و حسابم امشب

دوری تو می دهد عذابم امشب

پاییز شده دلم هوایت کرده

ای کاش میامدی به خوابم امشب

در این روزها گریزانم از منی که
به تاراج می برد هستی خویش را
باید کفش هایم را در بیاورم
و پاورچین پاورچین
از خودم دور شوم
آنقدر دور که دیگر
نباشم ،
نبینم ،
نشنوم

زهرا غفران

...همیشه که پای جاده وسط نیست
ببین!
هیچ اتاقی جاده ندارد
اما تو دوری
دور...

قلبم را به تو هدیه دادم
در یک روز بارانی
چه گرفتم؟
دوری
جدایی
تنهایی

این جدایی درد دارد
مثل دوری از وطن

حوض بی ماهی تو هستی
ماهی بی حوض، من

من باید در عصر دیگری بدنیا می آمدم،عصر انسان های غارنشین و یا در جنگلی ساکت و بی هیاهو کلبه ای می ساختم در انتهای جنگل با چوب های باران خورده..
می نشستم گوشه ای نگاهم را گره میزدم به چشم های محبوب دیرینه ام.
من باید در عصر دیگری...

از نسل سپیدارم این بار که می آیم
مهری به دهان دارم، این بار که می آیم

آشفتگی ام پیداست، از حالت فنجانم
آوای بمِ تارم، این بار که می آیم

از دوری آغوشت، آهی به گلو دارم
از آینه بیزارم، این بار که می آیم

مغرورم و میخواهم، بیهوده...

من همان مجنونم،
که غم دوری تو
عاقبت میکشدم...

دل که یاد نمیگیرد
دوری را،
فاصله را،
دل که نمیفهمد
صبر را،
تحمل را،
دل است دیگر...
مدام بهانه میگیرد و گلایه میکند
حق هم دارد!
[جدایی بر گریبان عاشق خیمه میزند
جنگ را برپا میکند
و بغض را حاکم...]
امان از نبودنها،
باید کسی حواسش باشد:)

دوری را
با چه زبانی می توان ترجمه کرد
وقتی فاصله من با تو تنها یک آغوش است
تو را نمی دانم
اما من با خیالت شب را روز می کنم
روز را شب ...
و آغوشت دنج ترین جای جهان من است
ای نزدیک ترین دور .....
.
.

دوری دوری !
تویی که زیبایی می کنی
نه آن تکه سنگ، که ماهِ من است...
.
.

دل دیوونه چرا طاقت دوریشو نداری
نبینم یه روز بخوای سوختنتو به روش بیاری...

دوری ات ، دوری یک شاه ز یک مملکت است
غم دلتنگی شب های رضا خان ، سلام

به تو ای پنجره ی رو به خیابان؛ سلام...
تب عشق گل خشکیده به گلدان ؛سلام...
قصه ی بوسه ی آن نیمه شب پنهانی؛
ای پریزاده و دردانه ی باران ؛سلام ...
گفته بودی همه شب چشم به راهم شده ای؛
آمدم سوی همان دیده ی گریان ، سلام...
آمدم...

و شاید ما را در پسِ
این دوری دیداریست...