متن زهرا حکیمی بافقی

بدپیله شد موجِ عطش، در شورشِ پنهانِ جان

دامانِ دل، پروانه شد، از پیله‌های پیکرم

پروانگانِ سینه‌ام، پوینده وُ، پُرجنب و جوش
با خیزشی پیوسته از: نامنتهای باورم

تا اوجِ موجِ عاطفه، هر دم، تماشایی شوند
همواره جوشان و، روان؛ چون حسّ اشعارِ ترم

من، با شعورِ عاشقی، هر روز، عادت کرده‌ام
برپا کنم بزمِ صفا، در پیشگاهِ دلبرم

او پادشاهِ دل شود؛ من چون ندیمی باوفا
پروانه‌وار و، پُرتپش، گردِ حریمِ سرورم

صد جام گیرم، از لبش؛ با بوسه‌های عاطفه
بهکام و رویایی شود، احساسِ پُرشور و، شرم

✨❤️
@bzahakimi
نفسی هست هنوز
احساسی
در امتدادِ عاطفه
می‌تپد
نبضی
در جریانِ زندگی
دل دل می‌زند
و هنوز هم می‌شود
هم‌صدا با
حسّ سپیدِ کاینات
عاشق شد

بیایید:

مهربان باشیم

و مهربانی را

در پهن‌دشت تنهایی انسان

ماندگار سازیم با جان!

هر لحظه؛ نو به نو
تکرار می‌شوی در من
تکرار می‌شوم در تو
با خواهش‌های دل تنها
و مگوهای اشک و آه
تکرار می‌شوم از آهنگ؛ از صدا
از صداقتی که در سینه‌ام مانده به جا
و باز
تکرار می‌شوم در تو
همواره... نو به نو...

می‌توان:
جریان نبض زندگانی را
در دستان پینه‌بسته‌ی پدر
در سینه‌ی صاف مادر
و در نگاه‌های بی‌گناه کودکان شهر
با آبیِ چشمانی عاشقانه
و سبزیِ نگاهی ژرف
به تماشا نشست.

❤️✨
@bzahakimi

هوای سیب لبخندت نمودم
کمی اهدا نما؛ با یک بغل، مهر

❤️✨
@bzahakimi
هوای با تو بودن،
نفس، نفس،
محبّت را،
در سکوتِ سینه‌ام،
فریاد دارد؛
هوای من باش!

✨💖@bzahakimi 💥
هوای با تو بودن،
تپش، تپش،
عشق را،
در رگ، رگِ قلبم،
منعکس می‌سازد؛
هوای من باش!

✨🌺

پرزدم،
با بالِ سینه،
در هوای عاشقی؛

چون کبوتر گشت،
احساس‌از:
سرورِ عاطفه...

bzahakimi@

فضای جمعه وُ، دل، منتظر شد؛

گُل و، هر جوششِ گِل، منتظر شد؛

میانِ راه‌های عشق و احساس،

دلم، منزل به منزل، منتظر شد!

bzahakimi@

💐گل ناز! عطرِ احساسم شدی باز

☘صفای زندگی واسم شدی باز

💐میونِ این‌همه، گل‌های زیبا

☘تو با بوی خوشت، یاسم شدی باز

bzahakimi@

درونِ سینه حسّی، ناب دارم
دلی، سرگشته و، بی‌تاب دارم
به رویای رسیدن، تا گلِ عشق
دمادم، دیده‌ای، بی‌خواب دارم

🍃🌸🍃

@bzahakimi

حواست باشد ای دل! یارِ خوشرو،

گهی هم می‌شود، بسیار، بدخو؛

اگر روزی شود، «احساسِ تو»، کم،

سرت را، زیرِ آبی می‌کند، او...

🥀🐝

@bzahakimi

گلم! جز «تو»، نمی‌خواهم سری را؛

نمی‌خواهم، به جز «تو»، دلبری را؛

نباشد، حسّ من، مانندِ زنبور؛

که بعد از «تو»، بجوید، دیگری را...

🍃🌸🍃

@bzahakimi

وفادار است، قلبِ سر به زیرم

به جز «تو»، از کسی، حسّی نگیرم

گزیدی بر دلِ من، دیگری را

ولی بنگر؛ که در دامت، اسیرم

🍃🌸🍃
@bzahakimi

نمی‌خواهد، که تکراری شود دل

اسیرِ ذلّت و، خواری شود دل

اگر حسّی به من، دیگر نداری

بگو؛ تا در پیِ یاری شود دل

🍃🌸🍃

@bzahakimi

شده کارِ دل از: «احساس»، گفتن

به مژگان، گوهری، از مِهر، سُفتن

روان شد هر زمان، باغِ وجودم

به دنبالِ گلِ از نو شکفتن

🍃🌸🍃

@bzahakimi

در آشوبِ دلم، شوری به پا شد

که سهمِ سینه‌ام، درد و، بلا شد

دگر، قصّه، نمی‌خواهم ببافم

از احساسی؛ که از سینه، جدا شد

🍃🌸🍃

@bzahakimi

نخواندی هرگز این دل‌واژه‌ها را

سخن‌های پر از: مهر و، وفا را

وَ حالا، حسّ من، آشفته گشته

نمی‌خواهم دگر، عشق و، صفا را

🍃🌸🍃

@bzahakimi

نوشتم با دلم، گل‌واژه‌ها را

نخواندی؛ شد دلم، درگیرِ غم‌ها

وَ احساسِ عجیبی، در من افتاد

که ویرانه، شد از آن، دشتِ رویا

🍃🌸🍃

@bzahakimi

نهانِ جان، شده، قاموسِ احساس

بخوان آن را کمی، با قلبِ حسّاس

پسندیدی، اگر، گل‌واژه‌ای را

از آن، شادی نما؛ چون دشتِ ریواس!*

*پ.ن:
خاصیتِ ریواس، فرح‌بخشی است.

bzahakimi@

بستری، از مِهر می‌خواهد دلم

تا فراموشش شود شب‌های هِجر