متن شاعرانه دردناک

پشت پنجره‌‌ی حنجره‌ی تنهایی
یک نفر
دارد آه می‌کشد آرام
نم نم باران
می‌نوازد گونه‌های خیسش را
و بغضی سرد
می‌فشارد گلوی خسته‌اش را سخت...

بازمی‌خواهم که از لبخند پر سازم تورا
هر قدر بد بودیم بد دور سازم من تو را
این کمندِ آه‌ام از چین خوردگی کوتاه شد
بی‌امیدم ,آن که روزی در کمند آرم تو را
در سر حزن‌ات اگر که شانه‌ام حائل کنی
بوسه یک دو بیشتر سوگند،نگذارم تو را
از...

سوختیم از اضطراب عشقی که بهر ما تسکین نداشت
خاطرمان ملول گشت و جانمان گرفت و لب نگشودیم

...شبیه موج سرم را به صخره می کوبم
ولی خیال تو هرگز نمی رود از سر...

دوباره دخترِ باد است و سعی باطلِ من
وَ شاخه شاخه صدای شکستن دلِ من