تو؛ آغازی هستی برای پایانِ ناخوشایندِ من! من هم، سربازِ شکست خورده ای که انتظار چشم هایِ هستی بخشِ تو را می کشد! دیدار تو؛ طلبِ هر لحظه ی منِ آشفته است. عطرِ نسیمی که از جانب تو می وزد راهی جز عاشقی برایم نگذاشته است! در مقامِ دلبری چنان...
درِ بالکن رو باز کردم تا برم پیشش. سرشو برگردوند تا منو ببینه. گفت: +تو که می خواستی استراحت کنی سارا، چیشده که اومدی اینجا؟ یهو غیب شدی. نگرانت شدم. حدس زدم اینجا باشی و به پرنده ها سر بزنی تو این هوای گرفته ی عصر! +آها. چند روزه کارام...
پاییز همان قاب عکس خاک گرفته ی دلدادگی هایمان است که تو آخرین بار قول آمدنت را داده بودی ومن هر روز صبح کنار پنجره با چشمانی مضطرب آخرین برگ های این درختان را می شمارم نکند آخرین برگ هم به زمین بنشیند و تو نیایی پاییز یادآور بوی قدم...
همیشه فکر می کردم آدم های بی احساسی هستند، همان هایی را می گویم که نه از چیزی خوشحال می شوند و نه ناراحت، نه دل می دهند و نه دل می برند از کسی، از همه چیز و همه کس راحت عبور می کنند، منتظر هیچ اتفاقی نیستند و...
سرم گرم توست،... مدام به تو فکر می کنم ... و سعی می کنم تمام تمرکزم را ... روی تو بگذارم.... وقت هایی که پشت ویترین مغازه ای ایستاده ام تا پیراهنی انتخاب کنم ... به این فکر می کنم که کدام یک از آن ها ... می توانند چشم...
"تنهایی"مرا با اسم کوچک می شناسد معشوق وفادار من است و حواسم را پرت می کند از تمام نبودن ها من و تنهایی هر دقیقه قرار عاشقی داریم سر به شانه هم می گرییم می خندیم خاطرات ناب میسازیم عشق ، " من و تنهایی " را اسطوره خواهد کرد...
طرح ناب خنده ات هوشیار میخواهد مگر؟ عاشقی را با تو غم بسیار میخواهد مگر؟ راه ها گم کرده بودم با تو من پیدا شدم دیدنت هرثانیه بیدار میخواهد مگر؟ من تو را در خواب هایم شب به شب سر میکشم تکیه دادن بر دلت دیوار میخواهد مگر؟ لحظه ای...
کلافگی هایمان از جای دیگریست و ما گناهش را می اندازیم گردن عصر جمعه صبح شنبه فصل پاییز..... اینها بهانه است جانم! پاییز در دل ماست از دردیست که در قلبمان می پیچد.. اگر اویی که باید ؛ می بود ؛ پاییز با آنهمه رنگِ دلنواز ، فصل عاشقی ها...
تو نه مهتاب و نه خورشیدی و نه دریایی تو همان ناب ترین جاذبه ی دنیایی تو پر از حرمت بارانی و چشمت خیس است حتم دارم که تو از پیش خدا می آیی مثل اشعار اهورایی باران پاکی و به اندازه ی لبخند خدا زیبایی خواستم وصف تو گویم...
بهار دختریست زیبا با چشمانِ رنگی که دلبری هایش دل از همه میبرد!! لبالب از طراوت می ایستد در مسیر نسیم عاشقی تا یک شهر کوچه به کوچه،خیابان به خیابان از عطر موهایش شکوفه دهند...
جان دلم... بیا میان این همه قصه تلخ عاشقی استثنا باشیم... بیا قصه ما اینگونه به پایان برسد که وسط یک روز سرد زمستانی که فقط خودم و خودت در پارک نشسته ایم دست در جیب کاپشن من کنی و دستم را بگیری و میان دستت چیزی را حس کنم...
در این فصلی که ماهِ مهر دارد نسیمِ عشق هرجایی وزان است اگر پاییز فصلِ عاشقی هاست چرا نامش زِ بی مهری خزان است؟
کنارم باش ، این پاییز ، کنارم باش ، می ترسم ... خزان را دوست دارم من ، ولی بی تو ؛ خیابان ، کوچه ها ، این شهر ، این پاییز ؛ تو را بدجور کم دارد ! بدون تو ؛ گلوی آسمان ها ؛ درد می بارد ،...
از راننده خواهش می کنم صدای آهنگ را کم کند. قمیشی می خواند «من همون جزیره بودم....» خودم را مشغول می کنم به کتابی که از نمایشگاه خریده ام. صدا را کم نمی کند. یا انقدری که من بفهمم، کم نمی کند. نباید یاد تو بیفتم. امروز که آمدم نمایشگاه،...
صُبح یعنی عاشِقی یعنی تو باشی پیشِ من فاصِله کم باشد و اَندازه ی یک پیرهَن!
شاید آن موقع ها پاییز فصل عاشقی خدا بود و شاید اصلاً خدا آدم را در پاییز خلق کرده باشد!
حرفهایت را نمیگویی چه بامامیکنی قلب و چشمم را ببین غرق تمنا میکنی میکشی دستی به روی گیسوان من به ناز این حقیرت را عزیزم ملکه دنیا میکنی دست من را میفشاری در میان دست خود دوستت دارم عزیزم را که نجوا میکنی چند روزی هم عزیزم عزم رفتن کرده...
موهاتو باز کن بگذار بپیچند در باد اینجا عاشقی با رقص گیسوان تو مست میشود...
صبر کن دسته گل تازه به آب افتاده! زندگی پشت سرت از تب و تاب افتاده عاشقی با تو فقط دردسری زیبا بود بی تو از صورت این عشق نقاب افتاده تا تو بودی نفسم وام از این عشق گرفت بعد تو کار به میدان حساب افتاده قسمتم نیستی ای...
بی شک تُ عجیب ترین فیلم زندگی من هستی. من با میخندم هم میگریم هم سکوت می کنم هم بی مهابا دست به عاشقی میزنم. ژانر دیوانه کننده ای داری جانم...
با من مدارا کن بگذار دلهره ی جدایی را در حافظه ی هیچ عاشقی شکوفا نکنیم
اینجا تمام فلسفه ها آخرش عشق یکیست با عشق تا به عشق و ز عشق و برای عشق جز عاشقی هوای دگر در سرم نبود اصلا تمام دار و ندارم فدای عشق
پاییز را دوست دارم… ﭘﺎﯾﯿﺰ، ﺯﻣﺴﺘﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ؛ ﮐﻪ ﺗﺐ ﮐﺮﺩﻩ! ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ؛ ﮐﻪ ﻟﺮﺯ ﮐﺮﺩﻩ! ﺑﻐﻀﯽ ﺍﺳﺖ؛ ﮐﻪ ﺭﺳﻮﺏ ﮐﺮﺩﻩ! ﺣﺮﻓﯽ ﺍﺳﺖ؛ ﮐﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ! ﻣﻦ، ﺳﮑﻮﺕ ﺭﺳﻮﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﺗﺐ ﻭ ﻟﺮﺯ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺭﺍ ﻣﯿﭙﺮﺳﺘﻢ! ﭘﺎﯾﯿﺰ، ﻋﺮﻭﺱ ﺗﻤﺎﻡ ﻓﺼﻞ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ . ﯾﺎﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﮐﻪ ﺭﺳﯿﺪ؛...
دلم گرفته برای دوباره دیدنِ تو برای بوسه زدن موقعِ رسیدنِ تو دلم گرفته برای صدای دلچسبت برای مست شدن لحظه ی شنیدنِ تو پرنده های سراسیمه می شوندآرام دُرُست وقتِ عزیزِ نَفس کشیدنِ تو چه اتفاقِ قشنگی ست عاشقی کردن میان بِرکه ی آرامِ آرمیدنِ تو ! چه آهوانه...
