متن مرگ

گفتی به جایِ عشق سراغ از هوس بگیر
پس هرچه را که عشق به من داده، پس بگیر

محتاجِ آب و دانه شدن حقِ من نبود
ای مرگ، انتقامِ مرا از قفس بگیر

برگی درخت را به تمنا گرفته بود
طوفان به برگ گفت مرا دادرس بگیر

ای عشق، تا...

یکدفعه نگاهی سنگین را بر تنم حس کردم. همان لحظه که برس را لای موهایم پایین می کشیدم و مست تماشای آسمان بودم. آبی مدهوش کننده! با چند تکه ابر بزرگ در حال بازی با باد . پیرزن همسایه ی روبرو بود....
هر روز صبح وقتی برای برس کشیدن موهایم،...

نکند که نمانی ، برویی
از همه کس سیر شوم
در اوج جوانی من پیر شوم
نکند که نمانی ، بروی
از همه دلگیر شوم
در اوج سراء به یکباره غمگین شوم
نکند که نمانی ، بروی
دست ِ دلم رو بشود
مرگ و این زندگی ام بسته به تقدیر...

این مرگ است
که به جای ما
زندگی می کند..

قُرصِ ماهی که تو هستی وُ
اثرِ مرگی
که من می چِشَم اش...!


حادیسام درویشی

قدمی دور شوی
می رسد سلامِ من به مرگ
قطره ای ، سر ریز کُند جامی که پُر است... .


حادیسام درویشی

رفتن وُ مرگ
پایانِ فُروغِ عشق نیست
ستاره ، سال ها از پسِ مرگ می درخشد...


حادیسام درویشی

قلب را
پهن است فرشِ قرمزی برای مرگ
عشق وُ جنگ
یک اتفاقِ مُشترک اند...


حادیسام درویشی

به آب های آبی آرام فکر کن عزیزدلم. به بادهای نیمه گرم بهاری. به شکوفه های سپید سیب. به عطر شیرین کسی فکر کن که نمیشناسی اما یک روز بی خبر از راه می رسد. به گنجشکهای درخت خانه مادربزرگ فکر کن. به برف، روی کاجهای پارک ساعی. به رقصیدن...

همه ی عمر
درد را زندگی کرده بود
مرگ را زندگی کرده بود
اینبار
درد را به خاک می سپارد
شاید
زیستن جای دیگری باشد....
شاید
یک جای دیگر
یک جای بهتر
خانه اش
رو به آفتاب و آرزوهایش باشد...
درد های من نگفتنی است....

بیهوده دل بستم به رؤیایت
رؤیای عشقی خاص و جنجالی

عمریست دلخوش کرده ام خود را
با این خیالِ خامِ پوشالی
🕳🕳🕳🕳🕳🕳🕳🕳🕳🕳
همواره این بود آرزوی من
ڪه فاتح شهر شبم باشی

قسمت نشد " آری" نشد قسمت
همواره در تاب و تبم باشی
🕳🕳🕳🕳🕳🕳🕳🕳🕳🕳
اینروزها اینگونه ام بے تو...

عاشق چشم و ابرویت که نیستم

من به قصد مرگ...

دوستت دارم !!!

هرسال ما بدون آگاهی از سالگرد مرگ خود عبور میکنیم

در قسمتی از این کره ی خاکی جمعیتی ساکن اند به نام "مهرزیستان" که هنوز مهربانی را بلدند!
زبان اشاره شان لبخنداست و فرهنگشان شادی بخشیدن؛
دین شان در چشمهاشان قابل عبادت است و به زمان حال اعتقاد دارند؛
فکرکردن به گذشته را مکروه میدانند و آینده را خود می...

چون سرو خمیده ام که دارد غم برگ
در چشم توام ولی گرفتار تَمَرگ

خِشت دلم از فراق تو ریخته چون
فرسوده عمارتی که لَم داده به مرگ

زندگی، طلوعی درخشان است. من نمی فهمم چرا مرگ نباید طلوعی حتی درخشان تر باشد.

از تو چه پنهان
گاهی به او فکر می کنم
و مثل کودکی که با سبدی بزرگ
ستاره ها را می چیند
غمگین می شوم
نمی دانم چه کسی به من گفته بود
که ماه درون حوض زندانی نیست
یا خورشید کارش این نیست
اینهمه از کوه بالا بیایید
که...

اگر مرگ وجود نمی داشت هیچکس زیر بار زندگی نمی رفت و کسی مرور ساعات و ماه ها و هفته و سال ها را تحمل نمی نمود !
یگانه چیزی که باعث شده است زندگی کنیم ترس از مرگ است و بر اساس این ترس ، زندگی را تا پایان...

من عاشقانه ترین حرف های پاییزم
که از درخت دلت مثل برگ می ریزم
به گام های تو بسته است مرگ و زندگی ام
به زیر پای تو یک برگ خشک ناچیزم
اگر که گریه امان داده بود ، می دیدی
که از طراوت سرشار عشق لبریزم
به جای آن...

مرگ تنها یک بار
به سراغ آدم می آید _
اما ؛
عشق
باران
پاییز

هر روز
هر ماه
هر سال

تادوست داری ام
تا دوست دارمت
تا اشک ما
به گونه ی هم می چکد زِ مهر
تا هست در زمانه
یکی جانِ دوستدار
کی مرگ می تواند
نام مرا بِروبد از یاد روزگار؟؟؟
.
.

هزار سال پس از سکوت من
این چکاوکان عاشق قلب من!
میان تن کبود غروب، طلوع می کنند
هزار سال پس از سکوت من
این سبز درختان تناور دست های من
نم نمک، از زیر پوستم قد می کشند
هزار سال پس از مرگ من
نجوای عشق من میان
تمام...

برای دل بستن
باید دلت را
به دلش گره بزنی!
یکی زیر ..
یکی رو ..
مادربزرگم می گفت :
"قالی دستبافت مرگ ندارد...

قدمگاه
.
.

جهان من اینجا بود
پیدا کردن ردپای گنجشک
میان هیاهوی پاها
آمدنْ نیامدنِ پاییز بود
قدمگاه روشنی ...
در عصری که رو به اتمام است
و هیچ چیز تمامیتِ این تباهی را کاهش نمی دهد

جهان من اینجا بود
که ناگزیر بودم
به پیدا کردن لبخند
و...