اینجا دگر پائیز، رنگِ زردِ خود نیست اینجا کسی دیگر به فکر دردِ خود نیست. اینجا بهارش رنگ دیگر دارد انگار همراه باران هم هوای سردِ خود نیست. اینجا دگر آتش در اوج فصل سرما پاسوزِ آن بیخانه ی شبگردِ خود نیست. آخر چه کردی ای وفا با زندگی ها...
پاییز کوچک من دنیای سازش همه رنگ هاست با یکدیگر تا من نگاه شیفته ام را در خوش ترین زمینه به گردش برم و از درخت های باغ بپرسم خواب کدام رنگ یا بی رنگی را می بینند در طیف عارفانه پاییز؟
🍁امسال حال پائیزمان خوب نیست! به جایِ برگ های زرد و نارنجی آدم های سرزمینم می ریزند. به جایِ بویِ نَم باران، بوی آتش راهِ طرقبه، بلال ذغالی و نوشیدن دوغ آبعلی، بوی اندوه و رنگ غم بوی الکل و راهروهای بیمارستان می آید. حال شهرم خوب نیست. شهری که...
پاییزِ امسال هم که انگار، مثل من عاشق شده است! بی تاب است، آرام و قرار ندارد. بلاتکلیفی در تکِ تکِ رفتارهایش موج میزند. گاه از سردی نگاهِ کسی چون تو، چنان یخ میزند که انگار هیچوقت گرم نخواهد شد. و گاه هم از حرفی، توجهی، مهری قلبش آنچنان گرم...
یقین دارم که در پائیز،دعا بی اثر نمی ماند آنگاه که هر چشمِ تَری هم قدمِ باران می بارد و حالِ دلی را با هوای آسمانی درهم می امیزد. یقین دارم که دعاهای من و تو آخر ، یک جای این زندگی را دربغل می گیرد که اگر بهتر از...
حالا که پاییز آمده است میتوانم با آن هم قدم شوم. با امید به لحظه هایی بهتر، گام بردارم و موسیقی دلنشین پاییز را از اعماق برگ های خشکیده اش بشنوم. دلم می خواهد پیش از آنکه خورشید به قلب آسمان پرواز کند، روی آبی لحظه هایم پَر باز کنم...
بی مهری روزگارمان تکراریست تقسیم به فصل از سر ناچاریست پاییز قشنگیش به این غوغاهاست آذر شده و هنوز مهرت جاریست
دفتر نقاشی خدا همیشه زیباست اما فصل پاییز رابرای دل خودت آرام تر ورق بزن و تمامی رنگ ها را به خاطر بسپار که عشق لابلای همین رنگ های زیباست
به گاهِ دلِ من هنوز یک نفس مانده از شهریور، تا گامهای رفتنش را بردارد... هنوز یک نفس باقیست تا پاییز با کوله باری از مهر از راه برسد، مانده تا به ترکی وا شود، دل گرفته ی انار ها... مانده تا نفسِ خزان دل آسمان را بلرزاند و بباراند...
کاش همه آدمها شبیه درختهای خرمالو بودند با وجود آنکه در پاییز برگ هایشان را از دست میدهند ولی عشقشان به ثمر مینشیند و زیبایی می آفریدند
آذر جان زودتر بیا... بیا ؛ اما یادت نرود که توشه ات مثل مهر و آبان نباشد... نکند با خودت غبار بیاوری ! فراق نیاوری که در پاییز بیچاره میکند.. سوز بسیار را هم در چمدانت نگذار، اینجا خیلی ها کسی را ندارند که وقتی سردشان شد ،ها کند دست...
صدای تیک تاک ساعت می آید زمان می گذرد و یلدا دستهای پاییز را در دستان زمستان می گذارد کاش یلدا فکری به حال دستهای ما می کرد. . .
تو را نمی توانم از شعرهایم جدا ڪنم مثل بهارنارنج از اردیبهشت مثل باران از پاییز مثل دلتنڪَی از جمعه مثل ردِّ پا از ڪویرِ شن مثل آرامش از چشمهایت تو را نمی توانم از شعرهایم جدا ڪنم مثل عشق از دوستت دارم
بوی یلدا را میشنوی؟ انتهای خیابان آذر… باز هم قرار عاشقانه پاییز و زمستان.. قراری طولانی به بلندای یک شب.. شب عشق بازی برگ و برف… پاییز چمدان به دست ایستاده! عزم رفتن دارد… آسمان بغض کرده و می بارد خدا هم میداند عروس فصل ها چقدر دوست داشتنیست... کاسه...
آخرین دست پاییز که بر بخورد همه برگها بازنده اند
عزیز بسیار دورِ من! می دانم که نمی خوانی. من برای تو می نویسم، تو برای دیگری و دیگری برای دیگریِ دیگر. شبهای پاییزی شهر من خیلی سرد است. طوری که صدای به هم خوردن دندان هایم را می شنوم. آخر می دانی؛ من شبها را تنها با یاد تو...
دس به دسأدأم پئییز رأشی راش دارؤن صف دبۊستن را دیمأ یالمنگأ فرش برگردان: دست در دست جاده ی پاییز نهاده ام/درختان راش/به صف ایستاده اند/کنار راه/فرشی از رنگین کمان
پاییز رسید و خبر از مهر لبت نیست در کوچه ی بن بست، صدای قدمت نیست پاییز، هوای تو به سر می زندم باز افسوس که دیوانه، هوایم به سرت نیست پاییز فقط با تو قشنگ است عزیزم بانو تو چرا قصد دگر آمدنت نیست در باغ خزان کرده ی...
جان به جانش کنی دلتنگ است پاییز را میگویم می آید و تمام نداشته هایت را با نسیمی به صورتت می کوبد میسوزی و با نم بارانش چکه چکه آبت میکند روز هایی که دست های سردت بوی غربت میدهد و آسمان نیمه ابریش عجیب تنهاترت میکند دلگرمی ها سوار...
پاییز را دوست دارم در یکی از شبهایش عاشقت شده ام و بی پروا خاطراتت را بوسیده ام شیوا علمی
نکاح آذر با حضرت پاییز را می بینی؟! ب گمانم برگ ها رقاصان دعوت شده اند...
دقت کردید پاییز امسال تهران چقدر دلبر شده؟ دقت کردید به این تن به تن شدن زرد و نارنجی و قرمز و قهوه ای؟ دیده اید بلوار کشاورز را؟ دیده اید چه بارانی می بارد این روزها، چه خلوت است، چه پاییز است؟ کسی را دارید که تو خلوتی خیس...
ای که نداشتنت پیداتر از داشتنت است. چه افسوس عظیمی است تو را دوست داشتن و نداشتن، در این زمانه ی دوری و دیری که آدم ها خیالات خام شان را به خورد ما می دهند به نام دوستی و دوست داشتن. نداشتنت اندوه زیبایی دارد در این پاییز که...
اگر که بودی، حتما پاییز، بهارِ دیگری می شد...!
