متن پاییز

قرقاولی تنهایم!
زیبا و جسور،
اما دلشکسته،،،
مزرعه ای سبز، خانه ام بود
که پاییز راه در آن نداشت
ناگهان دروگرها
تابستان م را زمستان کردند...



لیلا طیبی (رها)

پاییز بود یا بهار؟!
درست یادم نیست
باد عطر تنت را آورده بود
همیشه
باد آورده را، باد نمی برد

میانِ چهارچوبِ
امنِ آغوشِ مردانه ات
می شود یک دلِ سیر
تمامِ پاییز را عاشقی کرد...

این روزها ، برای خودم ، گریه می کنم
نم نم برای حال بَدَم گریه می کنم
باور نمی کنی که دلم مبتلا شده ؟
این بار با تمامِ دلم گریه می کنم
پائیز می رسد که مرا شاعرم کند
سر روی شانه های قَلَم ، گریه می کنم
وقتی...

باز رسید پاییز
جدا شدی تو از من
مثل برگ یه شاخه مثل گل بهاره
نوازش باد ، آمد سراغ تو
دست نسیم برای بردنت
با باد همسفر شدند
بی آنکه بگویم حرفی
دست به دست تو سپرد
به خیال آشنایی تو از من جدا شدی
تو مرا به دست...

پرواز در این صبحِ دل انگیز خوش است !
آوازِ پرندگانِ پاییز خوش است !

با نم نمِ بوسه های باران به زمین
یک چاییِ داغِ و تلخِ سرریز خوش است !

+ خوشحالم!

چرا؟

+ پاییز داره تموم میشه...

این خوشحالی داره؟

+ آره... چون پاییز انگار دلتنگی ها، تنهایی ها، دردها و... یاد خاطرات خوشی که دیگه ندارمو چند برابر میکنه...

ولی بعضیا پاییزو یه فصل عاشقونه و رویایی میدونن...

+ آره... ولی کسایی که با خودِ دلبرشون باهمن... نه...

پاییز فصله رفتن است
پرنده ها شهر را ترک میکنند
برگ ها ، درخت را
گرما ، قلب هارا
و تو مرا...

نویسنده:کتایون آتاکیشی زاده🍁⚡️

گاهی آنقدر بی قراری که نفست بالا نمی آید ، آسمان دلگیر، کوچه ها غم گرفته وچتر ها ،خاک خورده وتو، می باری تمام دل تنگیت را بر صفحه ی خاطرات تا سبک شوی
اما گریه امانت می برد وباران می شوید تمام شهر گونه ات را
دل به کوچه...

آسمان ابری است
و ؛
هوا کمی خنک تر از حد معمول .
انگار بهار و پاییز
در یک کوچه بن بست به هم رسیده اند
و دلتنگی پایان یافته ,
سخت هم را در آغوش کشیده اند
و ؛
عنقریب است که بغض گلویشان بشکند
و ؛
باران بی...

تو بر سیاه ِ تخته، سپید می نویسی
شکوفه می تکانی، امید می نویسی

دراین کلاس کوچک که پنجره ندارد
دریچه می گشایی، جدید می نویسی

تو بااشاره خود چه راحت و صمیمی
برای قفل ذهنم، کلید می نویسی

چه نور دلفروزی نوشته تو دارد!
مگر برای خورشید رسید می...

گفتی با اردیبهشت می آیم

اردیبهشت گذشت بهار هم گذشت،

تو نیامدی

گفتی تابستان، تابستان هم گذشت نیامدی

گفتی پاییز، میایم، میایم تا پیاده روهای ولیعصر را عاشقانه قدم بزنیم

زیر نم نم باران پاییزی

پاییز گذشت تو نیامدی،

دیگر به من وعده ی زمستان را نده بیا، بی هوا...

به اوﮔﻔتم ﺍﻧﺪﻭﻫﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﻬﺎ ﺑﺴﭙﺎﺭ

ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺍﺳﺖ …

می ریزند

ﺳﭙﺮﺩ …

مرا ببخش ای دوست منﺑﯿﺨﺒﺮ بودم ﺍﺯ آﻧﮑﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﺧﺎﻧﻪ ﺍتﮐﺎﺝ ﺑﻮﺩ

خزانِ بی تو سرد و غمگین باشد ای نگار من
این فاصله جانم گرفت ، بُرد همه قرارِ من

غروب جمعه می شود وقتی ز تو بی خبرم
آشوب میشود دلم نیست در اختیار من

لبخند تو آرامشِ محض و دعای هر شبم
و روی ماهَت روشنی بخشِ شبانِ تارِ...

پاییزی ست تلخ...
میان سمفونی باران وُ،
--غروبی دردمند!
که رقص برگریزانش حتا؛
حسِ دلگیرم را
به وجد نمی آورد!
وَ در این شب ها
مهتابی سراغم را نمی گیرد
***
آه، پاییز!
اندوهم بی پایان ست!



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

پاییز آمدست که خود را ببارمت
پاییز لفظ دیگر"من دوست دارمت"

بر باد می دهم همه ی بود خویش را

یعنی تو را به دست خودت می سپارمت

باران بشو ، ببار به کاغذ ،سخن بگو

وقتی که در میان خودم می فشارمت

پایان تو رسیده گل کاغذی من

حتی...

مهر پائیز دو چندان شده است
قلب من سردتر از فصل زمستان شده است
برگ رقصان شده از شاخه جدا
شده نومید از این خلق خدا
سفره ها به که چه رنگین شده است
چهره ها لیک چه غمگین شده است
همه از بخت بد خود نالند
چشم ها باز...

کاش میشد که نگاهم به تو پیوند خورد
چشم در چشم توباشد به توسوگند خورد

عشق جاری شود از برق نگاه من و تو
اشک در گوشه ی لب ها گل لبخند خورد

سینه از غصه و غم های جهان دور شود
قلب چینی صفتم بار دگر بند خورد

کاش...

بهار باور

سبز یکرنگی ریشه

و

پاییز پشیمانی

هزار رنگ بودن برگهاست!

عشق دوست داشتنی من
پائیز گذشت
و با صدای قدم هایمان روی برگ هایش
هر روز خِش خِش کنان
آهنگ عاشقانه می نواختیم
حال بهار است
و قرار است این پائیز که می رسد
سه نفره روی برگهایش دوباره قدم بزنیم

پاییز همان فصلی است که عاشقان دست در دست هم،با نگاه های سرشاراز عشق و دل هایی که قفل هم شده اند،قدم روی برگ هایی می گذارند که صدای خش خشآنها،رنگ گرمی به آن هوای عاشقانه می بخشد

پائیز
ای پیر عروس ِ سوخته بخت ِ تنها
گنجینه یِ خاطرات خاکستر بجا
آن همه رنگ که بر تو باختن گرفت
از عشق بود، ازل ساز
از عشق است، ابد باز
ارغوان،
هر بار با آمدنت
به پای گلهای زخمی پیراهنت
لاله ها می ریزم

خاستم فراموش کنم
خاطراتت را
ولی پاییز و نم خیابان

امان از باران
امان از باران...


ارس آرامی

بیا قدم بزنیم امشب این خیابان را
دوباره حس بکنیم احتمالِ باران را

چه زود می گذرد مهر و از همین حالا
گرفته ایم به خود، رنگ و بوی آبان را

غمی میانِ نفس های سرد پاییز است
که می بَرَد به تناسُخ روانِ انسان را

بیا به یاد هزاران...