شعر فارسی کلاسیک

دوش به خواب دیده‌ام روی ندیدهٔ تو را
وز مژه آب داده‌ام باغ نچیدهٔ تو را
قطره خون تازه‌ای از تو رسیده بر دلم
به که به دیده جا دهم تازه رسیدهٔ تو را
با دل چون کبوترم انس گرفته چشم تو
رام به خود نموده‌ام بازِ رمیدهٔ تو را...

بال شکسته است کلید در قفس

این فتح بی‌شکستگی پر نمی‌شود

در دل شب، ناله‌ی دلدار می‌سوزد مرا
چون شرر در خرمن گلزار می‌سوزد مرا

چون صبا بر گل گذر کرد و نگاهی کرد و رفت
یاد آن دیدار در دیدار می‌سوزد مرا

ماهتاب از پرده‌ی ابر سیه بیرون زند
چشم آن مه‌پیکر بیدار می‌سوزد مرا

در غم هجران تو ای...