متن آرامش

عشق جان
دلم یک آرامش ساده میخواهد
تو باشی و من
و جهانی که
محو تماشای ما باشد

کرونا که تمام شد، تا چند هفته و چند ماه، بیشتر از همیشه قدر زندگی را خواهیم دانست، کمتر بهانه خواهیم آورد و بیشتر لبخندخواهیم زد.

کرونا که تمام شد، کافه ها و پیاده روها مملو از آدم های شادی خواهد شد که به جای ماسک، لبخند به لب دارند...

دلت که گرفت ،
پنجره ی دلت را باز کن !
بگذار هوایش عوض شود...
دستش را بگیر و به یک فنجان چای دعوت کن ؛
با همان شکلاتی که دوست دارد...
رنگ های شاد به تنش بپوشان و موسیقی دلنواز برایش بگذار !
دلت که گرفت ،
با او...

آرامش از درون می آید، در جای دیگری به دنبال آن نباش.

دست از تو بردارم کجا هر روز
این قلب سرگردونُ بسپارم
من با تو عمری زندگی کردم
من تا ابد عطر تو رو دارم

دست از تو بردارم خیال تو
دست از سر من برنمی داره
عشقت تو بیداری، تو خوابم...، وای
عشق تو روی دور تکراره

تنهاییامُ دست کی...

دیروز به پدرم زنگ زدم، هر روز زنگ میزنم و حالش را میپرسم،
موقع خداحافظی حرفی زد که حسابی بغضی شدم
گفت؛ بنده نوازی کردی زنگ زدی،
وقتی که گوشی را قطع کردم هق هق زدم زیر گریه که چقدر پدر خوب و مهربان است،
دیشب خواهرم به خانه ام...

کباب های پرسی نمی چسبه
چایی بی کرسی نمی چسبه

انقدر آرامش تو این خونه است
که دیگه هیچ قرصی نمی چسبه

شاعر: علیرضا سکاکی

امشب آرام در گوشت می گویم
شب بخیر
مبادا ڪسی بشنود و مزاحم
خوابهای شیرینت شود
وقتی تو در آغوشم خوابی
من تا صبح آرامش دارم

تنها من می دانم
که پشت لبخندهایت
آرامش دنیا را
سهم سهم پنهان کرده ای ...
و شب از ترس
به سایه ی پشت چشم هایت
پناه آورده...
می خندی و من
از جهان جا می مانم..
.
بگذار شعر راه بیفتد
بی کلمه
تا به دست های تو برسد...

عشقِ تو،،،
تنها میراثی است که
در قلبم،
\آرامش زایی\ می کند؛
-- شک نکن!


سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

« معدن وجود »

وجود ما آدم ها را می توان به معدن بسیار عظیمی تشبیه کرد که از بخش های متعدد و متنوعی تشکیل شده ، بخش هایی که به ظاهر هیچ شباهت و سنخیّتی با هم ندارند .

قسمتی از معدن را نمک ، بخشی را ذغال سنگ...

مگه ما چقدر زنده ایم که بخوایم همه ی آدمارو تا دقیقه نود تو زندگیمون نگه داریم؟ مگه چقدر زنده ایم که بخوایم به کسی بارها فرصت اشتباه کردن بدیم؟ مگه چقدر هستیم که بخوایم دورمونو با آدمایی پر کنیم که به جز حال بد هیچی دیگه برامون نمیارن؟
مهم...

از نظر شما تعهد یعنی چی؟؟
تعهد، یعنی یک نفر از یک گوشه ی شهر،
و دیگری از گوشه ی دیگرش،
مینشینَند به جمع کردن خاطرات یک نفره شان،
و شروع میکنند برای یک عمرِ باهم بودن؛
یعنی دو نفری که قرار است
هر چه دارند
تقسیم کنند برای سال...

برای خودت دعا کن که آرام باشی.
وقتی طوفان می آید، تو همچنان آرام باشی تا طوفان از آرامش تو آرام بگیرد.
برای خودت دعا کن تا صبور باشی؛
آنقدر صبور باشی تا بالاخره ابرهای سیاه آسمان کنار بروند و خورشید دوباره بتابد.
برای خودت دعا کن تا خورشید را...

شب میرود ،روشن ترین خورشید می آید آرامش و عطر درخت بید می آید
دلواپسی، تردید ،غم اینجا نخواهد ماند
عید ،طلوع ،معجزه، امید می آید

می دانی من میگویم!
آرامش گرفتن از حضور یک نفر، خیلی مهمتر از عاشق بودن است!
تو میتوانی سال ها فارغ از اطرافت، کنار یک نفر بنشینی، دل به بودنش بدهی، کنارش دوست داشتن را لمس کنی و ترس از دست دادنش را نداشته باشی.
آرامش داشتن خیلی مهم تر...

‍ معنای زندگی، مفهوم آفتاب
دیوان عاشقی، هم نام شعرناب

در من فرو نشست بغض هوای سرد
شادی به نام او، همرنگ آفتاب

مادر کلید مهر، مادر پر از وفا
لالائی شبش ، پایان اضطراب

آرامش و امید ،فصل نگاه او
انگور چشم او، تنگ است و هم شراب

رنگ...

در دریای متلاطم افکار
راه رفتن ارامت
بر روی شن های ساحل ذهنم
ارامش می آورد

نوازش دستانت را
به موج هایم بسپار

تا موسیقی قلبم
تورا بنوازد

هر فصلی یک نقاشیِ بی نقص است؛
که از رسوماتِ دلبری پیروی می کند.
باید لا به لای خستگی ها
مو به موی طبیعت را با چشم دل نگریست،
و آرامش را درون رگ ها جاری کرد.
باید پا در کفشِ آدم گذاشت و
سیب های ممنوعه ی زندگی را...

فصل نشانه گذاری شده ی کتابم را در مکانی که آغشته به آرامش است، باز می کنم.
به دنیایِ خیالی رنگارنگ و شاید سیاه سفیدم وارد می شوم!
هر چقدر که پیش می روم عطش و کنجکاوی ام بیشتر می شود.
صفحات را ورق می زنم و سفر می کنم...

کاش دریا بودم و
وسعت دوست داشتنم را
به رخت می کشیدم.
کاش دریا بودم
و تو را
در آرامشم غرق می کردم.
کاش می توانستم
دریا باشم،
تا عشقِ بی قید و شرطم
عیا ن تر از همیشه
شود...

بنشین و چایت را بنوش
رخت حریر آرامشت بپوش
عمر ما خوب یا بد رفتنیست
خاطرات بد گذشته را ببوس
لحظات امروزم نماندنیست
امروز بخند که خنده هم رفتنیست
گرچه رفتنی اما اثر آن ماندنیست
تو میروی و غنچه خنده ات شکفتنیست

این روز ها بیشتر از همیشه به رفتن فکر میکنم،
به جا گذاشتنِ خاطراتِ شیرین و تلخِ سال ها تجربه،
فکر میکنم به ندیدنِ عزیزانم،
به آغوش نکشیدنِ آدم های امنِ زندگی ام،
فکر میکنم به یک پروازِ همیشگی
با مقصدی معلوم و بدونِ هیچ بازگشتی،
به جا گذاشتنِ هر...

کمی آرام بگیر جانم،
کمی شش دانگ حواست را جمع خودت کن.
چقدر شیرین است
اگر برای خودت یک فنجان چای بریزی و بنوشی تا لحظاتت آغشته به آسودگی شود.
اگر دیوان حافظ را که در طاقچه ی اتاق خاک می خورد برداری و واژه به واژه ی آن را...